ΚΟΤΖΙΑΣ | Το πρόβλημα του μπασκετικού Παναθηναϊκού...

Ο ένας χαμογελάει, ο άλλος όχι.

Ξεκίνημα της χρονιάς, όμως, είναι ακόμα και κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί η ιστορία. Πλέον άλλωστε το μπάσκετ είναι ρευστό και ανατρέψιμο όσο ποτέ, κάτι, που ειδικά ο Ολυμπιακός είναι εκείνος, που μας έχει διδάξει τα δύο τελευταία χρόνια.

Ο Ολυμπιακός είναι κι εκείνος, που χαμογελάει μέχρι στιγμής καθώς δεν έχει χάσει παιχνίδι. Για τους Πειραιώτες ισχύουν, ωστόσο,

δύο αλήθειες. Η πρώτη είναι ότι έχει κερδίσει τους πάντες, δίχως να έχει παίξει ακόμη το μπάσκετ, που μπορεί. Και δεν το έχει παίξει απολύτως φυσιολογικά, αφού έχει μπόλικα νέα πρόσωπα στο ρόστερ του και θέλει το χρόνο του. Η άλλη αλήθεια είναι ότι έχει κερδίσει όλους τους αντιπάλους του, αλλά ποιους αντιπάλους; Με εξαίρεση τον Παναθηναϊκό, οι υπόλοιπες ομάδες είναι μακριά από το βεληνεκές του Ολυμπιακού. Για τη κούπα στην Ευρωλίγκα, την τρίτη συνεχόμενη, οι "ερυθρόλευκοι" θα κληθούν να κοντραριστούν με πολύ δυνατότερες ομάδες σε σχέση με τη Σιένα και τη Μάλαγα. Εννοείται, πάντως, ότι κάθε νίκη είναι ευπρόσδεκτη, αυτός είναι ο στόχος της κάθε ομάδας, και ο Ολυμπιακός δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να εκτελεί το καθήκον του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, ότι μιλάμε για τον δις συνεχόμενα πρωταθλητή Ευρώπης, που πλέον κάθε ήττα από ομάδες σαν την Σιένα ή την Μπάγερν, ισοδυναμεί με μικρή καταστροφή. Οχι τόσο για αυτή καθ' αυτή την ομάδα, όσο για τον περίγυρο, τον κόσμο και τον Τύπο.

Στην άλλη όχθη, αυτή του Παναθηναϊκού, χαμόγελα δεν υπάρχουν αφού το ξεκίνημα κάθε άλλο παρά καλό είναι. Ηττα με κατεβασμένα τα χέρια από τον Ολυμπιακό, τσάμπα ήττα στο Βίλνιους, γκέλα με την Λοκομοτίβ Κουμπάν και παρολίγο...ήττα στο Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει καμμία σχέση με τον Παναθηναϊκό, που τελείωσε τη περυσινή χρονιά. Και αυτό συμβαίνει διότι πάνω από όλα Ούκιτς και Λάσμε είναι μακριά από τον καλό τους εαυτό. Είναι δύο παίκτες-κλειδιά στο "τριφύλλι" και από τη στιγμή, που αυτοί δεν μπορούν να λειτουργήσουν έτσι, όπως πρέπει, δεν μπορεί να λειτουργήσει ανάλογα και η ομάδα. Η κούραση από τα συνεχή ταξίδια και τα συνεχή παιχνίδια δεν ευσταθεί για το επίπεδο του Παναθηναϊκού, που σε σχέση με πέρυσι, έχει ένα γκαρντ περισσότερο (Παππάς), έχει και δύο υψηλού επιπέδου παίκτες, όπως ο Φώτσης και ο Μαυροκεφαλίδης, που μέχρι στιγμής "αναζητούνται". Οι "πράσινοι" χρειάζονται υπομονή από τον κόσμο, άλλωστε πέρυσι σχεδόν όλοι τέτοια εποχή έβριζαν τον Πεδουλάκη και στο τέλος πιάστηκαν τα χέρια τους από τα παλαμάκια και την αποθέωση. Δεν ξεχνιέται με τίποτα το εντός έδρας ματς με την Χίμκι, όταν και είχε χάσει ο Παναθηναϊκός. Κόσμος αποδοκίμασε τον Πεδουλάκη, πολλοί (αν όχι όλοι) έβριζαν την ώρα και τη στιγμή, που έφυγε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Στο τέλος, όμως, της χρονιάς τα συναισθήματα άλλαξαν: ο Πεδουλάκης πήρε νταμπλ, που δεν είχε πάρει τη προηγούμενη χρονιά ο καλύτερος προπονητής όλων των εποχών (λέγε με Ζοτς), και η δυσφορία έδωσε τη θέση της στα "ζήτω" και στις...σκούπες. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και κανείς δεν μπορεί να την αλλάξει.