Ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων

Συνήθως «χρεώνουν» τις ομάδες στις διοίκησης τους, όταν αυτές φέρονται παρεμβατικά. Όταν παίρνουν παίκτες, όταν αρχίζουν το... κοουτσάρισμα, όταν περνάνε προς τα έξω με διάφορους τρόπους, πράγματα που κατευθύνουν λίγο- πολύ κόσμο οι προπονητές!

Παντού έχουν συμβεί τέτοια περιστατικά. Στην περίπτωση του φετινού Ολυμπιακού όμως, συμβαίνει κάτι πολύ απλό, το οποίο δεν έχει την παραμικρή σχέση με όσα σας περιέγραψα! Η ομάδα έχει την «σφραγίδα» των Αγγελόπουλων, ως φιλοσοφία, ως «χτίσιμο»,

ως «δέσιμο» και ως επένδυση όχι πλέον οικονομική, αλλά καθαρά μπασκετική.

Τα προηγούμενα χρόνια σίγουρα ήταν διδακτικά στο λιμάνι και το καλοκαίρι που πέρασε, αποδείχθηκε καταλυτικό! Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλοι, από την στιγμή που πήραν την απόφαση να συνεχίσουν, ήξεραν ότι θα έπρεπε να κρατήσουν το τιμόνι γερά, αλλά και να ...ταξιδέψουν σε θάλασσες που αυτοί θα διαλέξουν.

Κακά τα ψέματα, κόσμος, προπονητές και βέβαια εμείς οι δημοσιογράφοι, ήμασταν, είμαστε και κάποιοι θα συνεχίσουν να είναι δύσπιστοι, ως προς το φετινό κόκκινο δημιούργημα. Κι αν καθίσουμε να ασχοληθούμε καθαρά με συστήματα, με τεχνικές και μπασκετικά κόλπα, τότε ναι, θα βρούμε και πατήματα για να γκρινιάξουμε. Από το «γιατί χάνονται οι βολές»,μέχρι το «δεν παίρνονται ταιμά ουτ, δε γίνονται φάουλ, καθυστερούν οι αλλαγές». Ό,τι θέλετε! Απ' όλα έχει ο μπαξές. Και το χειρότερο όλων; Τα σκαμπανεβάσματα!

Το «μια έτσι και μια γιουβέτσι» που στέλνει και τον πιο αισιόδοξο φίλαθλο του Ολυμπιακού σε... καρδιολογική κλινική! Όλα αυτά τα βγάζει ένα 40λεπτο, δεν είναι ανάγκη να επεκταθώ, τα γνωρίζετε πολύ καλά όλοι...

Υπάρχει όμως και η αύρα! Αυτή που χάρισε στην ομάδα η διοίκησή της και οφείλω να το επισημάνω! Ένας Ολυμπιακός απίστευτα μαχητικός. Ένας Ολυμπιακός, που δεν παρατάει παιχνίδι ακόμη κι αν χάνει με 20. Ένας Ολυμπιακός που ακόμη κι αν έχει τάσεις αυτοκτονίας, προσπαθεί να γλιτώσει και δεν τον παίρνει τελείως από κάτω. Ένας Ολυμπιακός που επιμένει φουλ Ελληνικά και με φουλ νιάτα! Τα «που να πάει με τον Μάντζαρη», «θα δανείσει τον Σλούκα» και άλλες τέτοιες... εμπνεύσεις- προβλέψεις, έχουν πάει στα σκουπίδια. Οι Αγγελόπουλοι, στήριξαν τη νεολαία και τώρα την θαυμάζουν.

Και ξέρουν ότι στο μέλλον θα κερδίσουν περισσότερα! Ήταν έτοιμοι πολύ πιο νωρίς από την άφιξη των Λο και Ντόρσεϊ να κάνουν μεταγραφές, αλλά περίμεναν το «πράσινο φως» των προπονητών. Έπαιξαν ένα δικό τους στοίχημα, αφήνοντας να φύγουν μεγάλα συμβόλαια και παίκτες που είχαν ένα «άλφα» μπασκετικό βάρος. Ο Ολυμπιακός φέρεται πολύ πιο ομαδικά. Οι σχέσεις έχουν αλλάξει και η μουρμούρα δεν υπάρχει.

Πραγματικά, ο καλύτερος μάντης του κόσμου να κατέβει, είναι δύσκολο να προβλέψει αν τελικά αυτή η ομάδα κάνει το «μεγάλο κόλπο» και πάει στο φάιναλ- φορ. Αν επιτέλους θα πάρει πρωτάθλημα. Ή στην αντίθετη περίπτωση, τα χάσει όλα, ακόμη και το κύπελλο... Κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη, με αυτό το σύνολο, που έφτασε Φλεβάρη για να παίξει κάποια καλά δεκάλεπτα κα