Πότε ένα δημοψήφισμα είναι νόμιμο

«Ο πρώτος βασικός όρος για τη διεξαγωγή ενός νόμιμου δημοψηφίσματος, είναι αυτό να προβλέπεται από το Σύνταγμα της χώρας», δήλωσε ο Διεθνολόγος Αντώνης Στυλιανού. Μιλώντας στο Sigmalive, ο κ. Στυλιανού εξήγησε πως στην περίπτωση της Ισπανίας, αυτό απαγορεύεται ρητά από το

Σύνταγμα το 1978, το οποίο ρητά απαγορεύει την οποιαδήποτε προσπάθεια απόσχισης από το ομοσπονδιακό Βασίλειο της Ισπανίας.

Το δεύτερο δεδομένο, συνέχισε, είναι ότι στο Διεθνές Δίκαιο υπάρχει η έννοια της αρχής της αυτοδιάθεσης, η οποία ορίζει ότι ο κάθε λαός έχει το δικαίωμα να επιλέγει το πολιτικό σύστημα και έθνος που θα ζει.

«Φυσικά, η εφαρμογή της αρχής αυτοδιάθεσης είναι μια αμφισβητούμενη και προβληματική κατάσταση στον 21ο αιώνα, λόγω του ότι μια άλλη αρχή του Διεθνούς Δικαίου είναι ο σεβασμός στην κρατική κυριαρχία. Εφόσον, πώς μπορείς να επιτρέψεις σε μια μερίδα να επικαλεστεί την αρχή της αυτοδιάθεσης», είπε.

«Αυτό το έχουμε δει να συμβαίνει στη σύγχρονη εποχή, παραδείγματος χάρη, στην περίπτωση του Κουρδιστάν και της Κριμαίας. Αυτά τα δυο δημοψηφίσματα κρίθηκαν αντισυνταγματικά από το Εθνικό Δίκαιο. Στην Καταλονία από το Δίκαιο της Ισπανίας, και στο Κουρδιστάν από το Δίκαιο του Ιράκ».

«Μια νόμιμη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ήταν η περίπτωση της Σκωτίας, που δεν ήταν αντινομική και αντισυνταγματική.

Άρα, κατέληξε, η νομιμότητα κάθε δημοψηφίσματος κρίνεται πρωτίστως από το εθνικό δίκαιο και αυτό συνάδει με την αρχή του Διεθνούς Δικαίου που εφαρμόστηκε με την ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, αλλά, παράλληλα, κρίνεται στην αρχή της αυτοδιάθεσης που εφαρμόστηκε κατά κόρον μετά το 1945 και την ίδρυση του ΟΗΕ».