Προς τα που θα γείρει η πλάστιγγα στην Ουκρανία;

Ολοκληρώθηκε στην Ουκρανία η προεκλογική εκστρατεία ενόψει των εκλογών στη Βερχόβνα Ράντα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις θα εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο τέσσερα κόμματα και ένας πολιτικός συνασπισμός. Όμως, όπως όλα δείχνουν, ούτε ένας από τους πέντε αυτούς παίκτες, ακόμη και σε συμμαχία με τους πιθανότερους συμμάχους του δεν θα εξασφαλίσει μια σταθερή πλειοψηφία.
Η αποτελεσματικότητα από τις εργασίες της νέας σύνθεσης του ουκρανικού Κοινοβουλίου μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά χαμηλή, διότι οι βουλευτές θα σπαταλούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σε άκαρπες διαφωνίες. Ενισχύει την απαισιοδοξία και το γεγονός ότι οι διαφωνούντες χωρίζονται όχι από μεμονωμένες αποκλίσεις, αλλά από δογματικές αρχές. Η 7η Σύνοδος της Βερχόβνα Ράντα θα αποτελέσει ένα αρκετά ακριβές αποτύπωμα της ουκρανικής κοινωνίας, που είναι διχασμένη όχι μόνο ως προς τα πολιτιστικά-εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά της, αλλά επίσης και από ιδεολογική άποψη, ως προς τα κριτήρια αποτίμησης του ιστορικού ρόλου της Ουκρανίας και της καμπύλης ανάπτυξης της κρατικής της υπόστασης. Η κατάσταση επιδεινώνεται από το ότι όλο το φάσμα των προτιμήσεων των ψηφοφόρων έχει μια αρκετά σαφή γεωγραφική κατηγοριοποίηση. Οι ειδικοί κατονομάζουν ως ενδεικτικό όριο για τους ψηφοφόρους τον ποταμό Δνείπερο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Ουκρανία της αριστερής όχθης (μαζί με την αυτόνομη Κριμαία στο νότο της χώρας) ψηφίζει υπέρ του Κόμματος των Περιφερειών, το σημερινό κυβερνητικό κόμμα και τους κομμουνιστές, οι οποίοι διακηρύττουν το διεθνισμό. Η Ουκρανία της δεξιάς όχθης τάσσεται σχεδόν σύσσωμη υπέρ της αντιπολίτευσης και των εθνικιστών. Φυσικά αυτός ο προσανατολισμός, όπως και το διαχωριστικό σύνορο μεταξύ των ψηφοφόρων, είναι εξαιρετικά υποθετικά. Η πραγματική εικόνα είναι εντέλει πολύ πιο περίπλοκη και μπερδεμένη. Όμως είναι βασική η αρχή του διαχωρισμού βάσει του άξονα «Δύση – Νοτιοανατολική χώρα». Για το διαχωρισμό αυτό υπάρχουν αντικειμενικές προϋποθέσεις. Η ενσωμάτωση της αριστερής όχθης της Ουκρανίας στη σύνθεση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας οδήγησε σε ταχύτερη – σε σχέση με τη δεξιά όχθη – ανάπτυξη της βιομηχανίας. Ενώ η Δυτική Ουκρανία ποτέ δεν υπάχθηκε στις βιομηχανικές εκτάσεις. Εντασσόμενη διαδοχικά στη σύνθεση της «Ρετς Ποσπολίτα», της Αυστρο-ουγγρικής Αυτοκρατορίας, της Πολωνίας διατηρούσε την ιδιαίτερη ταυτότητά της στη βάση του εθνικισμού. Ενώ οι «Ανατολικοί» δεν ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για το εθνικό ζήτημα. Όντας ως επί το πλείστον δίγλωσσοι επέλεγαν και συνεχίζουν να επιλέγουν τη ρωσική, είτε την ουκρανική με αφετηρία τη διευκόλυνση της επικοινωνίας και όχι τις πολιτικές απόψεις. Στη Δύση όμως της Ουκρανίας η πλειονότητα του πληθυσμού μιλά ουκρανικά. Κατανοώντας τη ρωσική ομιλία, ακόμη και γνωρίζοντας να μιλούν στη γλώσσα αυτή σε περίπτωση ανάγκης, οι «Δυτικοί», κατά κανόνα, θεωρούν ως προτεραιότητά τους τη διατήρηση του ουκρανικού πολιτισμού, της ιστορίας και της γλώσσας, επισημαίνει ο Βρετανός ερευνητής Ίταν Μπέργκερ. Σήμερα οι ανταγωνιστικές διαθέσεις, δυστυχώς, έχουν μόνο ενισχυθεί.