ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Φούρναρης ο Βαζέχα, ψυχάρα ο Καλλιτζάκης

Ο Αβακιάν εργάστηκε στον Παναθηναϊκό...
από το 1997, μέχρι και το 2011 όταν και συνταξιοδοτήθηκε. Σε αυτά τα 35 σχεδόν χρόνια, γνώρισε παίκτες-θρύλους, συνεργάστηκε με προπονητές που άφησαν εποχή και παρακολούθησε διά ζώσης αμέτρητα παιχνίδια. Για την πορεία του στο «τριφύλλι», τις εμπειρίες που αποκόμισε και για πολλά ακόμα ενδιαφέροντα μίλησε στην εφημερίδα «Derbynews» μια καταπληκτική συνέντευξη.
«Ετσι ξεκίνησα»
«Βρέθηκα στον Παναθηναϊκό την περίοδο 1977-78. Με τον Κάζιμιρ Γκόρσκι στον πάγκο. Αυτόν τον κορυφαίο προπονητή. Ήταν η πρώτη μου προετοιμασία και έγινε θυμάμαι στην Πάρνηθα. Μέναμε στο ξενοδοχείο του καζίνο Μον Παρνές και διεξάγονταν εκεί κοντά οι προπονήσεις».
Ποιός ήταν αυτός που σε πήγε;
«Κοίταξε. Έπαιζα μπάλα στον Άρη Νικαίας, αλλά τραυματίστηκα στο γόνατο. Τότε αν είχες πρόβλημα στους συνδέσμους ή στον μηνίσκο, οι εγχειρήσεις ήταν δύσκολες και η επιστροφή ακόμα δυσκολότερη. Με εγχείρησε ο Φραγκίσκος Σούρπης, με τον οποίο αργότερα συνεργαστήκαμε στον Παναθηναϊκό και θέλω να πως ότι είναι σπουδαίος άνθρωπος, ο οποίος έδινε και την ψυχή του για την ομάδα που υπηρέτησε.
Αποφάσισα λοιπόν τότε να σταματήσω το ποδόσφαιρο και ο Άνθιμος Καψής που με γνώριζε, μεσολάβησε να πάω στον Παναθηναϊκό ως μασέρ. Μιλάμε για φοβερό άνθρωπο, τεράστια ψυχή και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ρόλο που έπαιξε στην ζωή μου. Καλά, για την ποδοσφαιρική του αξία είμαι πολύ μικρός να μιλήσω. Άλλωστε την γνωρίζουν όλοι».
Αναφέρεσαι σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες σαν να ήταν... χθες. Πέρασαν όμως 34 χρόνια από τότε;
«Μια ολόκληρη ζωή στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού. Ειλικρινά σου λέω, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έζησα όλες αυτές τις εμπειρίες και έγινε το δεύτερο σπίτι μου. Για να καταλάβεις, όταν εγώ πήγα δεν υπήρχαν Βαρδινογιάννηδες, αφού ανέλαβαν δυο χρόνια αργότερα και έφυγα 11 Σεπτεμβρίου, λίγες μέρες μετά την συνέντευξη τύπου του Γιάννη Βαρδινογιάννη, που ανακοίνωσε την οριστική αποχώρηση της οικογένειας του. Δηλαδή με βρήκαν στην ομάδα και με άφησαν σ' αυτή αποχωρώντας. Είμαι ο μοναδικός στο ποδοσφαιρικό τμήμα που ισχύει αυτό. Παλαιότεροι από εμένα είναι ο Δημήτρης Σκιάνης και ο Γιάννης Ζαβραδινός, αλλά αυτοί έχουν σχέση με τα διοικητικά».
Πότε έφυγες απ’ την πρώτη ομάδα και πήγες στις ακαδημίες;
«Το 1977 ξεκίνησα μασέρ της πρώτης ομάδας, αλλά βοηθούσα παντού όπου χρειαζόταν. Φυσιοθεραπευτές ήταν τότε ο Μάκης Ηλιάδης με τον Βαγγέλη Στάμου στον οποίο χρωστάω πολλά, γιατί ήταν δάσκαλος για μένα. Το 2001 αποφασίστηκε να αλλάξει όλο το ιατρικό τιμ και ενώ όλοι έφυγαν, δηλαδή ο γιατρός Αργύρης Μήτσου και ο φυσιοθεραπευτής Βασίλης Οικονομίδης, έμεινα μόνο εγώ. Πήγα απλά στα τμήματα υποδομής και φυσικά δεν είχα κανένα πρόβλημα. Έκανα και εκεί την δουλειά μου όπως πάντα. Με το ίδιο πάθος και συνέπεια».
Ποια ακριβώς ήταν η δουλειά σου;
«Η βασική δουλειά μου ήταν μισή ώρα πριν αρχίσει το ματς, να δένω τα πόδια των παικτών στους αστραγάλους, να βάλω τις