Μαχαίρια

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΕΙΝΑΙ οι Ανεξάρτητοι Ελληνες ο νέος ΛΑΟΣ; Βλέποντας τον Κώστα Μαρκόπουλο να τραβάει την κουβέρτα του Πάνου Καμμένου, δικαιούται κανείς να κάνει τις συγκρίσεις του.

ΟΙ ομοιότητες είναι πολλές ή, μάλλον, κάποια από τα προβλήματα είναι κοινά. Ας μην αρχίσουμε από τα προσωπικά. Αλλά από τα πολιτικά. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες πιέζονται από τη Χρυσή Αυγή όπως πριν

από αυτούς το κόμμα του Καρατζαφέρη. Ο Μιχαλολιάκος και οι συν αυτώ είναι πιο κοντά στο συλλογικό υποσυνείδητο της άκρας Δεξιάς. Είναι στο πεζοδρόμιο και δέρνουν μετανάστες. Ενώ η κυριλέ, κοστουμάτη εκδοχή Καρατζαφέρη – και τώρα Καμμένου – δεν ικανοποιεί πρωτογενείς ορμές. Η σκανδαλολογία δεν συγκινεί ένα ακροατήριο που βλέπει ισοπεδωτικά – σε λογική «όλοι τρώνε» – το πολιτικό σύστημα. Και τα εθνικά θέματα τά ‘φαγε η χρεοκοπία, άρα οι ηρωισμοί δεν εμπνέουν. Βεβαίως, οι μετρήσεις λένε ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες ακόμη κρατάνε. Αλλά το 7,5% πάει να γίνει 5,5% και αυτό δεν προκαλεί ασφάλεια στους βουλευτές του Καμμένου.

ΟΠΩΣ δεν τους προκαλεί ασφάλεια και ο ίδιος. Ακριβώς όπως και πριν από αυτόν ο Καρατζαφέρης, ο Καμμένος χειρίζεται το κόμμα του ως προσωπικό παιχνίδι. Εκεί όμως που ο Πρόεδρος Γιώργος έκανε νοματαίους της πολιτικής τον Αδωνη και τον Μάκη Βορίδη – που τους πήρε κάποια χρόνια να μάθουν το παιχνίδι – ο Καμμένος έχει στο κόμμα του έμπειρους βουλευτές και πρώην υπουργούς της ΝΔ. Αρα, δεν μπορεί να υπολογίζει ότι αυτοί θα είναι κομπάρσοι στο δικό του πολιτικό σόου. Ηδη ο Μαρκόπουλος, βετεράνος των εμφυλίων της Δεξιάς, διεκδικεί ανοιχτά μερίδιο στη διαχείριση του κόμματος και ρόλο ινστρούχτορα. Αν οι πληροφορίες που έρχονται από το εντευκτήριο της Βουλής είναι ακριβείς, τουλάχιστον οι μισοί βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων συμμερίζονται τις απόψεις του Ευβοιώτη, για τον οποίο ισχύει το «παλιά μου τέχνη κόσκινο…»

ΟΛΑ αυτά θα ξεκαθαριστούν τις επόμενες ημέρες, ενόψει και της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Ανεξάρτητων Ελλήνων από Δευτέρα. Η ουσία όμως είναι ότι οι πιέσεις της κοινωνικο-οικονομικής συγκυρίας δεν γίνονται αισθητές μόνο στα μεγάλα, αλλά και στα μικρομεσαία κόμματα. Η πολιτική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών δεν έχει παραδείγματα νέων κομμάτων των είκοσι βουλευτών. Υπήρχαν κόμματα εξουσίας – άνω των εκατόν πενήντα βουλευτών ή σε εκδοχή αξιωματικής αντιπολίτευσης – και κόμματα μικρά, εκεί γύρω στους δέκα βουλευτές. Αρα, συμπαγή και αλληλέγγυα. Αντιθέτως, ο αριθμός είκοσι – όπως στην περίπτωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων – δίνει τη δυνατότητα εσωκομματικών ανταγωνισμών και ελιγμών. Ακόμη και διασπάσεων.

Ο Καμμένος είναι επίσης στην μπούκα των βουλευτών του γιατί δεν έχει στόρι για το μέλλον «ούτε κοσμοθεωρία», ενώ το υποτιθέμενο κλείσιμο ματιού με τον Τσίπρα για κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν ξετρελαίνει ακριβώς βουλευτές που προέρχονται από τη ΝΔ. Με απλά λόγια, ο χειμώνας θα είναι δύσκολος για τον αρχηγό στο κόμμα του. Από την άλλη, βέβαια, «μάχαιραν έδωκας, μάχαιρ