Ποιος θα καταφέρει να αναδείξει αξιόπιστη θετική πρόταση για το μέλλον;

Κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος, αμφισβήτηση, συνωμοσιολογία, επιθετικότητα, μεγαλοστομίες, λαϊκισμός και γενικώς εύκολες κουβέντες για ένα άλλο ευρώ, για τη δραχμή, για τα λεφτά που υπάρχουν, αλλά μας τα κρύβουν ή μας τα κλέβουν κάποιοι και άλλα ηχηρά κυριαρχούν σε τούτη την ανεπίσημη ακόμη προεκλογική περίοδο.

Έτσι το κενό, εκείνο που απουσιάζει από την πολιτική ζωή της χώρας είναι η θετική πρόταση. Ούτε ένας καλός λόγος δεν προφέρεται, ούτε μια καλή κουβέντα δεν ακούγεται. Η πολιτική συζήτηση ορίζεται από την διαμαρτυρία και την άρνηση.

Ωστόσο,ξέρουμε ότι εκεί έξω υπάρχει, κινείται,δρα και αγωνιά σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας που βιώνει μεν την κρίση, αλλά την αντιμετωπίζει, την παρακολουθεί, προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, υπερασπίζεται τις μεταρρυθμίσεις, επιζητεί την ασφάλεια και διεκδικεί την σταθερότητα επειδή κάνει σχέδια και θέλει να προχωρήσει οργανωμένα και να ξεφύγει από το τέλμα.

Αυτή η Ελλάδα της θετικής πρότασης, του «ΝΑΙ» σχεδόν απουσιάζει ή καλύτερα υποεκπροσωπείται στον τρέχοντα δημόσιο πολιτικό διάλογο γιατί το «ΟΧΙ» φαντάζει πιο ηρωικό ή πιο γενναίο.

Έτσι αυτό το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας παραμένει σιωπηλό, χωρίς πολιτική έκφραση, χωρίς να καταγράφεται σε καμία δημοσκόπηση.

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι δεν θα εκφρασθεί ή θα μείνει αδιάφορο στις προσεχείς εκλογές. Το ζήτημα είναι ποιος θα καταφέρει να αναδείξει αξιόπιστη θετική πρόταση για το μέλλον. Αυτό είναι το μέγα ζητούμενο και όχι οι πολλές άναρθρες κραυγές.