Τι συμβαίνει με τον Κιμ και με τον Τραμπ;

Ο ρόλος Κίνας και Ρωσίας

Γράφει ο Πολιτικός

Εκτός από τα στερεότυπα και τις αναλύσεις ψυχιατρικού τύπου από πολλά ΜΜΕ επί μεγάλο χρονικό διάστημα για τα όσα συμβαίνουν ανάμεσα σε Βόρεια Κορέα και ΗΠΑ, απλώς κρατείστε ορισμένα σημεία στο πλαίσιο του παγκόσμιου αναθεωρητισμού, σε μια εποχή που οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί των μεγάλων δυνάμεων επανέρχονται απειλητικά στο προσκήνιο της παγκόσμιας

Γιατί μπορεί και σωστά να έχει ανοίξει μεγάλη κουβέντα για τα Fake news, αλλά αλήθεια, τι γίνεται με την άχρηστη ή καθοδηγούμενη πληροφορία;

Η περίπτωση Κιμ πλασαρίστηκε από τα Δυτικά ΜΜΕ ως η ιστορία του «τρελού του χωριού».

Είναι, τελικά, ένας τρελός-γραφικός δικτάτορας που απειλεί ότι θα εξαπολύσει πυρηνικό πόλεμο στις ΗΠΑ;

Μάλλον, από τις τελευταίες κινήσεις του δεν είναι καθόλου τρελός…με την έννοια κάποιου που δεν ξέρει τι του συμβαίνει και γιατί το κάνει.

Παρά το «τέλος της ιστορίας» που μας είχαν προαναγγείλει διάφοροι σοφοί με την απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ, του οικονομικού μοντέλου της και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, φαίνεται πως θα γραφτούν ακόμα πολλά κεφάλαια μέχρι το τέλος της. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν, να μας εκβιάσουν ότι οι επιλογές των λαών οδηγούν σε μονόδρομο, η ίδια η ζωή τους διαψεύδει.

Εκτός από την Ιστορία που κάποιοι θέλουν να ξανάερμηνεύσουν για τις δικές τους πολιτικές στοχεύσεις, ας μην ξεχνάμε και τη φυσική και τη δύναμη της Εντροπίας, δηλαδή την τάση επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα.

Η τελευταία κρίση του καπιταλισμού είναι ένα ερέθισμα για πολλές πολιτικές και οικονομικές αλλαγές που θα φανούν στην πορεία μιας δύσκολης διαδρομής προς το μέλλον.

Είναι αλήθεια ότι ένας τρελός με πυρηνικά απειλεί την παγκόσμια ασφάλεια; Είναι ένας νέος Χίτλερ, η ιστορία επαναλαμβάνεται; Ένας νέος Χίτλερ ως προς το ρόλο που θα παίξει για την αναδιάταξη σφαιρών επιρροής ή αφορμή για μια νέα Γιάλτα;

Είναι μια οπτική, όπως το ίδιο συμβαίνει με το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό κράτος και την τρομοκρατία που εξάγει στον πλανήτη αλλά παράλληλα και τις αλλαγές στα σύνορα που προκαλεί η παρουσία του και η δράση του στη Μέση Ανατολή. Ή διαφορετικά οι απειλές που εκτοξεύει κατά της Ευρώπης ο Ερντογάν για αλλαγές συνθηκών-στην περίπτωση αναθεώρησης τους οδηγούμαστε, όχι αυτόματα, σε αλλαγές συνόρων.

Η άλλη οπτική διατυπώνεται με μια ερώτηση, αυτούς τους «τρελούς» ποια συστήματα συμφερόντων τους εξέθρεψαν; Και γιατί διαφορετικές προσεγγίσεις και τελικά διαφορετική αντιμετώπιση των «τρελών»; Από την Κύπρο, στη Συρία, το Αφγανιστάν μέχρι την Τουρκία αλλά και παλαιότερα στα Βαλκάνια.

Αλλά ο Κίμ παίζει μόνος του;

Πρόκειται για ένα παιχνίδι πολλών παικτών, ΗΠΑ Βόρειας και Νότιας Κορέας και Κίνας με την Ρωσία να είναι στην αναμονή.

Η ιστορία με τον Κιμ δεν ξεκίνησε επί Τραμπ αλλά από την εποχή που οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι τα συμφέροντα τους διακυβεύονται στη νότια σινική θάλασσα.

