Τι παίζει στο Φεστιβάλ Καννών

Με τα προβλήματα των ανήλικων, και συγκεκριμένα ενός εγκαταλειμμένου από τον πατέρα του 12χρονου παιδιού, καταπιάνονται στην ταινία τους «Το αγόρι με το ποδήλατο», που είδαμε σήμερα στο φεστιβάλ των Κανών, οι βραβευμένοι το 2003 με την ταινία του «Το παιδί», αδερφοί Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν. Ο 12χρονος Σιρίλ, που τον έχει αφήσει ο πατέρας του σε ορφανοτροφείο για εγκαταλειμμένα από τους γονείς τους παιδιά, προσπαθεί με διάφορους τρόπους να βρει τον πατέρα του, γιατί πιστεύει πως αυτός κάποτε θα επιστρέψει να τον πάρει μαζί του. Τελικά, ύστερα από ένα επεισόδιο με ένα ανήλικο εγκληματία που προσπαθεί να τον παρασύρει στο έγκλημα, ο Σιρίλ θα βρει συμπαράσταση από μια νέα γυναίκα.

Όπως και σε άλλες ταινίες τους ( «Ροζέτα», «Ο γιος» ), οι Νταρντέν καταγράφουν με σχεδόν ντοκιμαντεριστική λεπτομέρεια τη σχέση του Σιρίλ με τα διάφορα πρόσωπα, χρησιμοποιώντας ένα φαινομενικά απλό στιλ, φτιάχνοντας μια γεμάτη ανθρωπιά και ζεστασιά, μαζί και λυρισμό, ταινία.

Το καλλιτεχνικό γεγονός του Σαββατοκύριακου ήταν η παρουσία του Τζόνι Ντεπ και της Πενέλοπε Κρουζ, πρωταγωνιστών της τρίτης περιπέτειας της σειράς «Οι πειρατές της Καραϊβικής», που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού. Μια περιπέτεια διασκεδαστική, γυρισμένη με το σύστημα του 3-D, που όμως δεν πρόσθεσε τίποτα το καινούριο στις δυο προηγούμενες ταινίες.

Με τη γαλλική ταινία του, «Ο καλλιτέχνης», ο Μισέλ Χαζαναβίσιους, έφτιαξε μια ρομαντική, μαυρόασπρη, ταινία με τον τρόπο του παλιού βωβού κινηματογράφου - ταινία γυρισμένη με μαυρόασπρο φιλμ και χωρίς κανένα ήχο, εκτός από μουσική. Η ταινία αφηγείται με χιούμορ και ρομαντισμό, την ιστορία ενός διάσημου ηθοποιού του Χόλιγουντ, ξεπερασμένου από την εμφάνιση του ήχου, που τον σώζει, την τελευταία στιγμή, από αυτοκτονία, ένα νεαρό κορίτσι, που ο ίδιος κάποτε βοήθησε και που τώρα έχει γίνει διάσημη ηθοποιός. Ο γνωστός Γάλλος ηθοποιός Ζαν Ντιζαρντέν δίνει μιαν απολαυστική ερμηνεία στο ρόλο του σταρ του βωβού, κάτι ανάμεσα στον Ντάγκλας Φέρμπανκς και τον Τζον Γκίλμπερτ.

Στο διαγωνιστικό τμήμα είδαμε και την ισραηλινή ταινία «Υποσημείωση» του Τζόζεφ Σένταρ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός συγγραφέα και διάσημου ερευνητή, που ύστερα από 20 χρόνια αναμονής ειδοποιείται πως κέρδισε το μεγάλο Ισραηλινό βραβείο. Μόνο που, όπως μαθαίνουμε αργότερα, το βραβείο προοριζόταν στην πραγματικότητα για το γιο του και πως το υπουργείο πολιτισμού έμπλεξε τα επίθετά τους. Παρεξήγηση που προσπαθεί να «διορθώσει» ο γιος του σε μια κωμωδία που, παρά τις κάποιες καλές σκηνές, δεν πετυχαίνει πάντα το στόχο της.

Αντίθετα, πολύ καλή ήταν η ταινία «Arirang» του Νοτιοκορεάτη Κιμ Κι-Ντουκ που είδαμε στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα». Αυτοβιογραφικό, σπαραχτικό ντοκιμαντέρ, με τον σκηνοθέτη, που μόνος ζει σε ένα είδος καλύβας, να μας μιλά για τη μοναξιά του, τις δυσκολίες του, τις 13 ταινίες του (βραβευμένες σε διάφορα φεστιβάλ), αλλά και για τη ζωή και τα προβλήματά της. Μια απρόσμενη, δοσμένη με πάθος, εκμυστήρευση.

Στο ίδιο τμή