Η ιστορία της Ιεράς Σινδόνης

Πέπλο μυστηρίου και θρύλοι για το ύφασμα που έχει διχάσει...Η Σινδόνη του Τορίνο ή αλλιώς Ιερά Σινδόνη έχει κατά καιρούς προκαλέσει σάλο και αντιδράσεις. Στην ουσία πρόκειται για ένα κομμάτι ύφασμα πάνω στο οποίο έχει αποτυπωθεί η εικόνα και το σώμα ενός άνδρα. Η τοποθέτησή του πάνω στο ύφασμα πιστεύεται ότι ταιριάζει σε σώμα που έχει τραυματιστεί και σταυρωθεί.

Η Ιερά Σινδόνη κατά καιρούς έχει προκαλέσει διαμάχες μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας. Κι αυτό γιατί υπάρχουν υποστηρικτές που πιστεύουν ότι πρόκειται για το σάβανο στο οποίο τοποθετήθηκε το σώμα του Χριστού, μετά την αποκαθήλωση του από τον Σταυρό. Σύμφωνα πάντως με επιστημονικές μελέτες αποτέλεσε ανθρώπινο δημιούργημα.

Πρόκειται στην πραγματικότητα πάντως για ένα λινό ύφασμα κιτρινωπού χρώματος με διαστάσεις 4,30 μέτρων μάκρος και 1,10 μέτρων φάρδος, το οποίο φυλάσσεται από το 1578 στον καθεδρικό ναό του Τορίνο. Η ύφανσή του είναι από ψαροκόκαλο από ίνες λιναριού, υλικά δηλαδή που χρησιμοποιήθηκαν την εποχή του Ιησού Χριστού.

Πάντως, για το αν πρόκειται για αυθεντικό έργο έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς πάρα πολλές απόψεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι επιστημονικές αναλύσεις και χρονολογήσεις του υφάσματος χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα. Εκείνη την περίοδο παρατηρήθηκε ότι οι χρωματικοί τόνοι των εικόνων της Σινδόνης είχαν μάλλον το χαρακτήρα των φωτογραφικών αρνητικών.

Όμως, το 1988 τρεις ανεξάρτητες μελέτες που έγιναν σε εργαστήρια του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, της Αριζόνας και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ελβετίας, έφτασαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για δημιούργημα που χρονολογείται την περίοδο 1290-1390.

Η ιστορία της

Είναι πιθανό μετά τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού ή την περίοδο που η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., να μεταφέρθηκε στην Έδεσσα της Μικράς Ασίας, σημερινή Ούρφα της Τουρκίας.

Τον πρώτο καιρό έγινε γνωστή ως Άγιο Μανδύλιο ή Εικόνα της Έδεσσας. Κι αυτό γιατί ήταν διπλωμένη έτσι ώστε να φαίνεται, μόνο το πρόσωπο μέσα σε ανοιχτή θήκη.

Οι Βυζαντινοί εισέβαλαν στην Έδεσσα το 944 μ.Χ. με σκοπό να αποκτήσουν το ύφασμα και να το πάρουν μαζί τους στην Κωνσταντινούπολη. Όμως όταν οι Σταυροφόροι λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη το 1204 το αποτέλεσμα ήταν η Σινδόνη να εξαφανιστεί μέχρι το 14ο αιώνα.

Ιστορικές αναφορές στη Σινδόνη του Τορίνο χρονολογούνται από το 1354. Νωρίτερα, υπάρχουν υπόνοιες πως ανήκε στο Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών, για τους οποίους υποστηρίζεται πως την είχαν στην κατοχή τους για περίπου 200 χρόνια. Οι τελευταίοι Ναϊτες που εικάζεται ότι την είχαν, ήταν ο Ζακ ντε Μολέ και ο Ζοφρέ Ντε Σαρνέ, οι οποίοι κάηκαν στην πυρά το 1314, μετά την διάλυση του Τάγματος.

Πρώτος κάτοχός της πάντως αναγνωρίζεται ο γάλλος ιππότης, Ζοφρέ Ντε Σαρνέ, ο οποίος φοβόταν να δημοσιοποιήσει την ύπαρξή της, πιθανώς λόγω των μυστηριωδών συνθηκών με τις οποίες είχε έρθει στα χέρια του, μάλλον λόγω συγγένειας με το