Παντεσπάνι

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΕΙΧΑΜΕ ξεχάσει ότι υπήρχε. Γιατί μας το ξαναθύμισε;

Ο λόγος για τον Κρίτωνα Αρσένη. Τον έχρισε ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου. Και τότε το μαλλί, που θυμίζει τον κιθαρίστα των Πινκ Φλόιντ Ντέιβιντ Γκίλμουρ στα νιάτα του, αλλά και το στυλάκι – τρόπος του λέγειν – σανδάλι-ταγάρι είχαν προκαλέσει ερωτηματικά.

Αλλά όταν έχεις ρεύμα – και σε λένε Παπανδρέου – κανείς δεν σε ρωτάει τι κάνεις. Κάπως έτσι φθάσαμε δέκα μήνες αργότερα στο ΔΝΤ.

Ο Κρίτων ενσαρκώνει όλες τις αδυναμίες του ΠΑΣΟΚ στην ακμή του – ή μάλλον προτού μπει σε ταχεία παρακμή. Υποτίθεται ότι εξέφραζε το πνεύμα ανανέωσης – αλλά ήταν γιος της Μαρίας Αρσένη, κάτι που τότε αποσιωπήθηκε όχι μόνο από την Ιπποκράτους αλλά και από τα ΜΜΕ. Βεβαίως, είχε λαμπρές σπουδές – μεταξύ άλλων στο Χάρβαρντ. Αλλά ήταν αλεξιπτωτιστής στην πολιτική και οι ελεύθερες πτώσεις έχουν ρίσκο. Βεβαίως, θα μπορούσε να έχει αποδειχθεί ότι δεν ήταν γιος της μαμάς του αλλά γνήσιο ταλέντο στη δημόσια ζωή. Δεν ήταν. Δεν το είχε. Τρία χρόνια τώρα ουδέποτε ακούστηκε ιδιαίτερα, ούτε κάτι έκανε. Ζημιές δεν έκανε. Αλλά δεν έμαθε, έστω κι αν το ΠΑΣΟΚ έπαθε τόσα και τόσα. Η ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο κατά των πετρελαϊκών ερευνών στο Ιόνιο γιατί τα σόναρ θα ενοχλήσουν τις φάλαινες και τις φώκιες είναι εφάμιλλη των προβληματισμών μιας Μαρίας Αντουανέτας: Αν δεν έχουν ψωμί, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι; Κάπως έτσι η βασίλισσα κατέληξε στη λαιμητόμο.

ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ για τον Κρίτωνα δεν έχουν βγάλει στο ΠΑΣΟΚ. Ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και αρμόδιος για τα ενεργειακά Γιάννης Μανιάτης έβγαλε μια κοφτερή ανακοίνωση. Ωστόσο, η υπόθεση δεν υπερβαίνει την πολιτική γραφικότητα. Απλώς έρχεται να μας θυμίσει ότι τα ζόμπι του νεοπαπανδρεϊσμού παραμένουν χορτοφάγα. Η μονομανία με την πράσινη οικονομία – ένα πολύ ακριβό σπορ, κατάλληλο για χώρες τύπου Νορβηγίας – σε μια φάση που η Ελλάδα ήταν στο χείλος μιας σοβαρής κρίσης δανεισμού το 2009 είναι από τις σοβαρότερες παθολογίες της περιόδου Παπανδρέου. Ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν επέλεγε μόνο πρόσωπα με την άνεση του μονάρχη που δεν δεσμεύεται από διαδικασίες. Με τον ίδιο τρόπο επέλεγε και τις πολιτικές προτεραιότητες. Ολα αυτά θα άφηναν μια τρύπα στο νερό αν η Ελλάδα δεν είχε πέσει μέσα σε μια μαύρη τρύπα, από την οποία θα κάνει να βγει μια δεκαετία.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, στην Ιπποκράτους αντί να ψέγουν τον Κρίτωνα θα ‘πρεπε να δαγκώνουν τη γλώσσα τους. Διότι ο Παπανδρέου έφυγε, αλλά από τους κηπουρούς του Γιώργου περάσαμε στους ομοτράπεζους του Βαγγέλη. Ενας στενός πυρήνας προσώπων που έτρωγαν – συνήθως αργούτσικα – μαζί με τον Βενιζέλο ήρθε στα πράγματα. Ετσι απλά. Οι επιλογές προσώπων γίνονται χωρίς ιδιαίτερες διαδικασίες, ενώ το ίδιο ισχύει και για τη στελέχωση κρίσιμων οργάνων. Πάνε οι εποχές που το Εκτελεστικό Γραφείο απηχούσε συσχετισμούς στην Κεντρική Επιτροπή που τα μέλη της είχαν εκλεγεί από Συνέδριο. Η παράδοση αρχηγικού ετσιθελισμού παραμένει – απλώς οι εκλεκτοί δεν έ