Λεωνίδας Κύρκος: «Υπάρχει ακόμα περιθώριο να συναντηθούμε»

«Οσο γερνάω, γίνομαι περισσότερο ευσυγκίνητος. Μπορεί το κλάμα ενός παιδιού να με συγκλονίσει. Ενα λουλούδι. Ενα ποίημα. Για παράδειγμα, τώρα δεν μπορώ να συνοδεύσω ένα σύντροφό μου στον τάφο. Δεν μπορώ να βγάλω επιτάφιο λόγο. Δεν μπορώ να μιλήσω. Με πνίγει η συγκίνηση και αυτό με κάνει να ντρέπομαι» Συνέντευξη στον Γιώργο ΔουατζήΛεωνίδας Κύρκος. Ο έφηβος… των ογδόντα τριών ετών σκύβει βαθιά μέσα του και μιλάει για όλα. Με λόγια που ξαφνιάζουν. Διότι προέρχονται από έναν ηγέτη της Αριστεράς, που έζησε κακουχίες, διώξεις, βασανιστήρια και κατάφερε να κρατήσει την ευαισθησία του αλώβητη.Το ότι σας αποδέχθηκαν άνθρωποι απ' όλους τους πολιτικούς χώρους τι σας λέει;Οτι το δικό μας κήρυγμα ήταν καρπός συλλογικής επεξεργασίας. Ενιωθαν ότι πάνω από τις αντιθέσεις μας υπάρχει περιθώριο να συναντηθούμε. Αντί για το μίσος και την προσφυγή στη βία, να κατανοηθούμε. Υπάρχει λύση μέσα από το διάλογο. Υπάρχει ακόμα περιθώριο να συναντηθούμε.Μιλήσατε πολλές φορές σε χιλιάδες λαού. Τα λόγια σας ξεσήκωναν. Πώς νιώθατε τέτοιες στιγμές; Χαρά, ικανοποίηση. Εβλεπα ότι σε κάτι συμβάλλω κι εγώ. Ημουν στο Σύνταγμα σε μια τεράστια συγκέντρωση, ασύμμετρη με τις πραγματικές δυνάμεις του ΚΚΕ εσωτερικού. Εβλεπα τις εκδηλώσεις του κόσμου και ένιωθα ότι υπάρχει ένας ρόλος παιδαγωγικός της πολιτικής ηγεσίας.Ηταν δικαιολογία ύπαρξης αυτό;Ναι. Υπήρχα. Οταν βλέπεις κόσμο να σου λέει σήμερα «εμείς μεγαλώσαμε μαζί σου», αυτό για μένα είναι μια μεγάλη ικανοποίηση.Το γύρισμα της πλάτης στα κόμματα από τους περισσότερους πολίτες, κυρίως τους νέους;Είναι μια σαφώς πολιτική στάση. Πρέπει να αντληθούν συμπεράσματα. Υπάρχει μια εύλογη απορία στον πολύ κόσμο που λέει: «Μιλάτε για τομές, για ελπίδες εσείς; Εσείς δεν μπορείτε να τα βρείτε μεταξύ σας. Εχετε περιοριστεί όλοι σας σε ένα ρόλο καταγγελίας».Μπορεί να υπάρξει πάλι όραμα;Πιστεύω ναι.Τι θα λέγατε σε ένα νέο, μια νέα;Θα τους έλεγα, βρε παιδιά, φυσικό είναι να σας βαραίνουν όλα τα αρνητικά που υπήρξαν, φανερώθηκαν και συζητιούνται. Μη χάνετε όμως την αισιοδοξία, τη δύναμη να τα κατανοήσετε και να τα υπερβείτε. Εχετε κριτική δύναμη, έφεση να δημιουργήσετε, είστε καλά καταρτισμένοι. Ριχτείτε στον αγώνα, γίνετε καλύτεροι και τα υπόλοιπα θα τα βρείτε.Η κοινωνία μήπως προηγείται των κομμάτων;Φοβούμαι πως όχι. Ζούμε μια περίοδο καθίζησης.Πού εστιάζεται η απαισιοδοξία σας;Στο ότι πυκνώνουν τα προβλήματα και αργούν οι απαντήσεις. Περιοριζόμαστε σε μια ρητορεία και στο μεταξύ διαμορφώνονται πραγματικές καταστάσεις. Αν δει κανείς σε τι βαθμό έχουν συσσωρευτεί τα προβλήματα και η αγανάκτηση, ανησυχεί πραγματικά.Γιατί τόση ανησυχία;Χάνουμε καιρό. Αυτό που μπορεί να γίνει σήμερα, δεν μπορεί να γίνει αύριο. Διότι στο μεταξύ διαμορφώνονται πραγματικές καταστάσεις. Εχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου από τη μία πλευρά υπάρχει προκλητική συσσώρευση πλούτου και από την άλλη αυγαταίνει η ανεργία, η ακρίβεια και τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων.Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, ποιος ο ρόλος της Αριστεράς;Δεν έχει προοπτική το κίνημα στην πατρίδα μας αν δεν μπο