Το κατοχικό δάνειο και η Μέρκελ

Το editorial της Κύρας Αδάμ, από την «ΕΛΛΑΔΑ αύριο»

Ήσυχα, ευγενικά και ύπουλα έχει αρχίσει στην πραγματικότητα η «διαπραγμάτευση» από την πλευρά του Βερολίνου απέναντι στην πιθανότητα νομικής προσφυγής της Ελλάδας για το κατοχικό δάνειο.

Για την ώρα το Βερολίνο κρατά τους τόνους χαμηλά, μέσω ανώνυμων πηγών και αξιωματούχων της γερμανικής κυβέρνησης , κυρίως από τις Βρυξέλλες.

Το Βερολίνο εμμένει στην θέση του ότι δεν υπάρχει

κανένα περιθώριο και καμιά περίπτωση να αποδεχθεί πιθανόν επίσημο αίτημα της Αθήνας για διαπραγμάτευση αποζημιώσεων από το κατοχικό δάνειο. Γι αυτό και χρησιμοποιεί όρους από τη σημερινή πραγματικότητα για να αποτρέψει την ελληνική κυβέρνηση ακόμα και να σκεφθεί κάτι τέτοιο.

Σύμφωνα λοιπόν με όλες αυτές τις ανώνυμες πηγές και τους απρόσωπους αξιωματούχους, το Βερολίνο αναγνωρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση πιέζεται από την αριστερά αλλά και από μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινής γνώμης «να κάνει κάτι» για το κατοχικό δάνειο. Θεωρεί όμως ότι η Αθήνα θα αντισταθεί σε αυτά τα κελεύσματα και δεν θα κάνει τίποτα. Υπενθυμίζει το Βερολίνο στην Αθήνα, ότι η κυβέρνηση Μέρκελ αντιστάθηκε «σθεναρά» πέρσι το καλοκαίρι, όταν και αυτή πιεζόταν από διάφορους γερμανικούς άλλα και ευρωπαϊκούς κύκλους να ανάψει το πράσινο φως για την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ.

Την ίδια σθεναρή στάση απαιτεί τώρα το Βερολίνο από την Αθήνα στο θέμα του κατοχικού δανείου. Η Γερμανία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και κανείς εκεί δεν θα ήθελε η άσκηση ελληνικής «πίεσης» για το κατοχικό δάνειο, να γίνει προεκλογικό επιχείρημα του νεοσύστατου αντιευρωπαϊκού γερμανικού κόμματος.

Μια ενδεχομένως υπολογίσιμη αύξηση του εκλογικού ποσοστού αυτού του κόμματος, φυσικά θα δυσχεράνει τις κινήσεις που «θα» σκεφθεί να κάνει το Βερολίνο προς την πλευρά της Ελλάδας μετά τις γερμανικές εκλογές και εφόσον η Αθήνα έχει τηρήσει κατά γράμμα τις υποχρεώσεις της .

Η Αθήνα έχει ήδη ανεβάσει μάλλον αβάσιμα τους τόνους από τώρα για την προοπτική κουρέματος του επίσημου ελληνικού χρέους το φθινόπωρο, επιχειρώντας προφανώς να εκμεταλλευθεί το «μομέντουμ» που δημιουργεί για δικούς του λόγους το ΔΝΤ, το οποίο επιμένει σε κούρεμα του χρέους, διαφορετικά αυτό θα είναι μη βιώσιμο, δηλαδή πάνω από το 120% του ΑΠΕ το 2020-2022.

Το Βερολίνο αφήνει το όλο θέμα για ..μετά, δηλαδή μετά τις εκλογές του φθινοπώρου και λογικά για το 2014. Επικαλείται μάλιστα την ίδια διατύπωση του περασμένου Νοεμβρίου, σύμφωνα με την οποία οι εταίροι δεσμεύονται να «κάνουν ό,τι είναι δυνατόν» για την Ελλάδα, η οποία στο μεταξύ θα τα έχει κάνει όλα στην εντέλεια.

Για την ώρα όμως – και σε καμιά περίπτωση λόγω της ελληνικής «πίεσης» για το κατοχικό δάνειο- η γερμανική κυβέρνηση δείχνει «μελιστάλαχτη» απέναντι στην Ελλάδα και στις προσπάθειες της. Είναι τόσα πχ τα καλά λόγια του κ. Σόιμπλε για την Αθήνα εσχάτως, που δημιουργείται η ανάγκη να του συστήσει κανείς να σταματήσει τους επαίνους γιατί στο τέλος δεν θα τον πιστεύει κανείς.

Ο λόγος δεν είναι ο ξαφνικός έρωτας του Βερολίνου για την Αθήνα, αλλά η σοβαρή ανάγκη της κυβέρνησης Μέρκελ να πείσει προεκλογικώς την γερμανική αλλά και ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι η βαριά «γερμανική συνταγή» για την οικονομική κρίση «αποδίδει».

Κατά τα άλλα, η οικονομία συνολικά της ευρωζώνης συρρικνώνεται σταθερά τον τελευταίο ενάμισι χρόνο και η αναιμική ανάπτυξη της Γερμανίας δεν εξισορροπεί την επίσημη είσοδο της Γαλλίας στην ύφεση, χωρίς την βοήθεια της οποίας, πάνε περίπατο τα σχέδια του Βερολίνου για την ευρωπαϊκή «ενοποίηση».