Τελευταίο αντίο στον ήρωα καταδρομέα Χριστάκη Αλεξάνδρου (Αλεξανδρίδη)

Τα οστά ενός ακόμη ήρωα της 33ης Μοίρας Καταδρομών ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA. Πρόκειται για τον καταδρομέα Χριστάκη Αλεξάνδρου ο οποίος γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 11 Ιουνίου του 1954.

Ήταν ο πρωτότοκος γιός του Λουκά και της Άννας Αλεξάνδρου. Ο Χριστάκης είχε και δύο μικρότερα αδέλφια. Τον Αλέκο και τον Βάσο.

Ο Χριστάκης διέμενε στον Τράχωνα με την οικογένεια του και φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο Νεάπολης.

Αργότερα το 1968, η οικογένεια του

μετακόμισε στην Ακρόπολη, στη Λευκωσία. Ο Χριστάκης συνέχισε τις σπουδές του στο Grammar School, από το οποίο αποφοίτησε το 1972.

Στις 20/6/1972 κατετάγη στην Εθνική Φρουρά όπου υπηρέτησε στις Δυνάμεις Καταδρομών. Μονάδα του ήταν η 33η Μοίρα Καταδρομών, με έδρα το Πέλλαπαϊς.

Πριν την τουρκική εισβολή ο Χριστάκης βρισκόταν με τιμητική άδεια στο χωριό του πατέρα του, το Σινά-Όρος.

Με το κάλεσμα για επιστροφή των στρατιωτών στις μονάδες τους, ο Χριστάκης έκανε τα πάντα για να επιστρέψει άμεσα στους χώρους συγκεντρώσεως που υπέδειξε η Μοίρα.

Παρουσιάστηκε στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, στις 18/07/1974 όπου εκεί έδρευε λόχος της Μοίρας.

Στις 20 Ιουλίου, ημέρα έναρξης της Τουρκικής εισβολής, βρέθηκε να υπεραμύνεται των πάτριων εδαφών, στην μάχη των «Πετρομουδκιών», στους πρόποδες του Αγίου Ιλαρίωνα.

Στις 22/7/1974, ο  Ήρωας συμμετείχε με την ομάδα του, στην επιχείρηση αποτροπής της επέκτασης, του προγεφυρώματος του εχθρού, στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας.

Στον Άγιο Γεώργιο οι Τούρκοι ήταν πολλαπλάσιοι με τάνκς και άρτιο πολεμικό εξοπλισμό. Οι άνδρες της 33ης Μοίρας Καταδρομών διατάχθηκαν να οπισθοχωρήσουν αφού η μάχη ήταν άνιση. Δόθηκε αυτοδιάλυση από αξιωματικούς της Μοίρας και ανασυγκρότηση στο στρατόπεδο που έδρευε στο Πέλλαπαϊς.

Κατά την οπισθοχώρηση, ομάδα στρατιωτών μας περικυκλώθηκε σε χαράδρα που βρισκόταν βόρεια του τουρκοκυπριακού χωριού Τέμπλος.

Ο Χριστάκης βγήκε πρώτος από την χαράδρα κατόπιν οδηγιών του λοχαγού του. Κατά την έξοδο του, ο γενναίος καταδρομέας, τραυματίστηκε σοβαρά από πολυβόλο όπλο.

Παρά τα τραύματα του, συνέχισε όσο μπορούσε να πολεμά για να καλύψει την έξοδο και άλλων συμπολεμιστών του.

Έκτοτε από τις 22 Ιουλίου, 1974 η τύχη του αγνοείτο, και τις 29/03/2024 η διερευνητική επιτροπή αγνοουμένων ενημέρωσε την οικογένεια του, για την ανεύρεση και ταυτοποίηση των οστών του Ήρωα.