Εξωτερική πολιτική Κλίντον vs εξωτερικής πολιτικής Tραμπ

Παραμονή των αμερικανικών εκλογών στις ΗΠΑ και η αγωνία κορυφώνεται, με την ανθρωπότητα να νοιάζεται στην ουσία για τον τρόπο με τον οποίο θα επηρεαστεί η καθημερινότητά τους. Η απάντηση δίνεται μέσα από μια σύντομη ανασκόπηση των προθέσεων Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ σε ό,τι αφορά τις επιλογές τους στην εξωτερική πολιτική.

Κάτι λιγότερο από δώδεκα ώρες απομένουν πριν από το άνοιγμα της κάλπης, με τα πρώτα αποτελέσματα να βλέπουν το φως

της δημοσιότητας. Ένα ζήτημα που θα κατακλείσει τον Τύπο το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα είναι η εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει ο επόμενος ή η επόμενη πρόεδρος των ΗΠΑ. Μέσα από τις δηλώσεις που έκαναν κατά καιρούς μπορεί κανείς να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα.

Ο Ντόναλντ Τραμπ γνωρίζει ότι η αμερικανική πολιτική στο Ιράκ κατέληξε σε φιάσκο και εκ του ασφαλούς (εφόσον ο ίδιος δεν είναι υπεύθυνος) αναγνωρίζει την αποτυχία των εκεί αποστολών παρουσιάζοντας, ωστόσο, την Αμερική ως μία υπερδύναμη.

Η ανθυποψήφια, ως μέλος της Γερουσίας εν έτη 2002, ψήφισε υπέρ «της χρήσης στρατιωτικής ισχύος» στο Ιράκ κάτι όμως που τους στοίχισε, αφού η ISIS τους παγίδεψε στη Μέση Ανατολή.

Ερχόμενοι στο σήμερα, η Κλίντον τάσσεται υπέρ του no fly zone στον εναέριο χώρο της Συρίας, κάτι που βρήκε αντίθετο τον Μπαράκ Ομπάμα, διότι φοβόταν την αντίδραση της Ρωσίας που βομβαρδίζει αντικυβερνητικές δυνάμεις στηρίζοντας τον Άσαντ.

Από πλευράς του ο Τραμπ δείχνει να ενδιαφέρεται για παραχώρηση πρωτοβουλιών στη Ρωσία, χωρίς ωστόσο να έχει καλή εικόνα του πολιτικού - πολεμικού παιχνιδιού στη Συρία.

Ιδιαίτερα σημαντικό για την Κύπρο είναι και το τι στάση θα διατηρήσει ο/η επόμενος Πρόεδρος απέναντι στον θεσμό της ΕΕ.

«Η Βρετανία θα τα πάει καλύτερα χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση» είχε δηλώσει περίπου ένα μήνα πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος που έδειξε την πόρτα εξόδου από την «οικογένεια». Σε πιο θεωρητικό επίπεδο, ο Τραμπ δηλώνει πως η ΕΕ δημιουργήθηκε για να ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ στο να βγάζει λεφτά». Τα αρνητικά συναισθήματα είναι αμοιβαία, αφού ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, πρόσφατα είπε: «O ιός του αντιφιλελευθερισμού προκαλεί παρόμοια συμπτώματα, τόσο στην Ευρώπη όσο και εκτός αυτής. Οι φορείς του αντιπαθούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι χαίρονται για το BREXIT. Δεν θέλουν τη διατλαντική αλληλεγγύη και προωθούν τον απομονωτισμό. Λοξοκοιτούν προς τον Πούτιν και υποστηρίζουν τον Τραμπ».

Η αλήθεια είναι μία: η ευρωπαϊκή ελίτ φοβάται,πως αν εκλεγεί ο Τραμπ, ο οποίος ζητά δυναμική αντιμετώπιση του ISIS και αυστηρές μεταναστευτικές πολιτικές, θα «πάρουν τα πάνω τους» κινήματα που αναπτύσσονται στην Ευρώπη.

Ο αναλυτής Πατρίκ Μαρτίν Ζενιέ, με άρθρο του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Le Monde κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. «Εάν, αύριο Τρίτη, εκλεγεί (ο Τραμπ) πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ευρώπη θα έχει κάθε λόγο να ανησυχεί. Παρά το γεγονός ότι δεν γνωρίζει πού βρίσκονται στον χάρτη οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, βλέπει την Ευρώπη ως σύνορο των ισλαμιστών, όπου τα ευρωπαϊκά κράτη δεν μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους». «Όταν θα χρειασθεί να πάει στις Βρυξέλλες… θα του είναι δύσκολο να ξέρει ποιος αποφασίζει για τί μεταξύ του Προέδρου της Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωκοινοβουλίου», γράφει ο Ζενιέ.

Όσον αφορά την Χίλαρι Κλίντον, κατά τον Γάλλο ειδικό, το σενάριο φυσικά θα είναι διαφορετικό επιφανειακά, όχι όμως και στην ουσία. Γνωρίζοντας τα ευρωπαϊκά θέματα και τους Ευρωπαίους ηγέτες λόγω της θητείας της ως υπουργός Εξωτερικών γνωρίζει καλά πως λειτουργούν οι θεσμοί και οι μηχανισμοί της Ευρώπης.

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό η δε Χίλαρι ακολουθεί τον κλασσικό δρόμο των άλλων Δημοκρατικών ηγετών, προχωρώντας σε δηλώσεις τύπου «υποστηρίζω τη συνολική διευθέτηση του Κυπριακού, που θα επανενώνει την Κύπρο ως μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία».

Από την άλλη ο Τραμπ, όσο κι αν ψάξει κανείς, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι λίγα γνωρίζει για το κυπριακό πρόβλημα και ακόμη λιγότερα για την ύπαρξη της Κύπρου.