Το PSI και ο δράκος

Η δημοφιλής ιστορία των ημερών με το PSI χαρακτηρίζεται ήδη από πολλούς ειδικούς ως...
μεγάλο παραμύθι. Ωστόσο, σε αυτό το παραμύθι ο δράκος υπάρχει στην πραγματικότητα.

Μπορούμε να τον δούμε ακούγοντας την αφήγηση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας. Ο Λου­κάς Παπαδήμος στην πρώτη του συνέντευξη από την ανάληψη της πρωθυπουργίας (CNBC) διέλυσε τις όποιες ψευδαισθήσεις λέγοντας ότι τα επόμε­να δύο χρόνια θα είναι δύσκολα, με περισσότερα επώδυνα υφεσιακά μέτρα.
Με άλλα λόγια, το παραμύθι της κυβέρνησης Παπαν­δρέου περί επιστροφής στην... ανάπτυξη το δεύ­τερο εξάμηνο του 2011 έχει πάει περίπατο. Αντί­θετα, στο παραμύθι Παπαδήμου έχουμε μπροστά μας «τα πιο δύσκολα και απαιτητικά μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν και να ολοκληρωθούν εντός περίπου δύο ετών».
Ο τεχνοκράτης - τραπεζίτης - πρωθυπουργός, αξίζει να σημειώσουμε, υπογραμμίζει ότι η δημοσιο­νομική προσαρμογή (λιτότητα και των... γονέων δηλαδή) διευκολύνεται εντός της ευρωζώνης και ως εκ τούτου η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί στην ουσία επιλογή για την Ελλάδα.
Και για το ποιος πληρώνει το μάρμαρο ήταν επίσης σαφής ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός. Η αντα­γωνιστικότητα, είπε, «εξαρτάται εν μέρει από τον περιορισμό των μισθών και από εσωτερική υποτί­μηση με μείωση των τιμών και των μισθών». Τι ση­μαίνει αυτό για τον κόσμο; Ο Λουκάς Παπαδήμος το είπε κι αυτό: «Οι διαδικασίες της εσωτερικής υποτίμησης και της δημοσιονομικής προσαρμο­γής είναι οδυνηρές και έχουν αναπόφευκτη επίπτωση τη μείωση των πραγματικών εισοδημάτων και την αύξηση της ανεργίας».
Να συνοψίσουμε: Ο πρωθυπουργός που στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και τον ΛΑΟΣ, λέει ξεκάθα­ρα ότι η ελληνική κοινωνία θα στραγγιστεί. Αυτό που δεν λέει ο πρωθυπουργός είναι πότε όλες αυ­τές οι θυσίες θα πιάσουν τόπο και θα αρχίσει να φαίνεται το φως στο βάθος του τούνελ. Και δεν το λέει είτε διότι δεν το ξέρει είτε διότι δεν τον ενδι­αφέρει, αφού η βασική του εργασία είναι να εξα­σφαλίσει ότι οι πιστωτές της χώρας στον τελικό απολογισμό δεν θα χάσουν τα κέρδη που έχουν συσσωρεύσει ως κοινοί τοκογλύφοι. Ή μήπως η διαδικασία του PSI έχει διαφορετικό στόχο;