Χρειάζεται να κερδηθεί χρόνος...

Είναι ολοφάνερο ότι η διαδικασία των τριών διερευνητικών εντολών πέφτει στο κενό. Για διαφορετικούς λόγους οι τρεις αρχηγοί των τριών πρώτων κομμάτων δεν πρόκειται να σχηματίσουν κυβέρνηση. Το πώς και το γιατί, θα το κρίνει η ιστορία. Ομως, τώρα δεν είναι ώρα απολογισμών και συγκρούσεων, αλλά ώρα αποφάσεων και λύσης, που υπάρχει. Βρίσκεται στην τέταρτη εντολή: Στο τέλος των τριών διερευνητικών εντολών ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς και θα συζητήσει μαζί τους. Σε αυτό το πλαίσιο ασφαλώς και μπορεί να βρεθεί ο κοινός τόπος, αν επικρατήσει η σύνεση, η ψυχραιμία, η ορθή σκέψη και, προπαντός, η αίσθηση του εξαιρετικά επείγοντος εθνικού καθήκοντος. Αν επικρατήσει ο ουσιαστικός σεβασμός της λαικής ετυμηγορίας που δεν είναι άλλος από την ανάγκη να βρεθεί μία λύση μέσα από αυτούς τους συσχετισμούς που η κάλπη επέβαλε, μη δίνοντας αυτοδυναμίες πουθενά και σε κανέναν, αλλά ζητώντας σύνθεση. Ο ελληνικός λαός, τι ζήτησε; Ζήτησε να μην φύγει από το κοινό νόμισμα, αλλά να μην σφαγιαστεί από την ύφεση και τη φτώχεια. Αυτό ζήτησε και τίποτε άλλο. Και αυτό, τώρα, μπορεί να γίνει.

Αν η Ελλάδα πετύχει μία εθνική συνεννόηση, όπως το εκλογικό σώμα ζήτησε, κερδίζει, αν μη τι άλλο, κάτι πάρα πολύ σημαντικό: το χρόνο μέχρι να αναλάβει καθήκοντα ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας. Εχει σημασία; Τεράστια. Γιατί, αυτήν τη στιγμή, ουδείς γνωρίζει τι πρόκειται να πράξει ο Φρανσουά Ολάντ. Αν στηρίξει την Ελλάδα μέσα από τη λογική της προσπάθειας για ανάπτυξη, αυτό θα κάνει τη διαφορά. Οταν καθίσει ο Ολάντ στο τραπέζι, το ελληνικό πρόβλημα μπορεί να καταστεί εκ νέου και ευρωπαϊκό. Στην ιστορία η στιγμή διαδραματίζει συχνά καθοριστικό ρόλο: και αυτή, είναι ακριβώς μια τέτοια στιγμή: που από μια σοφή κίνηση, την κατάλληλη ώρα, μπορεί να γίνει η διαφορά. Επιπλέον, πολλοί στην Αθήνα αγνοούν ότι ο Ολάντ, ο οποίος έχει μπροστά του και βουλευτικές εκλογές, δεν μπορεί να «αδειάσει» τις θέσεις του για ανάπτυξη και να γίνει ξαφνικά Σαρκοζί υπό τη γερμανική, δεδομένη, πίεση, καθώς, κάτι τέτοιο, μπορεί να του στοιχίσει μία προεδρεία υποθηκευμένη από «συγκατοίκηση». Είναι δε χαρακτηριστικό ότι χθες, ο γάλλος επίτροπος Μπαρνιέ, τοποθετήθηκε ουσιαστικά υπέρ της επαναδιαπραγμάτευσης. Το Βερολίνο, δεν είναι πλέον μόνο του και το ξέρει καλά.

Ποιες είναι οι προυποθέσεις για να φτάσουμε ως εκεί; Η πρώτη και κύρια, είναι η συμφωνία ικανού αριθμού αρχηγών και κομμάτων, στα οποία, ασυζητητί πρέπει να περιλαμβάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το Σύνταγμα δίνει αυτή την τελευταία λύση και τη δίνει σοφά. Δεν χρειάζεται να υποχωρήσει κανείς από τις θέσεις του. Χρειάζεται να κερδηθεί χρόνος. Δεν είναι ανάγκη να υπάρξουν μείζονες συγκλίσεις, που δεν υπάρχουν. Είναι ανάγκη να γίνει μια προσπάθεια να μην χαθεί αυτή η τελευταία δυνατότητα.

Η δεύτερη προϋπόθεση, είναι να βρεθεί το πρόσωπο. Κύριο χαρακτηριστικό του πρέπει να είναι ότι θα μπορεί να γίνει ευρέως αποδεκτό. Να έχει θέσεις που μπορούν να το καταστήσουν επιλέξιμο και από τις δύο πλευρές. Επίσης, εξίσου σημ