Λόξες

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΤΑ προβλήματα των παιδιών μεγαλώνουν μαζί τους. Ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλωσε πολύ από το 4,6% του 2009, αλλά διατηρεί τη νοοτροπία μικρού κόμματος. Γιατί αυτό δεν εννοεί ο Παναγιώτης Λαφαζάνης όταν λέει ότι «δεν είμαστε σε θέση να κυβερνήσουμε»;

Η πολιτική σπανίως συνοψίζεται σε ένα πρόσωπο. Ωστόσο, στη φυσιογνωμία του Λαφαζάνη αποτυπώνονται οι εσωκομματικές ισορροπίες στον

ΣΥΡΙΖΑ. Η Κουμουνδούρου είναι πια ένα μαγαζί και όχι συνασπισμός σχημάτων ώστε να μπορεί να πάρει και με τον νόμο το bonus των πενήντα εκλογών εφόσον πρωτεύσει στις προσεχείς – όποτε γίνουν – εκλογές. Ωστόσο, η νοοτροπία που περνάει μέσα από συνιστώσες ή, με την ιστορική αριστερή ορολογία, φράξιες, συνεχίζει να βασιλεύει στην Κουμουνδούρου. Ακόμη χειρότερα: στα μικρά – εμείς κι εμείς – κόμματα, τα πρόσωπα, οι προσωπικές συμμαχίες, οι αντιπαλότητες και οι φιλοδοξίες παίζουν μεγάλο ή μάλλον δυσανάλογα μεγάλο ρόλο. Αυτό δεν έχει αλλάξει στον ΣΥΡΙΖΑ του 26,89%.

Επειτα από αυτή την εισαγωγή, θα πρέπει να πούμε ότι ο Λαφαζάνης και το Ρεύμα είχαν κομμάτι σχεδόν 30% στο συνέδριο του 2010. Αλλά αυτό έχει να κάνει και με την αποχώρηση των Ανανεωτών που αναγκαστικά επηρέασε τους συσχετισμούς και μεγάλωσε το κομμάτι του Ρεύματος. Ο Λαφαζάνης – όπως και ο έξω αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος – εκφράζουν μια Αριστερά που, για να το πει κανείς ευγενικά, δεν βλέπει λύση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας χωρίς να πειραχτεί το νόμισμα. Δηλαδή χωρίς να έχουμε στα χέρια μας τη νομισματική πολιτική. Αυτό, εξίσου ευγενικά, θα πει ότι δεν μπορεί να είμαστε στο ευρώ. Δεν έχει κανείς παρά να συσχετίσει το στοιχείο αυτό με την εμμονή της πλειοψηφίας των Ελλήνων για παραμονή στην ευρωζώνη για να καταλάβει ότι οι απόψεις Λαφαζάνη και η φιλοδοξία της Κουμουνδούρου να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος στις επόμενες εκλογές δεν συμβαδίζουν. Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ.

Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι του προέδρου στην Κουμουνδούρου έκαναν μια κοπιώδη και συνειδητή προσπάθεια να αραιώσει το στοιχείο Λαφαζάνης μέσα στο συνολικό μείγμα του ΣΥΡΙΖΑ στα οικονομικά. Ή, για να το πούμε αλλιώς, να μπουν κι άλλες φωνές πλάι στη φωνή του Παναγιώτη. Ετσι προστέθηκαν στην πρώτη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ – κι είναι μεγάλη επιτυχία ότι ορισμένοι εξελέγησαν βουλευτές – πανεπιστημιακοί οικονομολόγοι όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γιώργος Σταθάκης ή ο Γιάννης Μηλιός. Γιατί άλλο πράγμα η – έστω και σκληρά – κριτική ματιά στην ευρωζώνη και άλλο η καθαρά τριτοκοσμική προσέγγιση στα της ελληνικής οικονομίας.

ΑΥΤΟ όμως δεν σημαίνει ότι ο Λαφαζάνης δεν ακούγεται. Ή ότι έχει αλλάξει απόψεις. Ή ότι ακόμη και στον εσωτερικό διάλογο εντός Κουμουνδούρου δεν επικαλείται άλλη πληροφόρηση, δεν κάνει διαφορετική εκτίμηση και δεν εισηγείται διαφορετικές πολιτικές πρωτοβουλίες για όλα τα κρίσιμα ζητήματα. Αυτό γινόταν και πριν και κατά και μετά τις εκλογές, ενώ συνεχίζεται και τώρα. Θα μου πείτε, κάθε μεγάλο κόμμ