Το εκδοτικό κατεστημένο και η πρωτοβουλία των 58 (αποχρώσεων του γκρι)

Δεν είναι η πρώτη φορά που το εκδοτικό κατεστημένο αγκαλιάζει μια θνησιγενή κίνηση όπως η πρωτοβουλία των 58. Είναι στο DNA του, όπως στο ανέκδοτο με τον σκορπιό που δαγκώνει τον βάτραχο… Η διαφορά σε σχέση με το παρελθόν, είναι προφανώς η οικονομική συγκυρία της χώρας και φυσικά, το εύρος της στήριξης, αλλά και η υπερπροβολή που παρέχεται στη συγκεκριμένη κίνηση.

Οι εκδότες όμως, βλέποντας την υποχώρηση των πολιτικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να στηριχθούν για να διατηρήσουν σε ισχύ

το υφιστάμενο καθεστώς, αναγκάστηκαν στην ουσία και εφεύραν – ως ύστατη προσπάθεια – μία κίνηση που επιχειρεί στο όνομα της κοινωνίας, χωρίς την κοινωνία, να ανασυγκροτήσει δήθεν τον μεσαίο χώρο που έχει κατεδαφιστεί και να προστατεύσει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Μόνο που οι «συνέταιροι» της πρωτοβουλίας των 58, δεν είναι παρά «επώνυμες» προσωπικότητες της πολιτικής και της επιστημονικής κοινότητας, οι οποίες κατά καιρούς – με τη συμμετοχή τους στο πολιτικό γίγνεσθαι, έχουν συμβάλει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στο σημερινό αποτέλεσμα και, ως εκ τούτου δύσκολα πείθουν. Η προβολή από τα ΜΜΕ περισσότερο σαν τελευταίος ασπασμός μοιάζει στα μάτια της ταλαιπωρημένης και ψυλλιασμένης ελληνικής κοινωνίας, παρά με το φιλί της ζωής!

Οι εκδότες που είναι στριμωγμένοι από παντού: από τους καχύποπτους γερμανούς που επιρρίπτουν ευθύνες στη διαφθαρμένη αστική τάξη και τα παραδοσιακά ΜΜΕ, έως την black rock για τον υπέρογκο δανεισμό τους, παίζουν ένα από τελευταία τους χαρτιά, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το παλιό και να γίνει συνομιλητής τους – ταλαιπωρείται σε ένα μεγάλο μέρος του από τις παιδικές ασθένειες του αριστερισμού… με αποτέλεσμα να τον καθιστά αφερέγγυο συνδαιτυμόνα, παρά τις προθέσεις της ηγετικής του ομάδας. Έτσι η πρωτοβουλία των 58, μπορεί να πείσει κάποιους ότι είναι το νέο και το ελπιδοφόρο μπροστά στο γκρίζο, αναξιόπιστο και διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα.