Ο δήμαρχος, τα ξηλωμένα παγκάκια και οι άστεγοι

Πρώτα άκουσα την Λιάνα Κανέλλη στην παρουσίαση...
του βιβλίου της Νανάς Παλαιτσάκη να λέει πως ο Δήμαρχος, ο κ. Καμίνης, που υπήρξε και συνήγορος του Πολίτη, άρα ευαισθητοποιημένος και καλά στα προβλήματα ενός λαού που καθημερινά αναστενάζει με την αγωνία της φτώχειας, ξήλωσε τα παγκάκια της πλατείας Συντάγματος για να μη κοιμούνται οι άστεγοι!

Εχθές το πρωί, άκουσα τον ίδιο τον δήμαρχο στους Καμπουρακη και Οικονομέα, στο Κοινωνία ώρα Mega να απαντάει για το θέμα αυτό. «Οικονομέα» ξεκίνησε την κουβέντα του, χωρίς κύριε, ή με την προσφώνηση του μικρού ονόματος που θα επέτρεπε την έλλειψη του. Κλότσησε από την αρχή μέσα μου, η αλήθεια του. «Κύριε Οικονομέα» λες γιατί σέβεσαι τον δημοσιογράφο που ρωτάει στο όνομα αυτού του δύστυχου λαού, όχι απαραίτητα το πρόσωπο. Οικονομέα; Σα να είμαστε στο 1821 και φωνάζει «ω, ρε Μπότσαρη;» ο Κολοκοτρώνης; (ήμαρτον και πιάνω στο στόμα μου τα ιερά και τα όσια, τους ήρωες και τους άγιους αυτού του τόπου).

«Οικονομέα; Δεν είναι εικόνα αυτή για πρωτεύουσα της Ευρώπης, εδώ που τα λέμε». Ούτε η ζωή που ζούμε ΚΥΡΙΕ Δήμαρχε, είναι η ζωή κατοίκων πρωτεύουσας της Ευρώπης. 12 η ώρα το μεσημέρι, πιο κάτω από το Σύνταγμα και την Κλαυθμώνος που ξηλώσατε τα παγκάκια, δυστυχισμένες υπάρξεις, περιφέρονται υπνωτισμένα σαν άχθος της γης και τρυπιούνται με τα δηλητήρια τους, πάνω στα πεζοδρόμια, ενώ δίπλα παίρνουν μανάδες με μωρά στην αγκαλιά και οι φοβισμένοι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να φύγουν απ τα σπίτια τους, στην κάτω μεριά της Ομόνοιας.

Τις νύχτες, αν θελήσεις, αν τολμήσεις, να πας στο Εθνικό Θέατρο αυτής της πρωτεύουσας της Ευρώπης, περπατάς σε εμπόλεμη ζώνη, με βλήματα να καίνε πάνω στην πλάτη σου, σα να σε καταπίνει το σκοτάδι. Γιατί την έχετε αφώτιστη αυτή τη πρωτεύουσα της Ευρώπης κύριε Δήμαρχε; Δεν ξέρετε πως όπου δεν υπάρχει φως, υπάρχει έγκλημα; Το φως ξορκίζει το κακό, αποκαλύπτει, νικάει, δεν δίνει σα το σκοτάδι κρυψώνες. Φυσικά η δημοτική σας αστυνομία είναι για να δίνει κλίσεις. Για να έρχονται έσοδα στα ταμεία του δήμου αυτής της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.

Ο Οικονομέας -χωρίς κύριε- επέμενε στο θέμα «άστεγοι». Ο κύριος Δήμαρχος, είπε πως γίνεται ανάπλαση των δυο πλατειών, θα ξαναμπούν τα παγκάκια κάποτε και τι να κάνουμε τώρα; Κάποτε υπήρχαν λεφτά και τους πήγαιναν τους άστεγους σε κανένα ξενοδοχείο, τώρα δεν υπάρχουν, άσε που δεν θέλουν κιόλας! ΟΚ! Και εγώ αν επέλεγα να γυρίσω τη πλάτη μου σε μια κοινωνία, που μου γύρισε πρώτη τη δική της και με πέταξε όχι σε ένα περιθώριο απλά, αλλά στην μη οντότητα, στην ισοπέδωση μου, δε θα ήθελα πολλά πολλά μαζί σας.

Ένα μπάνιο όμως, ένα φαγητό, μια ζεστή γωνιά μες στη βαρυχειμωνιά, κοστίζει πολλά; Και εν πάση περιπτώσει, πόλη δε στολίζετε για να δώσετε τα χρήματα στους φτωχούς, έργα δε κάνετε, εκτός από εκείνη τη δύστυχη Ομόνοια, που κάθε δυο χρόνια της αλλάζουν όλοι τη μορφή, ούτε τους άστεγους μπορείτε να βοηθήσετε; Μη βοηθάτε! Μη τους κατατρύχεται κιόλας!
Θυμάμαι ένα από