Οι ΗΠΑ επιχειρούν να τραβήξουν τα λουριά στη Β. Κορέα, όχι μόνο για τον Κιμ Γιονγκ Ουν, αλλά για να λάβουν το μήνυμα και οι Κινέζοι και, φυσικά και οι Ρώσοι.

Γιατί όλο αυτό το ενδιαφέρον;

Δεν είναι κρυφό ότι η Κίνα έχει ισχυροποιηθεί εμπορικά και στρατιωτικά αλλά πλέον θέλει να ασκήσει στρατηγική επιρροή στην περιοχή της νότιας σινικής θάλασσας.

Οι ΗΠΑ κυριάρχησαν οικονομικά με τα οπλικά τους συστήματα και με τον έλεγχο όχι μόνο των ενεργειακών πηγών αλλά και με την πολιτική των αγωγών. Στο γύρισμα της οικονομίας η Κίνα ως δεύτερη παγκόσμια οικονομική δύναμη ανταγωνίζεται και διεκδικεί από τις ΗΠΑ σφαίρες επιρροής και οι δεύτερες ανησυχούν για τις συμμαχίες τους όπως είναι η Ιαπωνία, η Ν. Κορέα ή η Ταιβάν.

Εκτός από ζητήματα εμπορίου, κυβερνοασφάλειας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή στις θαλάσσιες διαφορές στη Νότια και Ανατολική Θάλασσα της Κίνας, υπάρχει το κυρίαρχο θέμα, ποιος είναι ο ισχυρός που κάνει κουμάντο στον πλανήτη;

Τα οικονομικά προβλήματα των ΗΠΑ είναι δεδομένα, ωστόσο η στρατιωτική τους δύναμη δεν αμφισβητείται άλλωστε η ηγεμονία της χτίστηκε και εδραιώθηκε μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, λοιπόν, για 6 χρόνια διέλυσε την Ευρώπη και αναδιάταξε τις σφαίρες επιρροής από τη Μέση Ανατολή μέχρι τη Σινική θάλασσα και εκτιμάται ότι περίπου 70 εκατομμύρια άνθρωποι υπήρξαν θύματα της πολεμικής σύγκρουσης και της Ναζιστικής κατοχής στην Ευρώπη.

Προσέξτε τώρα, και μπορείτε να κάνετε διάφορους συνειρμούς με τρέχοντα γεγονότα, η Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ) της οποίας η αντίσταση στον Ναζιστικό όλεθρο άλλαξε την εξέλιξη της Ιστορίας υπολογίζεται σύμφωνα με ιστορικές εκτιμήσεις ότι έχασε περίπου 27 εκατομμύρια ανθρώπους (στρατιώτες και πολίτες). Αλλά περίπου μισό αιώνα μετά έχασε τον ψυχρό πόλεμο και διαλύθηκε και σήμερα με τον Πούτιν διεκδικεί της επιστροφή της στην παγκόσμια σκακιέρα.

Η Γερμανία η ηττημένη του Β’ Παγκόσμιου πολέμου κατάφερε την αντίστροφη πορεία και σήμερα είναι κυρίαρχη οικονομική δύναμη στη Γηραιά ήπειρο και μάλιστα σχεδιάζει και αποφασίζει για το μέλλον της.

Πάμε τώρα στην επίδικη περιοχή, και στον πιο «ξεχασμένο» πόλεμο από την ιστορία.

Ο δεύτερος Σινοϊαπωνικός πόλεμος, μετά την ιαπωνική εισβολή στη βορειοανατολική Κίνα το 1931, ο πόλεμος ξεκίνησε ουσιαστικά το 1937.

Για τέσσερα χρόνια η Κίνα αγωνιζόταν μόνη, εναντίον ενός σύγχρονου στρατού, που μέσα σε τρεις μήνες κατέκτησε την παλαιά αντίπαλη αυτοκρατορία. Από τα 60 εκατ. θύματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα 20 εκατ. ήταν Κινέζοι. Όταν οι Ιάπωνες κατέλαβαν την πόλη Ναντσίνγκ, την πρώην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Κίνας, σφαγιάστηκαν 300.000 άνθρωποι, 20.000 γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν.

Η συνέχεια είναι περισσότερο γνωστή με την επίθεση της Ιαπωνίας εναντίον του Αμερικανικού Στόλου του Ειρηνικού στο Περλ Χάρμπορ γίνεται ο σύνδεσμος ανάμεσα στον Σινοϊαπωνικό Πόλεμο και τον πόλεμο στην Ευρώπη ανάμεσα στους Συμμάχους και στον Άξονα Βερολίνου- Ρώμης.

