ΚΟΤΖΙΑΣ | Δεν πίστευα ότι θα πάει τόσο καλά ο Πεδουλάκης

Ο Αργύρης Πεδουλάκης το καλοκαίρι, που μας πέρασε, ήταν να υπογράψει στον Πανιώνιο. Το ραντεβού με τους ανθρώπους του Ιστορικού είχε κλειστεί, αλλά ο Περιστεριώτης τεχνικός δεν πήγε ποτέ.

Λίγες ώρες πριν από το ραντεβού με τον Πανιώνιο, δέχθηκε κλήση από τον Παναθηναϊκό και δεν μπορούσε να πει όχι στη μεγάλη πρόκληση, που ανοιγόταν μπροστά του (για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, ενημέρωσε σχετικά τους «κυανέρυθρους»). Θηρίο ανήμερο ο Πεδουλάκης, είναι μαθημένος

στα δύσκολα και βεβαίως δεν μιλάμε μόνο για το μπασκετικό κομμάτι. Το μπάσκετ –γενικώς- μπροστά στη ζωή είναι παιχνίδι. Και όχι μόνο σε σχέση με τη ζωή….

Ο Πεδουλάκης ανέλαβε, λοιπόν, το δύσκολο φορτίο, που όλοι γνωρίζουν και γνωρίζουμε, με τις πιθανότητες επιτυχίας του να είναι λίγες. Ετσι πίστευαν οι πολλοί και όχι αδικαιολόγητα. Εγώ προσωπικά δεν πίστευα σε καμία περίπτωση ότι ο Παναθηναϊκός στα χέρια του «Αρτζι» (και οποιουδήποτε προπονητή θα συμπλήρωνα, ακόμη και του Ομπράντοβιτς) θα είχε αυτή την πορεία. Παράλληλα, όμως, σε όσους με ρωτούσαν σχετικά, έλεγα αυτό, που έχει διδάξει η εμπειρία: -διπλή- υπομονή υπό την έννοια ότι μιλάμε για μία ομάδα από την οποία έφυγε ο καλύτερος προπονητής της Ευρώπης, μία ομάδα, που χτίστηκε σχεδόν από το μηδέν με τον τεράστιο Διαμαντίδη και τον πολύτιμο Τσαρτσαρή να μένουν μόνο από πέρυσι, μία ομάδα με πολύ μικρότερο μπάτζετ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, μία ομάδα με νέο διοικητικό καθεστώς. Άλλο Δημήτρης Γιαννακόπουλος άλλο Θανάσης και Παύλος Γιαννακόπουλος. Ο ένας τώρα ξεκινάει, τα δύο αδέρφια έχουν καταπιεί αμέτρητα μπασκετικά χιλιόμετρα.
Υ.Γ. (2) Δεν έχουμε γράψει τίποτα για τους παίκτες, για τον Διαμαντίδη, τον Γκιστ. Παραπέμπουμε στην αυτονόητο προχθεσινή δήλωση του Πεδουλάκη: «Η δική μας υπόσχεση είναι ότι θα προσπαθήσουμε όσο μπορούμε όλοι μας και οι παίκτες που είναι η προτεραιότητα, γιατί ο παίκτης είναι το μπάσκετ».