Σύμβολα και συμβολισμοί

Του Κώστα Παπαθεοδώρου

Ο Μανώλης Γλέζος καταληφθείς από «ιερή αγανάκτηση και οργή, αντάξια των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων του λαού για εθνική αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία» όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας «πάνδημη και αυθόρμητη παρέμβαση του λαού της Θεσσαλονίκης» τα δραματικά και άκρως επικίνδυνα έκτροπα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας- του θεσμού της Ελληνικής Δημοκρατίας και της λαϊκής ενότητας- κάνει λόγο για εκδηλώσεις «ενάντια στην υποταγή της χώρας και τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο».
Τιμή και δόξα, σεβασμός και αναγνώριση στον αγώνα και την παλληκαριά του Μανώλη Γλέζου, εμβληματική μορφή της αντίστασης.
Αν και ο Μανώλης Γλέζος δεν έχει ανάγκη από άλλα παράσημα και διακρίσεις. Η αντρειοσύνη του αναγνωρίστηκε από όλους και τιμήθηκε όσο λίγοι Έλληνες.
Μάλιστα για πολλά χρόνια υπήρξε εξέχον μέλος του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Αντιθέτως, ο ταπεινός, σεμνός και απλός σε όλη τη διάρκεια της ζωής του Λάκης Σάντας χωρίς ποτέ να σταματήσει τον αγώνα επέλεξε την απλότητα και την απόσταση από τους προβολείς της δημόσιας ζωής.
Μιας και τόφερε η κουβέντα- όπως λέει ο Σπύρος όταν θέλει να πει κάτι άσχετο- τα κόκκαλα του δικού μου Παππού έμειναν εκεί στα υψώματα της Γραμπάλας, χωρίς ποτέ κανείς να του επιδαψιλεύσει μια προσωπική τιμή, έναν ονομαστικό έπαινο. Τι και αν ήταν από τους πρώτους αξιωματικούς που έπεσαν στο Αλβανικό Μέτωπο.
Είναι και αυτός «ο άγνωστος στρατιώτης» που στέκεται ανέκφραστος, αγέρωχος, περήφανος. Είναι ο πολεμιστής που έπεσε χωρίς ποτέ να μάθει αν ο αγώνας του δικαιώθηκε και αν τα ιδανικά του στέριωσαν…
Δεν έγινε δημόσιο πρόσωπο, δεν απόλαυσε δημόσια αξιώματα, δεν έζησε καν έστω για να δει να μεγαλώνουν τα παιδιά και τα εγγόνια του…
Έγειρε και με το αίμα του πότισε το αγριολούλουδο του υγρού λιβαδιού. Έγινε κόκκινο κρίνο στην αλάνα όπως λέει και το τραγούδι.
Για αυτό λοιπόν όσοι αυτές τις μέρες μιλούν στο όνομα των λαϊκών αγώνων, της εθνικής αντίστασης, των μαχών για την ελευθερία ας είναι περισσότερο προσεκτικοί. Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες έδωσαν πολλά σε αυτή την πατρίδα χωρίς ποτέ να λάβουν τίποτε.