Ψηφιακή μεταθανάτια ζωή: Τι γίνεται με λογαριασμούς ΜΚΔ όταν κάποιος πεθαίνει

Η αποσύνδεση και διαγραφή της διαδικτυακής ζωής κάποιου μετά τον θάνατό του δημιουργεί πρόσθετο άγχος πέρα από τη θλίψη και τον προγραμματισμό της κηδείας, και γίνεται όλο και πιο περίπλοκο καθώς όλο και περισσότερες καθημερινές εργασίες εκτελούνται στο Διαδίκτυο. Υπάρχουν τραπεζικοί λογαριασμοί,  email, διαδικτυακοί λογαριασμοί, πληρωμές συνδρομών καθώς και διάφοροι λογαριασμοί μέσων κοινωνικής δικτύωσης που πρέπει να λάβετε υπόψη.

Σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ του

Guardiafn, μέχιρ στιγμής δεν υπάρχει ενιαία ή ενιαία μέθοδος αποθήκευσης ή διαγραφής λογαριασμών. Ορισμένες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της Google, διαγράφουν τώρα λογαριασμούς μετά από δύο χρόνια αδράνειας, αλλά δεν υπάρχει συνέπεια μεταξύ των πλατφορμών.

«Το Facebook, κατά κάποιο τρόπο, είναι μάλλον αρκετά προοδευτικό και πρωτοπόρο σε αυτόν τον χώρο», λέει ο Bjorn Nansen, ερευνητής ψηφιακών μέσων στην ομάδα «Death tech» στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης.

«Με την πάροδο του χρόνου, έχουν αναπτύξει τις πολιτικές τους. Μπορείτε να ορίσετε μια παλιά επαφή, έτσι ώστε όταν πεθάνετε αυτό το άτομο … να μπορεί να ακολουθήσει τις επιθυμίες σας και είτε να κλείσει τον λογαριασμό σας είτε να τον αποθηκεύσει».

Ο Nansen λέει ότι άλλες πλατφόρμες δεν έχουν την ίδια πολιτική.

«Απλώς πρέπει να ακολουθήσετε τους ίδιους παλιούς τρόπους αντιμετώπισης, δηλαδή να αφήνετε τους κωδικούς πρόσβασής σας σε κάποιον και τις επιθυμίες σας ως προς το τι θέλετε να γίνει με τους λογαριασμούς και το περιεχόμενο. Συχνά, παραβιάζετε τους όρους παροχής υπηρεσιών."

Σημείωσε ότι γίνεται όλο και πιο περίπλοκο με την εμφάνιση του ελέγχου ταυτότητας δύο παραγόντων με χρήση βιομετρικών στοιχείων για να διασφαλιστεί ότι μόνο ο κάτοχος λογαριασμού μπορεί να έχει πρόσβαση στον λογαριασμό.

Ο Nansen λέει ότι οι διαδικτυακές εταιρείες θα πρέπει να κάνουν τη διαδικασία ευκολότερη, αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμπεριλαμβάνουν οδηγίες στη διαθήκη τους και αυτό είναι πιθανό να αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου καθώς πεθαίνουν οι baby boomers.

«Μπαίνουμε σε μια περίοδο που αναφέρεται ως «αιχμή θανάτου» (peak death). Η φούσκα του baby boomer σημαίνει ότι θα υπάρξει μεγάλος όγκος θανάτων και ότι πάντα θα πρέπει να το αντιμετωπίσει η επόμενη γενιά… θα κάνει ευρύτερη την επίγνωση του θέματος και μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή».

Η Standards Australia λέει ότι περίπου το 60% των ενηλίκων της Αυστραλίας έχουν συντάξει μια διαθήκη, αλλά δεν έχουν λάβει όλοι υπόψη την ψηφιακή τους κληρονομιά.

Ένας άλλος παράγοντας είναι το απόρρητο του ατόμου που πέθανε και το κατά πόσο θέλουν προσωπικά μηνύματα και περιεχόμενο να τα δούν τα μέλη της οικογένειας ή να διαγράφονται.

Ορισμένοι συμβουλεύουν  να διασφαλιστεί ότι το πληρεξούσιο έχει κανονιστεί εκ των προτέρων και η πρόσβαση σε λογαριασμούς περιλαμβάνεται ως μέρος μιας ρυθμιζόμενης διαθήκης.