Telegraph: Η μεταναστευτική κρίση στη Μεσόγειο μπορεί να καταστρέψει την ΕΕ

Το Telegraph φιλοξενεί άρθρο γνώμης του βρετανού Ross Clark με αναφορές σε Κύπρο και Ελλάδα τονίζοντας ότι το μεταναστευτικό μπορεί να οδηγήσει και σε κατάρρευση του οικοδομήματος της Ε.Ε

Ακολουθεί μετάφραση:

«Υπάρχει μια πολύ μεγάλη τρύπα στο σχέδιο του Keir Starmer (Επικεφαλής

των Εργατικών) να κάνει μια συμφωνία με την ΕΕ για τους μετανάστες, προσφέροντας να πάρει αιτούντες άσυλο από αλλού στην ήπειρο σε αντάλλαγμα για τη Γαλλία και άλλες χώρες που συμφωνούν να πάρουν πίσω όσους έχουν φτάσει παράνομα στη Βρετανία μικρές βάρκες. Πώς στο καλό περιμένει η ΕΕ να συμφωνήσει σε μια συμφωνία με τη Βρετανία όταν δεν μπορεί καν να διευθετήσει το ζήτημα των μεταναστών μεταξύ των μελών της;

Αυτό που προτείνει ο Starmer είναι πώς πρέπει να λειτουργεί στην πράξη το ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου. Οι αιτούντες άσυλο πρέπει να είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλουν τις αξιώσεις τους στην πρώτη ασφαλή χώρα στην οποία προσγειώνονται, ενώ όσοι ταξιδεύουν μεταξύ ασφαλών χωρών επιστρέφουν γρήγορα είτε στην πρώτη ασφαλή χώρα στην οποία πάτησαν – αν όχι κατευθείαν στην πατρίδα τους. Ως μέρος της συμφωνίας, το βάρος της αντιμετώπισης των αιτούντων άσυλο θα πρέπει να μοιράζεται δίκαια μεταξύ των κρατών της ΕΕ.

Όμως η ΕΕ απέτυχε να οικοδομήσει ένα αποτελεσματικό σύστημα, με αποτέλεσμα οι 7.000 μετανάστες που έφτασαν στο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα μόνο την Τετάρτη και την Πέμπτη (που ξεπερνούν τον μόνιμο πληθυσμό του νησιού των 6.000) δεν πρόκειται να ανακατανεμηθούν σε όλη την Ευρώπη. Η Ιταλία θα αφεθεί να  αντιμετωπίσει το θέμα λίγο πολύ μόνη της. Μέχρι το 2023 μέχρι στιγμής χρειάστηκε να χειριστεί 124.000 αφίξεις.

Ενώ η ΕΕ έχει ένα πρόγραμμα επανεγκατάστασης για αιτήσεις ασύλου από το 2015, είναι εθελοντικό και πολλά κράτη μέλη δεν έπαιξαν ποτέ μπάλα. Το 2022, για παράδειγμα, η Κύπρος αφέθηκε να χειριστεί 22.190 αιτήσεις ασύλου – 24.119 για κάθε εκατομμύριο κατοίκους – ενώ η Ουγγαρία χειρίστηκε μόλις 45, μόλις 4,7 για κάθε εκατομμύριο κατοίκους. (Ο Ουγγρικός αριθμός δεν περιλαμβάνει πρόσφυγες από την Ουκρανία. Πάνω από 50.000 έχουν καταγραφεί από την έναρξη του πολέμου το 2022, με πάνω από 3,4 εκατομμύρια συνοριακές διελεύσεις από την Ουκρανία προς την Ουγγαρία).

Ακόμη και οι χώρες που προηγουμένως προσπάθησαν να πάρουν ένα δίκαιο μερίδιο ταλαντεύονται. Η Γερμανία (243.835 αιτήσεις το 2022, 2.892 για κάθε εκατομμύριο κατοίκους) ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι ανέστειλε τη συμφωνία της για την υποδοχή αιτούντων άσυλο από την Ιταλία. Εν τω μεταξύ, η βελγική κυβέρνηση δήλωσε ότι σκοπεύει να αγνοήσει την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της ότι η πολιτική της να αρνείται καταφύγιο σε ανύπαντρους νεαρούς που ζητούν άσυλο ήταν παράνομη.

Το να έχει κυριαρχία στη Λαμπεντούζα –το πιο κοντινό σημείο της ΕΕ στο αποτυχημένο κράτος της Λιβύης– είναι, με άλλα λόγια, απλώς η σκληρή τύχη της Ιταλίας. Το ίδιο ισχύει για την Ελλάδα και την γειτνίασή της με τις τουρκικές ακτές και για την Κύπρο – το πρώτο ευρωπαϊκό σημείο κλήσης για πρόσφυγες από τη Συρία. Τόσο για τη μεγαλειώδη αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας, για την οποία η ΕΕ αρνήθηκε να συμβιβαστεί κατά τη διάρκεια των δύσμοιρων διαπραγματεύσεων του Ντέιβιντ Κάμερον πριν από το δημοψήφισμα. Όσον αφορά τους αιτούντες άσυλο, τα κράτη μέλη της ΕΕ σπεύδουν να ανοίξουν τα συρματοπλέγματα – κυριολεκτικά στην περίπτωση της Ουγγαρίας, η οποία έχτισε βιαστικά έναν φράχτη τύπου Τραμπ για να εμποδίσει τους μετανάστες που κατευθύνονται από την Ελλάδα προς τη Γερμανία.

Εάν η ΕΕ δεν μπορεί να καταλήξει σε συμφωνία για το θεμελιώδες ζήτημα του τρόπου αντιμετώπισης των μεταναστών, τότε τι νόημα έχει; Η μετανάστευση έχει τη δυνατότητα να διαλύσει την ΕΕ. Όταν προηγουμένως φιλικές προς τους μετανάστες χώρες όπως η Γερμανία και η Σουηδία αρχίζουν να «νίπτουν τας χείρας τους» από μετανάστες που φτάνουν στις νότιες ακτές της Ευρώπης, θα καταλήξει γρήγορα ως υπόθεση κάθε χώρας για τον εαυτό της. Αυτό αναπόφευκτα θα προκαλέσει αρκετή αντίδραση από τις χώρες εκείνες που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στις μεταναστευτικές ροές.

Πριν από μια δεκαετία φαινόταν ότι η ΕΕ θα μπορούσε να τραβηχτεί από την κρίση του δημόσιου χρέους που επιδεινώθηκε εξαιτίας του  ευρώ. Η ΕΕ σχεδόν επέζησε από αυτό. Αλλά μην στοιχηματίζετε το τελευταίο σας ευρώ για την επιβίωση της ΕΕ από τη μεταναστευτική κρίση.»