Μείωση μισθών 40% στον ιδιωτικό τομέα

Στο χέρι του ελληνικού πολιτικού συστήματος βρίσκεται η παραμονή της χώρας στο κοινό...
νόμισμα και η επιστροφή στην ανάπτυξη το ταχύτερο δυνατό, αρκεί να επικρατήσουν συνθήκες θετικές για τις μεταρρυθμίσεις μετά από τις εκλογές.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι, οι υπηρεσιακοί παράγοντες της Κομισιόν και το ΔΝΤ καθιστούν σαφές στον ελληνικό πληθυσμό ότι «τα κόμματα ξέρουν και έχουν πάρει το μήνυμα του τι πρέπει να γίνει αύριο», κάποια από αυτά συμφωνούν και οι βασικές εντολές είναι δύο:

1. μειώστε το ονομαστικό μισθολογικό κόστος στον ιδιωτικό τομέα κατά 40% σε 2 χρόνια

2. και συρρικνώστε στο ίδιο διάστημα το κράτος κατά 30%, περιλαμβανομένων και των θέσεων απασχόλησης.

Στην πρώτη και στη δεύτερη εντολή συμφωνούν όλοι. Η διαφωνία όμως μεταξύ των θεσμών (Κράτη Μέλη, ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν) έγκειται στον χρόνο εκτέλεσης.

Σε σχέση με τις κρατικές δαπάνες και τη μείωση του όγκου του δημοσίου τομέα, μέσα στην διετία θα αποχωρήσουν 150.000 εργαζόμενοι, θα κλείσουν οργανισμοί του δημοσίου, υπηρεσίες υπουργείων, γενικές γραμματείες, τμήματα και σχολές πανεπιστημίων, θα συγχωνευτούν νοσοκομεία και θα περικοπούν στο έπακρο οι αμυντικές δαπάνες. Το σχέδιο - που αρχικά εκπονεί βάσει συστάσεων το υπουργείο οικονομικών - θα εμπλουτιστεί από την επόμενη κυβέρνηση και θα μπει στο μικροσκόπιο της τρόικας στα μέσα Μαΐου.

Σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, τη στιγμή μάλιστα που και η ίδια η τρόικα δε μιλάει με μια φωνή, ενώ πολλά θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών στις 6 Μαΐου και των γερμανικών το 2013.

Ούτως ή άλλως όμως οι ραγδαίες μειώσεις των ονομαστικών μισθών στον ιδιωτικό τομέα προβλέπονται από το μνημόνιο.

Ζητείται να δοθεί η δυνατότητα στους εργοδότες και τις επιχειρήσεις να αναπροσαρμόσουν τις συμβάσεις των εργαζομένων, νέο-εισερχόμενων και παλαιότερων, προς τα κάτω σε επίπεδα που φτάνουν το 40%. Νομοθετικά χρειάζεται η κυβέρνηση να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα επιτρέπουν στους εργοδότες να προβούν στις μειώσεις χωρίς να κινδυνεύουν να βρεθούν στα δικαστήρια από τους εργαζόμενους.

Οι εταίροι βέβαια δεν προσδιορίζουν αν η μείωση θα είναι οριζόντια ή σωρευτική και όπως λένε δεν έχουν και τρόπο να την παρακολουθήσουν. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι είναι στο χέρι του ιδιωτικού τομέα το αν θα επιβάλλει τη μείωση παρομοίως στις αποδοχές των 1000 ευρώ και στις αποδοχές των 5000 ευρώ ή θα επιδιώξει κάποια κοινωνικότερη κατάτμηση.

Επιπλέον, η διαπραγμάτευση κυβέρνησης - Τρόικας - κοινωνικών φορέων περιλαμβάνει το πάγωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων για μία επταετία, τη θεσμοθέτηση μειώσεων στα ποσά που προβλέπει η εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας (η οποία, ωστόσο, θα συνεχίσει να υπάρχει), τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών αλλά και τη μείωση των συντελεστών φορολόγησης της εργασίας.

Το τελευταίο, μάλιστα, όπως εξηγούν πηγές της Κομισιόν «δε βρέθηκε τυχαία ανάμεσα στις 7 βασικές