Η Κίνα έγινε δεκτή μεταξύ των Συμμάχων, και οι ΗΠΑ μπήκαν στο μέτωπο του Ειρηνικού. Η Ιαπωνία ηττήθηκε αλλά και αυτή κατάφερε με τη σταθερή υποστήριξη των ΗΠΑ στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου και στη συνεχεία να πετύχει οικονομικά θαύματα. Και επειδή, όπως πολύ καλά το είχε πει ο Κλίντον, «είναι η οικονομία ηλίθιε», η Κίνα μετά από χρόνια κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και για χρόνια να είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος δημοσίου χρέους των ΗΠΑ. Όμως τα τελευταία χρόνια άρχισε να πουλάει το αμερικάνικο δημόσιο χρέος αυτή η διαδικασία ανέβασε στην πρώτη θέση των εξωτερικών κατόχων αμερικανικού δημοσίου χρέους την Ιαπωνία. Δηλαδή Κίνα και Ιαπωνία δανείζουν τις ΗΠΑ μερικά τρισ δολάρια, δηλαδή, θα σκεφτείτε, δυο χώρες που βρίσκονται ανάμεσα στον «τρελό» που ετοιμάζεται να τινάξει την παγκόσμια ασφάλεια στον αέρα άρα και την οικονομία…

Το ξεφόρτωμα του δημόσιου χρέους από τους Κινέζους δεν άρεσε καθόλου στους Αμερικανούς καθώς ενισχύθηκε του γουάν έναντι του δολαρίου. Δηλαδή με λίγα λόγια στην παγκόσμια ροή συναλλάγματος με κυρίαρχο το δολάριο ξεπετιέται το γουάν, δηλαδή προετοιμασίες εν όψει του εμπορικού πολέμου που επανειλημμένα έχει εξαγγείλει ο Τραμπ; Αλλά μη νομίζετε ότι και η κινεζική οικονομία πάει με χίλια, αλλά αυτό δεν αλλάζει την πολεμική με τις ΗΠΑ. Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί «τα λέω στην πεθερά για να τ’ ακούει η νύφη», είναι περισσότερο σύνθετο το θέμα.

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι η Ουάσινγκτον πιέζει την Κίνα να συνεργαστεί στο θέμα της Βόρειας Κορέας για να θέσει τους όρους της και σε εμπορικό επίπεδο. Ο φόβος της Κίνας είναι ότι τυχόν ανατροπή του Κιμ Γιονγκ Ουν θα οδηγήσει στην τοποθέτηση ενός φιλο-αμερικάνικου καθεστώτος στα σύνορα τους που θα έρθει να προστεθεί στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία.

Αν και για τη Ρωσία το θέμα της Βόρειας Κορέας δεν είναι στις προτεραιότητες της εξωτερικής της πολιτικής ωστόσο αν δει κανείς το χάρτη θα καταλάβει εύκολα ότι αν οι ΗΠΑ ελέγξουν και το βόρειο τμήμα της κορεατικής χερσονήσου έρχονται και πάλι σε απόσταση αναπνοής από τα ρωσικά σύνορα από ανατολάς αυτή τη φορά. Επίσης να μην παραβλέπουμε τις συμφωνίες Ρωσίας – Κίνας (στρατιωτικές, ενεργειακές –πώληση ρωσικού φυσικού αέριου στο Πεκίνο– και εμπορικών). Και για το τέλος κρατήστε την ενόχληση του Αμερικανικού καπιταλισμού και των δορυφόρων του στη δημιουργία και ύπαρξη των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν.Αφρική), με τη δημιουργία, το 2015, της αναπτυξιακής τους τράπεζας με έδρα τη Σαγκάη…

Όλα αυτά κι άλλα πολλά που ξέχασα ως τροφή για σκέψη για όλα αυτά που παίζονται στην περιοχή του Κιμ…

ΥΓ. Σημαντικό είναι επίσης να διατυπωθεί και η άποψη ότι όταν οι Αμερικανοί πρόεδροι αμφισβητούνται ή κινδυνεύουν με διαδικασίες καθαίρεσης…χτυπάνε!

The post Τι συμβαίνει με τον Κιμ και με τον Τραμπ; appeared first on Enimerosi24.