ΚΟΤΖΙΑΣ | Για να δούμε τον Παπανικολάου πάνω στον Διαμαντίδη...

Φθάνει, λοιπόν, η ώρα του δεύτερου μεγάλου ντέρμπι της χρονιάς.

Στο πρώτο ο Ολυμπιακός έκανε επίδειξη δύναμης και συνοχής, κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό με τέσσερις πόντους στο ΟΑΚΑ. Σήμερα στο ΣΕΦ του αρκεί νίκη έστω και με ένα πόντο, ώστε να έχει ήσυχο το κεφάλι του μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, όσον αφορά στην πρώτη θέση.

Κάνοντας μία μικρή αναδρομή,

ο Ολυμπιακός κέρδισε σχετικά εύκολα στον πρώτο γύρο, έχοντας εκτός των άλλων το προτέρημα της συνοχής. Αυτό εξακολουθεί να το έχει, αλλά δεν έχει τον Μάντζαρη, που τραυματίστηκε. Εχει και τον Πάουελ, αντί του Ντόρσεϊ, που είχε παίξει στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός, αυτός και αν έχει αλλαγές. Τότε είχαν παίξει ο Κίτσεν, ο Αρμστρονγκ και ο Πάνκο. Πλέον τις θέσεις τους έχουν πάρει ο Μπανκς, ο Γκιστ και ο Καπόνο. Αλλαγές στις αλλαγές δηλαδή. Θυμίζουμε επίσης ότι ο εξαιρετικά πολύτιμος Λάσμε είχε λίγες μέρες τότε στην Αθήνα, είχε βοηθήσει σημαντικά τον Παναθηναϊκό, αλλά ήταν άστοχος στις βολές: "Τι είναι αυτός; Δεν βάζει βολές, τι να τον κάνουμε;" ήταν το σχόλιο αρκετών Παναθηναϊκών. Στην πορεία η γνώμη αυτή έχει αλλάξει στο έπακρο.

Πώς είναι τα δεδομένα σήμερα; Ο Ολυμπιακός με τις νίκες επί της Μακάμπι και της Φενέρ δείχνει να ξεπερνάει το κακό ή αν προτιμάτε το αναποτελεσματικό διάστημα, που είχε. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι σε άσχημη μοίρα, κάθε άλλο. Αλλωστε είναι με 4-2 νίκες στην Ευρωλίγκα, απολογισμός ικανοποιητικός. Φαίνεται, όμως, κουρασμένος. Χωρίς ανάσες. Και βασικά ο Διαμαντίδης είναι από εκείνους, που δεν φαίνονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Φυσιολογικό είναι, αφού πλέον βαδίζει στα 33 και οι τραυματισμοί δεν τον αφήνουν ήσυχο. Αν ο Διαμαντίδης δεν είναι ο γνωστός, καλός Διαμαντίδης, ο Παναθηναϊκός θα έχει πρόβλημα στο ΣΕΦ. Ούτως ή άλλως, ψάχνει μία μικρή υπέρβαση για να τα καταφέρει σήμερα. Ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί, αφού παίζει στην έδρα του και πείθει πιο πολύ από τον αντίπαλό του, που σε όλη την σεζόν θα τον "σέρνει" εκτός των άλλων η ετικέτα της νέας ομάδας. Δικαιολογία μεν, υπαρκτή δε.

Αν είχε και τον Μάντζαρη ο πρωταθλητής Ευρώπης, τότε θα ένοιωθε πιο καλά. Αίσθησή μας είναι ότι θα δούμε πολύ Παπανικολάου σήμερα στον Διαμαντίδη. Γενικά, θέλουμε να δούμε ματς-διαφήμιση για το άθλημα, σε ένα πρωτάθλημα, που αρέσει πολύ.

Αρέσει, γιατί επίσης υπάρχει ένας φρέσκος και δροσερός Πανιώνιος και ένας ΠΑΟΚ, που αποπνέει εμπειρία και στιβαρότητα.

Ο Πανιώνιος με τον κόουτς Σφαιρόπουλο στον πάγκο του πάει από νίκη σε νίκη και ο χρόνος κυλάει υπέρ του. Μπορεί σαφώς να παίξει καλύτερα από ό, τι παίζει μέχρι στιγμής και αν είχε έναν πιο "βαρβάτο" γκαρντ σε σχέση με τον πολυτιμότατο Κιζ, τότε θα μπορούσε να βλέπει και παραπάνω από την τρίτη θέση. Προσοχή: είπαμε να βλέπει, όχι ότι ντε και καλά θα τα κατάφερνε. Μέσα σε όλα ο Σφαιρόπουλος ρίχνει στο παρκέ και τον 18χρονο Αγραβάνη, που αποκτήθηκε από το Μαρούσι. Ενα παιδί των εθνικών ομάδων, που είναι στο στυλ του Ερτσεγκ ή αν προτιμάτε του Φώτση. Στα τρία ματς, που έχει χρησιμοποιηθεί ως τώρα ο Αγραβάνης, δεν έχει καταφέρει να δείξει τα προσόντα του, αλλά έχει όλο τον καιρό μπροστά του. Αυτός, που βγάζει μάτια τελευταίως είναι ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς. Στην αρχή της χρονιάς "εκβίαζε φάσεις" για να φανεί επιθετικά. Μόλις κατάλαβε ότι όλα γίνονται μέσω της ομάδας, δείχνει στα τελευταία ματς έναν παίκτη, που του χρόνου μπορεί να παίζει σε ομάδα Ευρωλίγκας.

