Γ.ΚΑΠΟΥΤΖΙΔΗΣ: Τα είχα κάνει μαντάρα

Καλεσμένος του Πέτρου Κωστόπουλου στο Βράδυ της Παρασκευής...
ο Γιώργος Καπουτζίδης μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη ματαίωση του δεύτερου κύκλου του «Just The Two Of Us».

Ο γνωστός ηθοποιός και σεναριογράφος μίλησε αρχικά για την αγάπη του για τον στίβο: «Είναι η μεγάλη μου αγάπη και το μεγάλο μου απωθημένο. Δεν συνέχισα, γιατί δεν υπήρχε στίβος τότε στην Ελλάδα και ειδικά στην επαρχία. Είχα πάει σε κάτι μαθητικούς αγώνες και είχα πάει και καλά, είχα βγει δεύτερος. Και ήμουν και κοντός! Ήμουν το πιο κοντό παιδάκι σε όλο το Γυμνάσιο και στους συγκεκριμένους αγώνες δεν φαινόμουν καν», είπε, ενώ για το πώς τελικά επέλεξε να γίνει ηθοποιός ανέφερε: «Είδα τα Όσκαρ και λέω "Τι ωραία δουλειά είναι αυτή; Βάζουν ωραία ρούχα, πηγαίνουν εκεί πέρα, τους φωτογραφίζουν, λένε πολύ καλά λόγια ο ένας για τον άλλο. Αυτό να κάνω!" Μετά ξεκίνησα να κάνω κάποιες παραστάσεις στο σχολείο και εκεί κατάλαβα την ουσία του επαγγέλματος, που είναι να κάνεις τον άλλον να περνάει ωραία. Μου άρεσε αυτό! Πιο πολύ από τα Όσκαρ!».
Πώς αντιμετώπισε όμως τη φετινή χρονιά; «Είναι μία ωραία χρονιά, που μπορώ και κάνω πράγματα που τα απολαμβάνω. Ξέρω ότι θα ξαναέρθουν χρονιές με πολλή δουλειά και πολλή κούραση. Είχα φτάσει σε ένα σημείο που είχα κουραστεί πάρα πολύ, είχα εξαντληθεί. Φέτος ήθελα να είμαι ξένοιαστος» δήλωσε ο ίδιος, ενώ για τη ματαίωση του νέου κύκλου του Just The Two Of Us πρόσθεσε: «Δεν στεναχωρήθηκα για μένα, στεναχωρήθηκα για τους ανθρώπους που δούλευαν. Είναι μια περίεργη χρονιά φέτος. Όντως το διασκέδαζα, αλλά δυστυχώς περάσαμε και περνάμε εποχές που είναι λίγο ζόρικες. Και δεν θα είχα τη ψυχολογία πια να είμαι χαρούμενος στην τηλεόραση -γι' αυτό έχω αποφύγει και όλες αυτές τις συνεντεύξεις. Το ότι δεν το έκανα και δεν χρειάζεται να κάνω τον χαρούμενο -ενώ δεν είμαι, όπως και πολλοί πολλοί Έλληνες δεν είναι- είναι σαν να γλίτωσα από ένα βάρος».
Ακόμα, ο Γιώργος Καπουτζίδης εξομολογήθηκε στον Πέτρο Κωστόπουλο μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του: «Ήμουν ένα παιδί που ήταν πάντα πολύ καλός μαθητής, αριστούχος, με πολύ υψηλούς βαθμούς, όλοι είχανε μεγάλες προσδοκίες από εμένα. To "genious", που πέρασε στο πανεπιστήμιο με ένα μήνα διάβασμα. Πήγα στη Νομική και λίγο πριν τελειώσω, τη σταματάω για να πάω στη δραματική και τελικά πηγαίνω στις εξετάσεις τις απολυτήριες και κόβομαι. Και γυρνάω πίσω στις Σέρρες -αυτό το παιδί με τους πολύ υψηλούς βαθμούς- χωρίς να έχω κανένα χαρτί από πουθενά. Ούτε από τη Νομική, ούτε από τη Δραματική. Οχτώ χρόνια περιπλανιόμουνα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και γύρισα χωρίς τίποτα. Και τότε είδα τους γονείς μου... Δεν μου φώναξαν, δεν μου είπαν τίποτα, αλλά είδα την απογοήτευση στα μάτια τους. Αυτό ήταν το σημείο μηδέν μου, εκεί που τα είχα κάνει όλα μαντάρα. Λέω "πιο κάτω δεν υπάρχει, ή τα παρατάς και βουτάς από τον τέταρτο ή σφίγγεσαι και ανεβαίνεις". Και το λέω, αν και δεν μου αρέσει να διαφημίζω τα δράματά μου -τουλάχιστον στο πανελλήνιο, γιατί στους φίλους είμαι πολύ drama queen- για όλους αυτού