Ανησυχία UNICEF: Παγκόσμια απροθυμία για παιδικό εμβολιασμός μετά από COVID19

Η υπηρεσία του ΟΗΕ για τα παιδιά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τα, όπως λέει, ανησυχητικά σημάδια στην παγκόσμια προσπάθεια εμβολιασμού κάθε παιδιού αναφέρει δημοσίευμα του Axios.

«Η κοινή αντίληψη για τη σημασία των παιδικών εμβολίων μειώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας σε περισσότερες από 50 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών», ανέφερε η UNICEF σε έκθεση που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη.

Την ίδια στιγμή, ο κόσμος είδε τη μεγαλύτερη

οπισθοδρόμηση στον παιδικό εμβολιασμό εδώ και σχεδόν 30 χρόνια. Περίπου 67 εκατομμύρια παιδιά έχασαν πλήρως ή εν μέρει τα συνήθη εμβόλια μεταξύ 2019 και 2021, εκτιμά η UNICEF.

Από αυτά τα παιδιά, 48 εκατομμύρια δεν έλαβαν ούτε ένα εμβόλιο ρουτίνας κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, με πολλά από τα παιδιά «μηδενικής δόσης» να ζουν σε περιθωριοποιημένες και υποεξυπηρετούμενες κοινότητες.

Ήταν σωστό να δοθεί προτεραιότητα στην αντιμετώπιση του COVID-19, συμπεριλαμβανομένης της εκτροπής πόρων και της μείωσης άλλων υπηρεσιών υγείας, κατά την έναρξη της πανδημίας, αλλά «αυτό που δεν είναι σωστό είναι ότι βγαίνοντας από την πανδημία, βλέπουμε τώρα τα παιδιά να πληρώνουν τις συνέπειες για αυτές τις ενέργειες», είπε στον Axios η Λίλι Καπράνι, ανώτερη σύμβουλος-υποστηρικτής της UNICEF.

Στις μισές σχεδόν από τις 55 χώρες που μελετήθηκαν, περισσότερο από το 80% των ερωτηθέντων είπε ότι τα εμβόλια είναι σημαντικά για τα παιδιά, σύμφωνα με την έκθεση, η οποία ανέλυσε δεδομένα από το The Vaccine Confidence Project (VCP) στο London School of Hygiene &Tropical. Φάρμακο.

Υπάρχουν όμως «ανησυχητικές ενδείξεις» ότι η διστακτικότητα για τα εμβόλια μπορεί να αυξάνεται σε πολλά κράτη. Πενήντα δύο από τις 55 χώρες που εξετάστηκαν είδαν μείωση στην αντίληψη του κοινού για τη σημασία των παιδικών εμβολίων, σύμφωνα με την έκθεση.

Η Νότια Κορέα, η Παπούα Νέα Γουινέα, η Γκάνα, η Σενεγάλη και η Ιαπωνία σημείωσαν πτώση άνω των 33 ποσοστιαίων μονάδων η καθεμία

Η συντριπτική πλειονότητα (79%) στις ΗΠΑ εξακολουθούσε να αντιλαμβάνεται τα παιδικά εμβόλια ως σημαντικά μετά την έναρξη της πανδημίας, αλλά αυτό ήταν μια πτώση 13,6% σε σχέση με την περίοδο που ο COVID-19 σάρωσε τον πλανήτη.

Η Κίνα, η Ινδία και το Μεξικό ήταν οι μόνες χώρες που εξετάστηκαν όπου οι αντιλήψεις για τη σημασία των παιδικών εμβολίων βελτιώθηκαν ή δεν άλλαξαν.

Η UNICEF σημείωσε ότι «η εμπιστοσύνη στα εμβόλια είναι επίσης διαβόητα ασταθής και οποιεσδήποτε τάσεις είναι συγκεκριμένες για τον χρόνο και την τοποθεσία», αλλά η μείωση που παρατηρήθηκε σε πολλές χώρες κατά τη διάρκεια της πανδημίας προκαλεί ανησυχία.

Οι λόγοι τις μείωσης εμβολιασμού

Διάφοροι παράγοντες πιθανότατα συνέβαλαν σε αυτή την πτώση, είπε η UNCIEF.

Η διστακτικότητα των εμβολίων είναι τόσο παλιά όσο και τα ίδια τα εμβόλια. Αλλά η παραπληροφόρηση για τα εμβόλια εξαπλώνεται σήμερα πιο γρήγορα και έχει υρύτερη εμβέλεια από ποτέ.

«Αυτό σημαίνει για εμάς ότι έχουμε μεγαλύτερη δουλειά να κάνουμε εδώ από το να βγούμε και να προσεγγίσουμε τα χαμένα παιδιά, αλλά θέλουμε επίσης να λάβουμε προληπτικά μέτρα τώρα για να αντιμετωπίσουμε πραγματικά αυτήν την παραπληροφόρηση, είτε είναι σε επίπεδο κοινότητας είτε στο διαδίκτυο. », είπε η Καπράνι.