Ο ΠΑΟΚ από την άλλη με τον Σούλη Μαρκόπουλο στον πάγκο του πήρε για τα καλά τα πάνω του με τη νίκη επί του Ολυμπιακού. Δουλεύει σωστά, η ΚΑΕ έχει ανθρώπους, που γνωρίζουν το μπάσκετ σαν την παλάμη τους και σίγουρα έχουν βάλει τα οικονομικά πράγματα σε μία τάξη. Στο αγωνιστικό κομμάτι, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την σπουδαία τριάδα ΜακΓκραθ, Παπαδόπουλου και Χαραλαμπίδη. Τρία παιδιά με μεγάλη εμπειρία και ποιότητα, που συννενοούνται με κλειστά μάτια. Οι υπόλοιποι παίκτες παίζουν καλά τον ρόλο τους και τα αποτελέσματα φαίνονται. Ειδικά ο ΜακΓκραθ είναι εντυπωσιακός, αφού μιλάμε για έναν παίκτη, που στο κολλέγιο, στο Πρόβιντενς, έπαιζε "δυάρι" και πλέον έχει γίνει πλέι-μέικερ, που θα ήθελαν πολλές ομάδες να έχουν.

Μιας και μιλάμε για ΠΑΟΚ, δεν θα μπορούσε να περάσει ασχολίαστη η κίνηση να αποκτηθεί ο Λίνος Χρυσικόπουλος. Είναι μία τεράστια επένδυση, αφού ο γεννημένος το 1992 Κερκυραίος έχει προσόντα, που λίγοι Ευρωπαίοι στην ηλικία του διαθέτουν (π.χ. ο Τζεντίλε είναι ένας, που τον ξεπερνάει). Στο χέρι του είναι πλέον να αξιοποιήσει την ευκαιρία, που του δίνεται, αφού πήγε σε μία ομάδα με πολύ καλό προπονητή και με αρκετό χώρο να παίξει.

* Ο Γιώργος Καλαφατάκης έφυγε από τον ΚΑΟΔ, χάνοντας το παιχνίδι από τον Απόλλωνα Πάτρας, την ίδια ώρα, που η κόρη του, Αγγελική, σήκωνε με τον Πανιώνιο το πρωτάθλημα των νεανίδων της ΕΣΠΕΔΑ στο βόλλευ. Μάλιστα η μικρή αναδειχθηκε MVP. Το θέμα μας δεν είναι γιατί λύθηκε η συνεργασία με τον Καλαφατάκη, που αποδεδειγμένα είναι από τους πλέον πετυχημένους Ελληνες προπονητές. Εκείνο, που μάς παραξένεψε είναι διάφορα πράγματα, που ακούστηκαν για τον διάδοχο του Χανιώτη προπονητή, τον Νέναντ Μάρκοβιτς. Οχι, μην πάει ο νους σας στο κακό ή στο πονηρό. Απλά αναφέρθηκε ότι δεν είναι καλός προπονητής. Εμείς δεν λέμε αν είναι καλός ή κακός. Η απορία είναι από πού βγαίνει το συμπέρασμα ότι δεν είναι καλός προπονητής. Αν δεν κάνουμε λάθος (που δεν κάνουμε), ουσιαστικά έχει δουλέψει μόνο στον Πανιώνιο. Τη μία χρονιά, λοιπόν, με τον Ηλία Λιανό στο διοικητικό τιμόνι, οδήγησε τους "κυανέρυθρους" στην Ευρωλίγκα (ιστορική επιτυχία) και την άλλη (με διοίκηση πενταμελή επιτροπή και όχι τον ισχυρό Λιανό) οριακά ο Πανιώνιος μπήκε στα πλέι-οφς. Την τρίτη χρονιά δεν την υπολογίζουμε, αφού σχετικά νωρίς την θέση του πήρε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με τον οποίο Μπαρτζώκα ο Πανιώνιος οριακά δεν μπήκε στα πλέι-οφς.

Από που και ως που λοιπόν ο Βόσνιος είναι κακός προπονητής; Τα αποτελεσματά του, πάντως, μέχρι στιγμής δεν συμβαδίζουν με τον χαρακτηρισμό κακός προπονητής. Για να λέμε, πάντως, τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη, απορίες προκαλεί και το ότι ο Μάρκοβιτς δεν βρήκε δουλειά, ειδικά μετά την επιτυχία της εξοδου του Πανιωνίου στην Ευρωλίγκα.