Σταχτοπούτες

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΚΟΚΚΙΝΗ ήταν η τοποθέτηση της Θεοδώρας Τζάκρη στη συζήτηση για το Μνημόνιο 3 από το βήμα της Ολομέλειας. Αν μάλιστα κάποιος άσχετος από πολιτική έκανε ζάπινγκ στο κανάλι της Βουλής και την πετύχαινε στη μέση, χωρίς να πολυξέρει, θα νόμιζε ότι είναι μια από τις νέες

βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ. Κόκκινες όμως ήταν και οι σόλες στα Λουμπουτέν που φορούσε η βουλευτής Πέλλας, ως φρέσκια υφυπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Παπανδρέου. Την είχαν συλλάβει τότε οι φωτογραφικοί φακοί.

ΑΥΤΗ είναι άλλη μία σύντομη εκδοχή της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ την τελευταία τριετία. Από τα παρισινά υποδήματα πολυτελείας στο πολιτικό ποδοπάτημα. Από την οδό Φομπούρ Σαντ Ονορέ όπου οι κυρίες στήνονται στην ουρά – μέσα στο κρύο του χειμώνα ή στη ζέστη του καλοκαιριού – για να δουν από κοντά τις δημιουργίες του διασημότερου σχεδιαστή γοβακίων, στα κραξίματα, στις διαγραφές και στη συρρίκνωση σε εκλογικό ποσοστό μικρότερο κι από αυτό του 1977. Αν το ΠΑΣΟΚ ήταν η Σταχτοπούτα της μεταπολίτευσης θα λέγαμε ότι το γοβάκι Λουμπουτέν δεν θα χωρούσε στο πόδι του. Γι’ αυτό και η Τζάκρη – με γυαλιά και χωρίς μαλλί κομμωτηρίου, όπως όταν ήταν υφυπουργός – θύμιζε κάτι σε Σοφία Σακοράφα στο ξανθό. Και είναι γνωστό από πού ξεκίνησε η Σακοράφα – από το ΠΑΣΟΚ – και πού κατέληξε – στον ΣΥΡΙΖΑ – αν και μέσω Αμαρουσίου και όχι μέσω Πέλλας.

Η αναφορά στη Σταχτοπούτα δεν είναι εντελώς άσχετη. Η Τζάκρη χαρακτήρισε, από το βήμα, ως παραμύθι την οικονομική πολιτική του Γιάννη Στουρνάρα. Και η επίθεση που έκανε στον Αντώνη Σαμαρά – με όρους πολιτικής απαξίωσης για τη στάση του την τελευταία τριετία – δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από αυτά που θα έλεγε αν ήταν στην αντιπολίτευση. Είπε όμως ότι θα ψηφίσει τα μέτρα – αλλά για τελευταία φορά. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά. Αυτά αφορούν την κατάσταση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Τι συμβαίνει ακριβώς με μια ομάδα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ – δεν είναι μόνον η Τζάκρη και η γνωστή παρέα των άλλων τριών – που μιλάνε με όλο και πιο αντιπολιτευτική γλώσσα, ενώ συνεχίζουν να ψηφίζουν την κυβερνητική πολιτική; Και τι σημαίνει αυτή η σχιζοειδής συμπεριφορά; Εχουν γίνει διχασμένες προσωπικότητες;

ΑΠΟΡΙΕΣ προκαλεί επίσης η συσχέτιση των λεγομένων βουλευτών τύπου Τζάκρη – έστω κι αν δεν έχουν φορέσει Λουμπουτέν αλλά παντελόνια στο παρελθόν – με τις κινήσεις αμφισβήτησης της ηγεσίας Βενιζέλου πίσω από την εσωκομματική κουρτίνα του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό γιατί δημιουργεί την υποψία μήπως ορισμένοι και ορισμένες έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους και απλώς είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας αν θα έχουν ή δεν θα έχουν ψηφίσει τα μέτρα προηγουμένως. Το συμπέρασμα είναι ότι οι διασπαστικές τάσεις παραμένουν ισχυρές ακόμη και σε ένα ΠΑΣΟΚ του 12%-13% – αν, βεβαίως, το ποσοστό είναι ακόμη τόσο. Και ότι κάποιοι και κάποιες, τώρα που έχουν βρεθεί με τα παπούτσια ή τα γοβάκια στο χέρι, ετοιμάζονται να κάνουν ξυπόλυτοι τη διαδρομή προς τα αριστερά.