Τα πανεπιστημιακά σοβιέτ των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης

Είναι πασιφανές πλέον πως το συλλογικό φαντασιακό ορισμένων, τους υποχρεώνει να πιστεύουν πως ζουν σε άλλη εποχή...
και ως εκ τούτου δικαιούνται να συμπεριφέρονται ως «καπεταναίοι» ενός «απελευθερωτικού στρατού» που δρα εναντίον μιας κατοχικής κυβέρνησης και των συνεργατών της.
Διαφορετική εξήγηση δεν μπορεί να δώσει κανείς, βλέποντας τον έρποντα φασισμό ολιγομελών ομάδων που δρουν μέσα στα Α.Ε.Ι. παρεμποδίζοντας την διαδικασία που δρομολογήθηκε βάση του τελευταίου νόμου (ο οποίος ψηφίστηκε με πρωτοφανή πλειοψηφία των εκπροσώπων του ελληνικού λαού, οι οποίοι εξελέγησαν με δημοκρατικές εκλογές) για να την ανάδειξη των νέων πρυτανικών αρχών.
Τα «κομάντο» αυτά, είναι ολιγομελείς ομάδες που μέσα στον αυτιστικό τους ναρκισσισμό πιστεύουν ότι διερμηνεύουν τις διαθέσεις της κοινωνίας και καταπατώντας κάθε έννοια και αρχή της δημοκρατίας, βίαια, με προπηλακισμούς, ύβρεις, επικηρύξεις των «αντιφρονούντων» με αφίσες που τοιχοκολλούν παντού, θέλουν να επιβάλουν την άποψη τους.
Το επιχείρημα ότι «υπερασπίζονται τον δημόσιο χαρακτήρα των Α.Ε.Ι» καταρρίπτεται και μόνο από το γεγονός ότι καταπατούν την ίδια την έννοια της λέξης «δημόσιο», αφού αποκλείουν κάθε έναν που τυγχάνει να έχει διαφορετική γνώμη από αυτούς. Σε «λαϊκές συνελεύσεις» που συγκαλούν και μετέχουν μόνο οι ίδιοι, ερήμην της κοινωνίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας, αποφασίζουν δίκη σοβιέτ την επιβολή της «δικτατορίας των πεφωτισμένων αρνητών» του νέου.
Ουσιαστικά, πρόκειται για τα πλέον συντηρητικά στοιχεία του ελληνικού πανεπιστημίου. Είναι όλοι εκείνοι που φανερά ή κρυφά παλεύουν για την διατήρηση του σημερινού status quo, του καθεστώτος δηλαδή της διαπλοκής, της συναλλαγής, της αδιαφάνειας και της παρακμής. «Επαναστατικό τους καύσιμο» οι δηλώσεις προβεβλημένων πανεπιστημιακών στελεχών που βλέπουν το καθεστώς τους να καταρρέει μέσα στην κατακραυγή και την χλεύη της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αδυνατεί να καταλάβει πως μια χώρα με τις υψηλότερες δαπάνες για τα ΑΕΙ σε σχέση με το Α.Ε.Π. στην Ευρώπη των 27, έχει τόσο χαμηλού επιπέδου πανεπιστημιακές υπηρεσίες.
Η δράση αυτών των «ομάδων κρούσης» είναι σύμπτωμα, τις αιτίες του οποίου θα πρέπει να αναζητήσουμε στις βαθιές αντιδημοκρατικές παραδόσεις που καλλιεργήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από την ψευδεπίγραφη «αριστερά» της ελληνικής κοινωνίας εν ονόματι ενός «πανεπιστημίου», το οποίο υπήρχε και υπάρχει μόνο στο δικό του συλλογικό και αρρωστημένο φανταστιακό.
Θα πρέπει, επίσης, να αναζητηθούν και στις σχέσεις διαπλοκής μιας μερίδας των πανεπιστημιακών δασκάλων με τις περίφημες πλέον «φοιτητικές συνδικαλιστικές παρατάξεις» με τις οποίες συνδιοικούσαν, ερήμην της ελληνικής κοινωνίας, που είναι ο χρηματοδότης τους, τα ελληνικά Α.Ε.Ι,. οδηγώντας τα στην πλήξη απαξίωση.
Πέραν της αυτονόητης υπονόμευσης της ομαλής λειτουργίας των Α.Ε.Ι. – τα οποία, επαναλαμβάνω, χρηματοδοτεί ο ελληνικός λαός για την μόρφωση των παιδιών του, και όχι για να γίνουν πεδία ασκήσεων και βολής των κακομαθημένων «κομάντο» της ψευδεπίγραφης αρισ