Αντίο Dr House!

Η δημοφιλής τηλεοπτική σειρά «House MD» ολοκλήρωσε την 8ετή διαδρομή της προχθές το βράδυ και ο Θοδωρής Δημητρόπουλος γράφει στο flix.gr τη γνώμη του για το πώς όλα τελείωσαν.

Ένα από τα πιο συναρπαστικά παρελκόμενα του να παρακολουθείς συστηματικά τηλεοπτικές σειρές είναι το να γίνεσαι μάρτυρας του πώς ακόμα και οι πιο κουρασμένες σειρές μπορούν να αναγεννούν τον εαυτό τους λίγο πριν ή αρκετά πριν ή έστω ακριβώς πάνω στο τέλος. (Άλλες δεν το καταφέρνουν ποτέ βέβαια.) Είναι αναγκαίο κακό στην τηλεόραση, την ελεύθερη τουλάχιστον: Αν κάνεις κάτι αρκετά πετυχημένο, το πιθανότερο είναι πως

θα ζήσει περισσότερο από όσο πρέπει, θα κάνει κοιλιά, θα γίνει βαρετό. Όμως, κάποιες φορές, θα ανασυνταχθεί όταν δει το τέλος να έρχεται, αποκτώντας εκ νέου την αίσθηση κατεύθυνσης και χαρακτήρα που είχε στην αρχή.

Αυτό συνέβη και με το «House», το οποίο ξεκίνησε πριν 8 χρόνια ως υπόδειγμα procedural σειράς, ανέπτυξε έναν από τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες της prime-time, μας έμαθε τι είναι η σαρκοείδωση και μας θύμησε πως μια αντρική φιλία μπορεί να αποτελεί ακόμα πιο καθηλωτικό λόγο να παρακολουθήσεις μια σειρά από κάποιο ανεξάντλητο σερί ερωτικών ζευγαρωμάτων. Στην πορεία η σειρά υπέφερε, σταμάτησε να είναι όσο έξυπνη μπορούσε, εγκατέλειψε την εφευρετικότητα για επαναλαμβανόμενα μοτίβα μιας ολοένα και πιο over-the-top αισθητικής οδηγώντας πολλούς να την εγκαταλείψουν σταδιακά.

Ομως ακριβώς λόγω του πόσο ισχυρά ήταν τα αρχικά συστατικά, η τελική ευθεία του «House» μπορεί να παινεύονται όλο περηφάνια οι δημιουργοί του, πως ανήκει μες στα καλύτερα επεισόδια όλης της σειράς. Το ίδιο το φινάλε σαν επεισόδιο ήταν βέβαια μάλλον άνευρο και προφανές, αυτό όμως δεν αφαιρεί από τη δύναμη μιας εξαιρετικά δυνατής τελευταίας ιστορίας, η οποία καθώς απλώνεται στο τελικό κουαρτέτο επεισοδίων, επιστρέφει στη ρίζα στη ρίζα της γοητείας αυτού του ιατρικού μυστηρίου: Tη δυνατή, καθηλωτική, περίπλοκη φιλία του Γκρεγκ Χάους με τον πιστό του Δρ. Ουώτσον, τον Γουίλσον.

Ακολουθούν SPOILERS για τα όσα συμβαίνουν σε αυτά τα τελευταία επεισόδια και ιδίως το φινάλε της σειράς.

Αυτό που κινεί την ιστορία είναι φυσικά η αποκάλυψη πως ο Γουίλσον έχει καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο, με 5 μήνες ζωής ακόμα. Τα τελευταία 4 επεισόδια αναλώνονται σχεδόν πλήρως στις συνέπειες αυτής της εξέλιξης, εστιάζοντας στη φιλία των δύο ανδρών, καθώς ο μεν προσπαθεί να το αποδεχθεί κι ο άλλος να συμβιβαστεί.

Η ερευνητική ομάδα του Χάους μπαίνει εντελώς στο περιθώριο, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ήταν ποτέ διαφορετικά τα πράγματα. Πάντα για τον Χάους βλέπαμε. Και τα επεισόδια με τον Γουίλσον ήταν πάντοτε εξαιρετικά. Ήταν λοιπόν αναμενόνενο (και ακόμα σημαντικότερα, απαραίτητο) πως αυτή η κορύφωση θα αφορούσε αυτούς τους δύο. Εξάλλου η μεγάλη αλήθεια πως ο Χάους δεν είχε συναισθηματική εμπλοκή με κανέναν άλλον χαρακτήρα, κάτι που η σειρά δεν τσιγκουνεύεται τον αριθμό φορών που μας το υπενθυμίζει.

Αυτό από μόνο του είναι ξεχωριστό. Το συναισθηματικό κρεσέντο δεν α