Επιπλέον, πολλές χώρες έχουν βιώσει αυξανόμενη πολιτική πόλωση και, ως αποτέλεσμα, φθίνουσα εμπιστοσύνη σε ορισμένους θεσμούς και ειδικούς, σημειώνει η έκθεση.

Υπάρχουν επίσης αυξανόμενες ανησυχίες ότι μια γενιά νέων γονέων μπορεί να έχει εφησυχάσει σχετικά με τον παιδικό εμβολιασμό λόγω της αντίληψης ότι ο κίνδυνος να προσβληθεί κάποιος από μια συγκεκριμένη ασθένεια ή να πεθάνει από αυτήν είναι χαμηλός.

Στις περισσότερες από τις χώρες που μελετήθηκαν, τα άτομα ηλικίας κάτω των 35 ετών είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν λιγότερη εμπιστοσύνη στα παιδικά εμβόλια μετά την έναρξη της πανδημίας σε σχέση με τους ηλικιωμένους, σύμφωνα με την έκθεση.

«Οι αναμνήσεις είναι σύντομες. Πριν από μια γενιά, υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν σε σιδερένια πνευμόνια λόγω πολιομυελίτιδας», είπε ο Caprani. «Νομίζω ότι είναι εύκολο να το ξεχάσεις και μετά να σκεφτείς ότι δεν έχει πια σημασία, αλλά αυτά τα πράγματα μπορούν να επιστρέψουν».

Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει ήδη.

«Η ανακάλυψη του ιού της πολιομυελίτιδας στο Ισραήλ, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πέρυσι ήταν μια υπενθύμιση ότι ακόμη και η αξιοσημείωτη πρόοδος ενάντια σε μια ασθένεια όπως η πολιομυελίτιδα μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο εάν αποτύχουμε να εμβολιάσουμε κάθε παιδί», γράφουν οι συντάκτες της έκθεσης.

Το 2022, ο αριθμός των κρουσμάτων ιλαράς παγκοσμίως ήταν διπλάσιος από αυτόν του προηγούμενου έτους. Ασθένειες όπως η ιλαρά είναι επικίνδυνες - και μπορεί να είναι θανατηφόρες - για τα παιδιά, αλλά η Καπράνι είπε ότι «είναι επίσης ένας κίνδυνος για ολόκληρη την κοινότητα, επειδή αυτές είναι τόσο μολυσματικές ασθένειες, που μπορούν να εξαπλωθούν σαν πυρκαγιά».

Μια επιδημία ιλαράς που ξεκίνησε στη Ζιμπάμπουε τον Απρίλιο του 2022 είχε σκοτώσει περισσότερους από 700 ανθρώπους, κυρίως παιδιά, μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Πάνω από 7.700 περιπτώσεις είχαν καταγραφεί κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου.

Μέτρα που προτείνει UNICEF

Οι κυβερνήσεις και οι κοινότητες πρέπει να υιοθετήσουν μια προληπτική προσέγγιση για να κάνουν τα παιδιά που έχουν χάσει τα εμβόλια ή μπορεί να μην έχουν την ευκαιρία να τα εμβολιάσουν, δήλωσε η UNICEF.

Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο την προσέγγιση του κοινού, αλλά και την επανεξέταση των μηχανισμών σχεδιασμού, εφαρμογής και χρηματοδότησης. Περιλαμβάνει επίσης την ενδυνάμωση των γυναικών, που βρίσκονται συχνά στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών εμβολιασμού, και τη σκέψη για τον εμβολιασμό με όρους ισότητας.

Τα προγράμματα εμβολιασμού της παιδικής ηλικίας διαφέρουν ανά περιοχή και χώρα, αλλά συνιστάται σε πολλά παιδιά να λαμβάνουν τουλάχιστον τις αρχικές δόσεις ενός αριθμού εμβολίων εντός των πρώτων 18 μηνών της ζωής τους, συμπεριλαμβανομένων αυτών που προσφέρουν προστασία από ιλαρά, πολιομυελίτιδα, διφθερίτιδα, κοκκύτη και ηπατίτιδα Β, μεταξύ άλλων ασθενειών και λοιμώξεων.

«Υπάρχει ένα είδος προειδοποίησης από την ιστορία εδώ», είπε η Καπράνι

«Αυτές είναι πραγματικά απαίσιες ασθένειες που ήταν κοινές στις κοινωνίες μας μόλις πριν από μια γενιά. Είναι πραγματικά τρομακτική σκέψη... πόσο επιπόλαια πετάμε την πρόοδο.», πρόσθεσε.