Φλερτ

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

Η πολιτική προϊστορία λέει ότι όποιος φλερτάρει για πολύ καιρό με την ιδέα να φύγει από το κόμμα του και να δημιουργήσει νέο φορέα συνήθως την πατάει και το κάνει. Την πατάει γιατί το εγχείρημα ουδέποτε δικαιώθηκε και οι εξερχόμενοι μετατρέπονται σε εισοδιστές. Τα περισσότερα παραδείγματα στη βιβλιογραφία της Μεταπολίτευσης τα έχει δώσει η ΝΔ. Τελευταία περίπτωση η Ντόρα Μπακογιάννη.

Αυτή έκανε τουλάχιστον μια διετία να βγει και να ξαναμπεί. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είχε ανοίξει και κλείσει το ΚΕΠ πριν κλείσει χρόνος. Στη δική του περίπτωση η επιστροφή στη ΝΔ πήρε περισσότερο χρόνο για να γίνει, αλλά ολοκληρώθηκε και αυτή παραμονές εκλογών.

ΕΚΛΟΓΕΣ δεν θα ξανάχουμε σύντομα. Αρα, ο Λοβέρδος προλαβαίνει να βγει. Ωστόσο, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Η ΝΔ αποδείχθηκε ανθεκτική ως πόλος της συντηρητικής παράταξης – ακόμη και τώρα που έχουμε εκτός Βουλής τον ΛΑΟΣ και εντός Βουλής τους Ανεξάρτητους Ελληνες και τη Χρυσή Αυγή. Για να ξαναμπεί μελλοντικά – υποθέσεις κάνουμε – ο Λοβέρδος στο ΠΑΣΟΚ, αφού ιδρύσει νέο κόμμα και το κλείσει, θα πρέπει αυτό να υφίσταται. Και η αλήθεια είναι ότι το άλλοτε κυρίαρχο κόμμα της Μεταπολίτευσης αγωνίζεται αυτή τη στιγμή να υπάρξει. Η πορεία του είναι πιο σημαντική από την πραγματική σημασία του βιβλίου «Σκέψεις για μια νέα πολιτική ανόρθωση», που παρουσιάστηκε προχθές στον ημιώροφο του ξενοδοχείου Πλάζα στο Σύνταγμα. Ειρωνεία: δίπλα ακριβώς, στις πράσινες Τσέστερτον πολυθρόνες του μπαρ Πάρλιμεντ, έπιναν καπουτσίνο κι έκαναν τις ίντριγκές τους υπουργοί και μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ τη χρυσή εποχή του.

ΤΟ ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αλλά η πολιτική είναι κυκλική. Εκεί που νομίζεις ότι μια παράταξη τερματίζει, δεν αποκλείεται αυτή να ξαναβρεί τον δρόμο της. Ωστόσο, το πρόβλημα του Ανδρέα – αλλά και του Μιχάλη, και της Αννας και του Γιάννη Ραγκούση, που τα ‘σπασε με αφορμή τη χαμένη λίστα του ΣΔΟΕ – είναι άλλο και είναι για όλους το ίδιο. Το πρόβλημα δεν είναι η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ. Είναι η συρρίκνωση του κοινωνικοπολιτικού χώρου που αυτό εξέφραζε. Ο χώρος αυτός έχει υποστεί ένα μπιγκ μπανγκ, με τα κομμάτια να έχουν εκσφενδονισθεί σε όλες τις κατευθύνσεις. Θα μπορούσε – με διαστημικούς όρους – να είναι η απαρχή της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σύμπαντος.

ΑΝ δεν το δούμε διαπλανητικά, αλλά δημοσκοπικά, το πρόβλημα του Λοβέρδου – και όσων σκέπτονται όπως αυτός – ορίζεται και διαφορετικά. Τα κουτσομπολιά από τις μετρήσεις λένε πως ένας τέτοιος νέος φορέας όχι μόνο μπαίνει δύσκολα στη Βουλή αλλά ενδέχεται να πιάνει το μισό του ποσοστού που βάζει ένα κόμμα στα έδρανα της Ολομέλειας. Συνεπώς, το ερώτημα δεν είναι τι θέλει ή τι θέλει να κάνει ή τι θα κάνει ο Ανδρέας. Ή αν ο Ανδρέας είναι ένας Αμλετ μεταξύ των πενηντάρηδων της ελληνικής πολιτικής. Αλλά τι θα γίνει με το σάπιο πασοκικό βασίλειο. Αλλωστε, ούτε ο Λοβέρδος ούτε οι άλλοι της γενιάς του χάνονται. Το θέμα είναι πού θα βρεθούν. Σε νέο κόμμα ή σε καμιά διευρυμένη κυβέρνηση Σαμαρά;