Josephine Baker: Mάγεψε την Ευρώπη και τίμησε τη Γαλλία

Η ζωντάνια, το μπρίο και η ομορφιά της...Σαν σήμερα στις 3 Ιουνίου 1906 στο Saint Louis γεννήθηκε μια γυναίκα, που οι εμφανίσεις της στη σκηνή των μεγαλύτερων music-hall του πλανήτη έμειναν στην ιστορία.Η Josephine Baker.Η μητέρα της λάτρευε το χορό αλλά η μοίρα στάθηκε σκληρή μαζί της, καταλήγοντας να ξενοπλένει για να μεγαλώσει τη Josephine, που απέκτησε με έναν ντράμερ ο οποίος την εγκατέλειψε.Στη συνέχεια απέκτησε 3 αδέρφια από το γάμο της μητέρας της με τον «Άρθουρ Μάρτιν» αλλά από τη μία η φτώχεια και από την άλλη η σκληρότητα της μητέρας της, την οδήγησαν στο να καθαρίζει από πολύ μικρή σπίτια και να βρεθεί σε μια οικογένεια που την κακομεταχειρίζονταν. Πριν ενηλικιωθεί παντρεύτηκε 2 φορές για ευνόητους λόγους.
Στα 19 της πάει στο Παρίσι και απογειώνει το κοινό με το χορό της στο «Theatre des Champs-Elysees» έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην «Revue Negre».Η ζωντάνια, το μπρίο και η ομορφιά της ήταν συναρπαστικά.Η Ευρώπη μαγεύεται από την Baker και την αγκαλιάζει, ενώ ταυτόχρονα αγαπά μαζί της και το «Charleston».Ούτε καν η Αμερική μπορούσε να διανοηθεί τότε, ότι οι μαύροι Αμερικανοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος.Ο μοναδικός τρόπος που κινεί τη λεκάνη της, η υπεραισθητική γύμνια της χορεύοντας γυμνόστηθη, έκανε τους πιο συντηρητικούς να διαμαρτυρηθούν, όμως η Ζοζεφίν θριάμβευσε γιατί οι εκπρόσωποι της «Intelligencia» την αποδέχθηκαν και υποκλίθηκαν μπροστά της.Απέκτησε πολλούς φανατικούς θαυμαστές, γινόμενη μούσα για τους σύγχρονους συντάκτες, ζωγράφους, σχεδιαστές μόδας, γλύπτες, πολιτικούς, με φανατικούς τους Pablo Picasso, Christian Dior, Ernest Hemingway και Fidel Castro.
Ακολούθησαν πάρα πολλές περιοδείες και παραστάσεις, καθώς και κάποιες ταινίες, αλλά η Baker δεν ξέχασε ποτέ την καταγωγή της και αγωνίστηκε ως το τέλος της ζωής της για την ισονομία και για τα ανθρώπινα δικαιώματα.Συμμετείχε στη μεγάλη πορεία του 1963 για τα ίσα δικαιώματα, και ανακηρύχθηκε γυναίκα της χρονιάς για τους αγώνες της προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο, ενώ στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, δούλεψε για τη Γαλλική αντίσταση μεταφέροντας μηνύματα στις παρτιρτούρες της.Για τη δράση της αυτή παρασημοφορήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.Στη διάρκεια της παραμονής της στο Μαρόκο τον καιρό του πολέμου, έπαθε σηψαιμία μετά την γέννηση του νεκρού μωρού της από την οποία παρ’ ολίγο να πεθάνει, ενώ χρειάστηκε να κάνει υστερεκτομή και επανειλημμένες εγχειρήσεις λόγω των μολύνσεων.Μαζεύοντας το κουράγιο της ξαναγύρισε στις παραστάσεις και τις περιοδείες.Αργότερα, το όνειρό της για την οικογένεια που δημιούργησε με τον τέταρτο σύζυγό της, τον «Τζό Μπουγιόν», εμπνεόταν και αυτό από την ιδέα της αδελφοσύνης και της ισότητας.Η «Rainbow Tribe», όπως ονόμασε την οικογένειά της, αποτελούνταν από 12 υιοθετημένα παιδιά 10 αγόρια και 2 κορίτσια, από όλες τις φυλές και τις θρησκείες του κόσμου.Δυστυχώς όμως το όνειρο της ξέφυγε από τα όρια καθώς ήθελε τα παιδιά της και η ίδια να έχουν έναν τρόπο ζωής για τον οποίο τα έ