Να σταματήσουν να μετράνε "κουκιά" σε αυτή τη συγκυρία...

Ένα διεισδυτικό μάτι, μελετώντας τις έρευνες των διαθέσεων της κοινής γνώμης που πρόσφατα δημοσιεύθηκαν στον εγχώριο Τύπο, δεν θα έμενε στα ποσοστά των κομμάτων που συνήθως προβάλλονται, προκειμένου να προσεγγίσει την επιρροή τους στην κοινωνία.Είναι άλλωστε τόσο χαμηλά που δεν επιτρέπουν ασφαλή συμπεράσματα...Θα επέμενε στην αξιολόγηση των ποιοτικών στοιχείων και στις απαντήσεις που δίδουν οι ερωτώμενοι σε επιμέρους ερωτήματα, τα οποία αποδίδουν τις προσδοκίες, τους φόβους, τις αγωνίες και την εμπιστοσύνη προς τις πολλές πολιτικές εκφράσεις του ελληνικού πολιτικού τόξου.Το σημαντικό εύρημα, λοιπόν, δεν είναι τόσο το αριθμητικό ποσοστό, αλλά το γεγονός ότι έχει πληγεί πλέον ο εκλογικός πυρήνας των δύο κομμάτων.Αυτό δεν είναι τάση, ένδειξη, πρόβλεψη ή κάτι που θα γίνει στο μέλλον. Είναι κάτι που έχει συντελεστεί.Και είναι αυτό που αλλάζει πλήρως τη δυναμική των κομμάτων, την εκλογική τους δεξαμενή, τους ανθρώπους που μπορούν να ψηφίσουν το ένα ή το άλλο κόμμα.Οταν οι πολίτες ζουν αγωνιωδώς, δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει και ανησυχούν αν την επόμενη μέρα θα έχουν δουλειά, εισόδημα ή θα έχουν εξανεμισθεί οι καταθέσεις τους, δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν το στεγαστικό τους δάνειο ή θα υποχρεωθούν να πληρώνουν ενοίκιο στο κράτος για το σπίτι τους, τότε η ρευστότητα του πολιτικού συστήματος εντείνεται. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανασφάλειας, όλα τα κοινωνικά στρώματα τροφοδοτούν με ψηφοφόρους όλα τα κόμματα, παρόντα και μέλλοντα, επειδή απλούστατα όλα τα κόμματα τροφοδοτούν τη δεξαμενή της αποχής.Είναι φανερό πια ότι τα παλαιότερα κοινωνικά προτάγματα και οι παλαιοί άξονες αναφοράς έχουν καταρρεύσει χωρίς να έχουν αντικατασταθεί από νέους. Αυτό θα έπρεπε να ανησυχεί τα κόμματα και με αυτό θα έπρεπε να ασχολούνται - πέρα από τη διάσωση της χώρας - και όχι να μετράνε κουκιά σ' αυτή τη συγκυρία.Αντώνης Καρακούσης / ΒΗΜΑ