Τάσος Μάρκου: Ο ήρωας, ο ηγέτης, ο αγωνιστής (ΒΙΝΤΕΟ)

Σαν σήμερα, 14 Αυγούστου του 1974 έγινε ένα με την Κυπριακή Ιστορία, έχοντας προλάβει να γράψει χρυσές σελίδες, υπερασπιζόμενος την πατρίδα σε όλα τα σημαντικά γεγονότα.

Η ζωή του η ίδια, αποτελεί κομμάτι της ιστορίας της Κύπρου.

Από τον απελευθερωτικό αγώνα του 55-59 και τον αγώνα κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, την ηγετική δράση του στην άμυνα της Λευκωσίας στην τουρκανταρσία, μέχρι τις μάχες στην τουρκική εισβολή το 1974.

Το Σίγμα επισκέφθηκε

Εκεί εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα του ήρωα τα οποία σώζονται, όπως η ζώνη, το κράνος, το πηλήκιο, η στολή του, προσωπικά του έγγραφα αλλά και το δίπλωμα από την στρατιωτική σχολή Ευελπίδων, και το αποφοιτήριο επίσης από τη στρατιωτική σχολή Ευελπίδων.

Υπάρχουν επίσης δημοσιεύματα που αφορούν τον ήρωα Τάσο Μάρκου από το 1974 μέχρι σήμερα, από την περίοδο 1955 μέχρι το 1974, αλλά και φωτογραφίες από τα σημεία που έχουν στηθεί προτομές, ανδριάντες και μνημεία του ήρωα Τάσου Μάρκου.   

Μαζί με τον αδερφό του Θωμά, ήταν από τους πρώτους που έτρεξαν να δώσουν τον όρκο της ΕΟΚΑ και ήταν στις ομάδες κρούσεως.

Έστησε ενέδρα, τραυμάτισε Άγγλους αξιωματικούς, φυγαδεύτηκε στην Αθήνα όπου πέρασε στη Σχολή Ευελπίδων προτού επιστέψει στο αντάρτικο μέχρι το τέλος του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Αργότερα, φύλαξε Θερμοπύλες στην τουρκοανταρσία το 1963 και έγινε ηγετική μορφή για την άμυνα της Λευκωσίας.

Όπως δήλωσε η αδερφή του ήρωα, Ελένη Μοσφίλη, σε κάποιες συγκρούσεις είχε συλλάβει πάρα πολλούς Τούρκους αιχμαλώτους και εκείνη την εποχή οι Τούρκοι είχαν χτυπήσει άνανδρα και είχαν σκοτώσει πολλούς δικούς μας και ο Τάσος φοβόταν αντίποινα. Για αυτό έδωσε αυστηρές οδηγίες στους στρατιώτες του να μην τολμήσει κάποιος να πειράξει άμαχο, τους έδωσε λεμονάδα, και θυμάμαι πάντα μας έλεγε: «Εγώ είμαι στρατιώτης, δεν είμαι δολοφόνος».

Έντεκα χρόνια αργότερα, στην τουρκική εισβολή τον Αύγουστο του 74 έγινε ένα με τον όρκο του.  

Ο αδερφός του ήρωα, Σωκράτης Μάρκου ανέφερε ότι, ο Τάσος Μάρκου έλεγε στη γυναίκα του, Μαίρη πρόσεχε τα παιδιά μας, γιατί εμένα τα παιδιά μου είναι οι στρατιώτες μου.

14 Αυγούστου 1974

Ο Ταγματάρχης τότε Τάσος Μάρκου, έφτιαχνε τις προηγούμενες ημέρες οχυρωματικά έργα για να μην πέσει η Μια Μηλιά. Η εντολή που δέχθηκε ήταν σαφής: Αποχωρήστε.

Ο Στρατηγός εν αποστρατεία, Ανδρέας Στυλιανού είπε ότι, ο Τάσος Μάρκου θύμωσε και απάντησε ότι «από πάνω μου θα περάσουν οι Τούρκοι, και αν περάσουν, εγώ δεν φεύγω». 

Χωρίς επαρκή όπλα και υποστήριξη, αναμετριέται με την Ιστορία.

«Εμείς, ούτε καν ένα αντιαρματικό δεν είχαμε, ένα ΠΑΟ. Είχαμε ένα ΤΑΟ 106, τίποτα άλλο. Κανένας δεν είχε. Ούτε ο Τάσος δεν είχε. Δεν του εδώσαν τίποτε. Δηλαδή ήταν μόνο με το σώμα μας. Παιζούμαστε με τους Τούρκους. Πυροβολούσαν ο ένας τον άλλο και προχωρούσαμε προς την Κυθραία. Δεν θα περίμενε εκεί να συλληφθεί ή να τον αιχμαλωτίσουν. Ο Τάσος δεν ήταν έτσι. Αν υπήρχε έτσι κατάσταση θα σκοτώνετουν εκεί οπωσδήποτε. Δεν θα εστέκετουν να παρακολουθεί, όπως και έτσι πρέπει να έγινε», σημείωσε ο κ. Στυλιανού.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ανέφερε ότι, ποτέ μα ποτέ δεν θα παραδινόταν ο Τάσος. Ή σκοτώθηκε ή πληγώθηκε και πέθανε αλλά σίγουρα δεν παραδόθηκε. Και μόνος του και άοπλος δεν θα δεχόταν.

Ο γιος του Πάρις, έστειλε σήμερα το δικό του μήνυμα στον Ελληνισμό.

«Για ορισμένους ο άνθρωπος, για άλλους ο θρύλος, ο ήρωας, για εμάς ο αδερφός και πατέρας, για τους λίγους απλά ένας αριθμός στον κατάλογο των αγνοουμένων που τον θυμούνται αυτή την μέρα», ανέφερε.