Γιατί αλλοιώνεται η πραγματικότητα;

Η αύξηση της ανεργίας κατά την περίοδο εφαρμογής του προγράμματος λιτότητας και ύφεσης (2009 - 2011) και η προβλεπόμενη αύξησή της κατά το 2012, σε επίπεδα όπου η πραγματική ανεργία θα ξεπεράσει το 1 εκατ. άτομα, οδήγησε τους εκπροσώπους της τρόικας σε έντονες πιέσεις παράτασης των πολιτικών εσωτερικής υποτίμησης, αντί σε αλλαγή και ριζική αντικατάσταση του νεοφιλελεύθερου μείγματος οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Με άλλα λόγια, η τρόικα επέμεινε να αποδείξει το αλάνθαστο μιας ουσιαστικά και αποδεδειγμένα λανθασμένης πολιτικής, που παρατείνει την ύφεση και την καθίζηση της παραγωγικής και κοινωνικής βάσης της χώρας. Ετσι, τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα στην ελληνική οικονομία και κοινωνία πολλαπλασιάζονται και οι στόχοι του προγράμματος δεν επιτυγχάνονται, με αποτέλεσμα τα βασικά οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη στην Ελλάδα να έχουν υποχωρήσει, μέσα σε δύο χρόνια, κατά μία δεκαετία.Στο πλαίσιο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόσφατη άφιξη των εκπροσώπων της τρόικας στην Ελλάδα δεν περιορίζεται στην αξιολόγηση υλοποίησης του προγράμματος λιτότητας, αλλά εκτείνεται στην κατάθεση πρόσθετων και μονομερών προτάσεων ευελιξίας της εργασίας και μείωσης των μισθών, ακόμη και αυτών των κατώτατων ορίων προκειμένου, κατά την θεώρησή τους, να αντιμετωπιστεί η ανεργία και να βελτιωθεί το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.Η πραγματικότητα στην ελληνική οικονομία όμως είναι εντελώς διαφορετική. Και ως μη ανταποκρινόμενη στις προσεγγίσεις και τις αντιλήψεις των εκπροσώπων της τρόικας, τα μέτρα για εμβάθυνση της ευελιξίας και περαιτέρω μείωση των μισθών, εκτός από τις κοινωνικές τους συνέπειες (αγοραστική δύναμη μειωμένων κατώτατων μισθών σε επίπεδα πριν από το 1980), δεν θα έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Από την άποψη αυτή είναι χαρακτηριστικό ότι στην ελληνική οικονομία η μείωση των πραγματικών μισθών κατά 11,5% στο σύνολο της οικονομίας και κατά 9,2% στον ιδιωτικό τομέα τη διετία 2010-11, καθώς και η εμβάθυνση της ευελιξίας της εργασίας δεν συνοδεύτηκαν από μείωση ή σταθεροποίηση αλλά από διπλασιασμό του ποσοστού ανεργίας κατά την τελευταία διετία (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, 2011).Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι η μείωση των μισθών την τελευταία τριετία στην Ελλάδα συνέβαλε, μεταξύ των άλλων, στην ύφεση και τον διπλασιασμό του ποσοστού ανεργίας. Διερωτάται κανείς πώς μπορεί να αναμένεται η καταπολέμησή της, μέσω της μείωσης των κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων. Ειδικότερα, είναι ενδιαφέρον να τονιστεί ότι η μείωση των κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων (Ν. 3845/10) για νέους κάτω των 25 ετών στο 80% του κατώτατου μισθού και στο 70% του κατώτατου μισθού της ΕΓΣΣΕ (Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας) για νέους εργαζομένους 15-18 ετών, εκτός από την παραβίαση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, της συλλογικής αυτονομίας και του άρθρου 21 παράγρ. 3 του Συντάγματος (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, 2011), δεν συνέβαλε στη μείωση της ανεργίας των νέων αυτής της ομάδας ηλικιών, η οποία αυξάνεται σημαντικά την τελευταία διετία.Οσον αφορά το κ