Συστράτευση όλων για τις μεγάλες αλλαγές

Έχω βαρεθεί τις «προτάσεις» που θα μας βγάλουν από την κρίση. Έχω αρχίσει να φοβάμαι κιόλας ότι πια μπορεί και να λειτουργούν αντίστροφα, να μοιάζουν σαν κάτι μυστήριο, θολό, που πρέπει να το εφεύρουμε. Δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τίποτα. Οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα 2-3 δεκαετίες τώρα, με μεταρρυθμίσεις αλλάζουν τις κοινωνίες τους και τα ‘χουν καταφέρει πολύ καλύτερα από μας. Δεν είναι ότι δεν πιστεύω πως εμείς που ξέρουμε τη χώρα μας, μπορούμε να πούμε τις καλύτερες και πιο ευφυείς λύσεις για ν’ αλλάξουμε τα πράγματα. Είναι όμως τόσο προσχηματικός, τόσο υποκριτικός, τόσο έξω απ’ αυτή τη λογική ο δημόσιος διάλογος, που έχω έντονη την προκλητική διάθεση να πω, να κάνουμε ότι μας λένε. Σκέτα. Να εφαρμόσουμε τώρα όλες τις πρακτικές της ελληνικής κοινωνίας με τα κοινοτικά δεδομένα. Μια πρόταση, αυτή. Είναι εντέλει θέμα επιλογής του καθένα. Εμπιστεύεσαι την ευρωπαϊκή κοινότητα ή τους ντόπιους «φίλους του λαού». Επειδή δεν θέλω ν’ αποφύγω το άρθρο όμως, συνεχίζω. Είναι πάρα πολλά όσα πρέπει να γίνουν, μπορούμε όμως να τραβήξουμε μερικές κρίσιμες κόκκινες κλωστές, αυτές που θα ξεκινήσουν τις αντιδράσεις και μετά η κοινωνία θα κάνει τα υπόλοιπα:

- ΜΜΕ. Πρώτη προτεραιότητα, καθώς στην πλειοψηφία τους σχεδόν, διαπαιδαγωγούν στην αδράνεια, αναπαράγουν καθημερινά μια αντιμεταρρυθμιστική ρητορική, προσφέρουν αντί για γνώση απόγνωση και υπονομεύουν κάθε απόπειρα αλλαγής. Αρκεί να εφαρμοστούν οι νόμοι και οι κανόνες της αγοράς και στο τέλος της χρονιάς τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Να προκηρυχθούν δηλαδή ραδιοτηλεοπτικές άδειες, να εισπράττει η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία τις οφειλές τους, να διεκδικούν οι τράπεζες τα δάνειά τους - λεφτά των καταθετών μη λησμονούμε, να παρεμβαίνει ο εισαγγελέας και να καλεί υπουργούς, διοικητές ΔΕΚΟ, Γ. Γραμματείς που διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα με κρατική διαφήμιση σε ανύπαρκτα Μέσα ενημέρωσης.

- Να μειωθεί δραματικά το κόστος του πολιτικού συστήματος, όπως γίνεται παντού στον κόσμο. Μήπως τα κόμματα σταδιακά πάψουν να είναι ανώνυμες εταιρείες με μετόχους και χιλιάδες εργαζόμενους. Δεν εννοώ μόνο τη μείωση του αριθμού των βουλευτών αλλά όλες τις φανερές και αφανείς μεταφορές χρήματος στα κομματικά ταμεία. Επιχορηγήσεις, έξτρα αμοιβές βουλευτών για επιτροπές, δάνεια από κρατικές τράπεζες, προσλήψεις και αποσπάσεις δημοσίων υπαλλήλων, κρατική διαφήμιση σε ανύπαρκτα κομματικά media κ.λ.π.

- Να απελευθερωθούν ωράρια και μέρες λειτουργίας των καταστημάτων, να πάψει κάθε φραγμός στην εργασία. Όποιος θέλει να μπορεί να δουλέψει όποτε θέλει, παντού. Μετά από λίγα χρόνια ελεύθερης λειτουργίας χωρίς απαγορεύσεις και στρεβλώσεις, οι ανάγκες της αγοράς θα δείξουν που και πότε αξίζει να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά.

- Να σταματήσει για 3 χρόνια, κάθε επιχορήγηση, επιδότηση του υπουργείου πολιτισμού, της Γ.Γ. αθλητισμού, των δήμων, του ΟΠΑΠ, σε πολιτιστικούς συλλόγους, εκκλησιαστικές οργανώσεις, αθλητικούς ομίλους, θεατρικές ομάδες, φίλους του Αη-Γιώργη και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Ε