1929-1934: Τσουνάμι αυτοκτονιών την εποχή του... κραχ

Λοιπόν, το θέµα δεν προσφέρεται για πλάκα…
Μόνο µια φράση ταιριάζει στις σηµερινές «ιστορίες…
ελληνικές», αυτή που λέει και το τραγουδάκι «πάµε σαν άλλοτε»… και αυτό γιατί, µε βάση επίσηµα στοιχεία, οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν πολλαπλασιαστεί.
Σύµφωνα µάλιστα µε στοιχεία της Ελληνικής Αστυνοµίας, ο αριθµός των αυτοκτονιών σε σχέση µε το 2009 έχει αυξηθεί κατά 2 5%, ενώ σε σχέση µε τα προ του 2009 χρόνια κατά 40%!!!
Οι περισσότεροι επιστήµονες το λένε καθαρά: η τροµακτική αύξηση στα χρόνια µας οφείλεται κυρίως στην οικονοµική κρίση. Για να είναι σαφές τι συµβαίνει, µπορούµε να ανατρέξουµε στις επιπτώσεις που είχε στη χώρα µας η προηγούµενη µεγάλη οικονοµική κρίση, πριν από 80 χρόνια (1929-1934), τότε που δυστυχώς υπήρξε και πάλι ένα «τσουνάµι» αυτοκτονιών που έτειναν να πάρουν «επιδηµικόν χαρακτήρα», όπως σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το φαινόµενο λοιπόν έπληξε και τη χώρα µας σε πόλεις όπως Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Πύργο και Δράµα, όπου η µία µετά την άλλη οι µικρές επιχειρήσεις και οι µικρές τράπεζες έριχναν «κανόνι» και τα µικρά µαγαζιά έκλειναν. Οι αυτοκτονίες «διά λόγους οικονοµικούς» αυξήθηκαν στα µέσα του 1929 και συνεχίζονταν, µε αυξηµένους ρυθµούς, µέχρι και το 1934.
Μόνο στην Αθήνα το 1931 σηµειώθηκαν 152 απόπειρες αυτοκτονιών, εκ των οποίων θανατηφόρες ήταν οι 44. Στο µεγαλύτερο µέρος τους οι απόπειρες των ενηλίκων (στη συντριπτική τους πλειονότητα από άνδρες) οφείλονταν σε οικονοµικές δυσχέρειες.
Ο Πειραιώτης αλευροβιοµήχανος Δ. Σταματίου, έχοντας επενδύσει µεγάλα ποσά σε νέα µηχανήµατα και έχοντας προαγοράσει µεγάλες ποσότητες πρώτων υλών σε υψηλές τιµές, επισκέφθηκε τον κυλινδρόµυλό του (Δραγατσανίου και Πλούτωνος) και µπήκε στο γραφείο του, όπου αυτοκτόνησε. Τον ίδιο δρόµο διάλεξε και ο 67χρονος Κωνσταντινουπολίτης Κ. Σοφάρογλου, ο οποίος κατόρθωσε - κυριολεκτικά - να κόψει τον λαιµό του µε ξυράφι!
Ο 45χρονος δερµατέµπορος Λάμπρος Λαμπρίδης αυτοκτόνησε στου Φιλοπάππου γράφοντας: «Δεν µπορώ να ζήσω στη σηµερινή κοινωνία, της οποίας έµβληµα είναι “Ο θάνατός σου η ζωή µου”».
Ένα από τα τραγικότερα περιστατικά καταγράφεται στη Βέροια, όπου για λόγους οικονοµικούς ένας πρώην εφέτης Ανδριανουπόλεως, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα ιδρύοντας βιοµηχανία, σκότωσε τα τρία παιδιά του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε.
Είναι ίσως χαρακτηριστικό το γεγονός ότι µόνο σε µία ηµέρα, στις 15 Μαρτίου 1932, αυτοκτόνησαν πέντε άνθρωποι στην Αθήνα και τον Πειραιά. Όλοι αυτοκτόνησαν µε περίστροφα, πλην ενός που πνίγηκε στο Φάληρο.
Πρώτος έθεσε τέρµα στη ζωή του ο 63χρονος υποστράτηγος εν αποστρατεία Δημήτριος Ρικάκης, ο οποίος λόγω της οικονοµικής κρίσης είχε καταστεί µελαγχολικός, ιδιαίτερα διότι αναγκαζόταν να ενισχύεται οικονοµικά από τον γιο του που ήταν ήδη συνταγµατάρχης εν αποστρατεία. Δεύτερος αυτοκτόνησε ο 31χρονος χρηµατοµεσίτης Παύλος Πηγαδιώτης, ο οποίος, επειδή είχαν απαγορευτεί οι χρηµατιστηριακές πράξεις στην ελεύθερη αγορά, είχε αναγκαστεί να 'φ