Μισούν το γεγονός ότι η κοινωνία τούς βάζει ταμπέλες, όπως "σκουλήκια" και "λούμπεν"!

Της ΜΑΤΙΝΑΣ ΣΤΕΒΗ *Πριν από μία εβδομάδα ακριβώς ξεκίνησε να γράφεται ένα από τα σκοτεινότερα κεφάλαια της νεότερης βρετανικής ιστορίας. Για τέσσερις ημέρες πρώτα το Λονδίνο και έπειτα άλλες μεγάλες πόλεις της Αγγλίας παραδόθηκαν στη βία και τη λεηλασία. Ηταν οι σημαντικότερες, οι πιο εκταταμένες και καταστροφικές ταραχές που είχε δει η χώρα από αυτές του 1981.Ολα ξεκίνησαν από το θάνατο ενός νεαρού άνδρα, με συμμετοχή σε κυκλώματα ναρκωτικών σύμφωνα με τις Αρχές, από όπλο αστυνομικού την περασμένη εβδομάδα στο προάστιο του Τότεναμ. Η άρνηση των Αρχών να δώσουν εξηγήσεις στην οικογένειά του οδήγησε σε μια ειρηνική διαμαρτυρία, η οποία γρήγορα έγινε βίαιη. Μέσα σε λίγες ώρες οι ταραχές είχαν καθηλώσει προάστια σε ολόκληρο το Λονδίνο, πρώτα στις πιο φτωχές γειτονιές, αργότερα και σε πλουσιότερες. Την τρίτη μέρα το Μπέρμιγχαμ, το Μάντσεστερ, το Λίβερπουλ και άλλες πόλεις έμοιαζαν με εμπόλεμες ζώνες. Οι εικόνες που μετέδιδαν οι τηλεοράσεις ήταν γεμάτες από εφήβους, οπλισμένους με μπουκάλια, πέτρες και βόμβες μολότοφ, που επετίθεντο με τρομερή οργή και αποφασιστικότητα, όχι μόνο σε αστυνομικούς, αλλά κυρίως σε καταστήματα, οχήματα, κατοικίες και συμπολίτες τους. Αν υπήρχε κάποιο πολιτικό μήνυμα σε όλα αυτά, χάθηκε μέσα στις εκατοντάδες περιπτώσεις λεηλασιών, βανδαλισμών και ληστειών.Ο απολογισμός είναι η απώλεια πέντε ζωών -εξέπνευσε 68χρονος που είχε πέσει σε κώμα από τραυματισμό στο κεφάλι κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στο δυτικό Λονδίνο- και μια κοινωνία που στρέφεται στα πλέον συντηρητικά ένστικτά της, απαιτώντας αυξημένες αστυνομικές δυνάμεις και τιμωρία των συμμετασχόντων στα επεισόδια με έκτακτα μέτρα εκτός ποινικού κώδικα. Η πολιτική ηγεσία, αυτή των Συντηρητικών του Ντέιβιντ Κάμερον, ευχαρίστως τα προσφέρει, εμπνευσμένη από κοινωνική εκδικητικότητα κατά των (εκατοντάδων) κατηγορούμενων για τα επεισόδια.Παρ' όλ' αυτά, στα προοδευτικά κομμάτια της κοινωνίας, του Τύπου και της διανόησης ξεκινά μια σημαντική συζήτηση για τις στερήσεις και την κουλτούρα που οδήγησε τόσα νέα παιδιά στην τυφλή καταστροφή και τη λεηλασία. Αυτά τα κομμάτια αρνούνται να συμβιβαστούν με «τεμπέλικες» και επιδερμικές εξηγήσεις. Αρνούνται, επίσης, να ξεγράψουν ένα ολόκληρο κομμάτι της βρετανικής αστικής νεολαίας. Η «Ε» ζήτησε την άποψη και την ανάλυση δύο τέτοιων ανθρώπων.Η Καμίλα Μπατμανγκέλι είναι από τις ηγετικές μορφές της βρετανικής φιλανθρωπίας. Νευροψυχολόγος η ίδια, δουλεύει μέσω της ΜΚΟ Kids Co με 14.000 ανηλίκους με ποινικό μητρώο, κυρίως σε περιθωριοποιημένα προάστια του βόρειου και του ανατολικού Λονδίνου. Της ζητήσαμε να μας εξηγήσει ποιοι ήταν κατά την άποψή της αυτοί που βγήκαν τους δρόμους τις περασμένες ημέρες και γιατί.«Από τους πρώτους συλληφθέντες που βρέθηκαν ενώπιον του δικαστηρίου ήταν ένας 31χρονος βοηθός δασκάλου σε δημοτικό σχολείο, που ζει με τους γονείς του. Οι νέοι δαιμονοποιούνται στα βρετανικά ΜΜΕ. Τα παιδιά που έρχονται στη ΜΚΟ μας έχουν βιώσει, συχνά από τη γέννησή τους, τρομακτική κακομεταχείριση, είναι πληγωμένα, θυμωμένα και γεμάτα φόβ