Ποστίς

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΑ για ξανθιές του ΠΑΣΟΚ (κάτι ξινές μελαχρινές όπως η Αννα Διαμαντοπούλου έμειναν στην προ-προηγούμενη Βουλή).

ΛΟΙΠΟΝ: βρείτε τις ομοιότητες ανάμεσα στη Φώφη Γεννηματά και τη Θεοδώρα Τζάκρη. Οχι, η Φώφη δεν φοράει ποστίς – πρόσθετο μαλλί σε μπούκλα, δηλαδή τυλιχτό,

που να πέσει στην απογείωση. Ούτε έχει θεαθεί ποτέ με γόβα Λουμπουτέν. Ας μην υπεισέλθουμε σε θέματα που έχουν να κάνουν με τα τζάκια ή τη μεγάλη των Μπάρμπι σχολή της Βορείου Ελλάδος. Ας μείνουμε σε ζητήματα καθαρής πολιτικής. Η ατάκα – από ηλεκτρονική αρθρογραφία της Φώφης – ότι ορισμένοι υπουργοί λειτουργούν «ως ταχυδρόμοι της τρόικας» θα μπορούσε να προέρχεται από το κείμενο που διάβασε η Θεοδώρα στη Βουλή κατά την ψήφιση του πακέτου μέτρων των 13,5 δισ. ευρώ. Ωστόσο, η Τζάκρη παραμένει στο ΠΑΣΟΚ – ενώ κάτι Σκανδαλίδηδες πήραν πόδι. Οπως, βέβαια, και η Γεννηματά που θα κλείσει τελευταία την πόρτα.

ΤΙ έχουμε εδώ; Μια αντίληψη πολιτικής που δεν έχει βγει από το κομμωτήριο, αλλά – όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία – κατευθείαν από τον εγκέφαλο του Βαγγέλη Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος, το καλοκαίρι, είχε δείξει πώς αντιπολιτεύεσαι μια κυβέρνηση που στηρίζεις. Και ο στόχος ήταν πρωτίστως ο Γιάννης Στουρνάρας. Αυτός είναι, άλλωστε, η αιχμή της κυβερνητικής πολιτικής στο μνημονιακό μέτωπο. Βρούτσηδες και Λυκουρέντζοι κρύβονται από πίσω του. Ο Στουρνάρας – ως μέλος των οικονομικών επιτελείων των κυβερνήσεων Σημίτη – συνδέεται με το ΠΑΣΟΚ. Ενας λόγος παραπάνω λοιπόν να τα βάζουν μαζί του.

ΩΣΤΟΣΟ, ο Βενιζέλος – έχει-δεν έχει σημασία επ’ αυτού η λίστα Λαγκάρντ – εγκατέλειψε τη γραμμή αυτή. Στηρίζει – όπως φάνηκε και στα εργασιακά. Ωστόσο, το μοντέλο αντιπολίτευσης της κυβέρνησης – απλοϊκό και εύκολο στη χρήση – εξακολουθεί να κάνει θραύση. Σε αυτό έχουν παγιδευτεί πολλοί και έχουν βολευτεί πολλές. Είναι, άλλωστε, μια λύση για ένα ΠΑΣΟΚ που αναστενάζει στις αλυσίδες του Μνημονίου και βλέπει στο πλάι τον ΣΥΡΙΖΑ να θεριεύει. Είναι επίσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ που έχουν μετακινηθεί οπαδοί στη βάση και μικρομεσαία στελέχη. Είναι λοιπόν φυσιολογικό πολιτικά πρόσωπα όπως η Γεννηματά – που είχαν πάντα μια αναφορά στο λαϊκό ΠΑΣΟΚ – να αισθάνονται ότι κινδυνεύουν να χάσουν τον κόσμο τους. Και να νιώθουν ότι πρέπει επειγόντως να πουν κάτι αφού δεν μπορούν να κάνουν κάτι.

ΑΣΦΑΛΩΣ πρόκειται για τυφλή στρατηγική. Ή μάλλον για λογική στρουθοκαμήλου. Αν σου τη σπάει η κυβέρνηση και θεωρείς τους υπουργούς της ταχυδρόμους της τρόικας, δεν ψηφίζεις το ΠΑΣΟΚ που συμμετέχει σε αυτήν, αλλά άλλα κόμματα. Ο πονηρός Ανδρουλάκης που προέρχεται από την Αριστερά και κατάλαβε ότι το καλαμπούρι αυτό δεν βγαίνει, ανεξαρτητοποιήθηκε. Τι να κάνει; Καλύτερα να φαίνεται ότι παίρνεις αποστάσεις από την κυβέρνηση παρά να κάνεις ότι τη βαράς ενώ τη στηρίζεις. Φυσικά, ο ξύλινος λόγος έχει γράψει ιστορία στην πολιτική. Αλλά υπάρχει ένα είδος ξύλινου λόγου που – για να θυμηθούμε και τον Αείμνηστο – προορίζεται για το χρονοντούλαπο της Ιστορίας.