Τραγωδίες

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΜΗΝ το δείτε σοβαρά, αλλά έτσι σαν ωροσκόπιο. Εδώ και τρία χρόνια, η Ελλάδα περνάει φωτεινή φάση τον Φεβρουάριο και τον Ιούλιο. Ενώ την καλύπτει μαύρο σκοτάδι τον Νοέμβριο. Ιδού μερικά παραδείγματα:

ΑΣ πούμε, τον Ιούλιο του 2010 πέρασε το Ασφαλιστικό. Τον Ιούλιο του 2011 έγινε η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης με το πρώτο μικρό PSI

του 20%-22%, που όλοι πίστεψαν ότι έλυσε το πρόβλημα κι έφυγαν διακοπές. Τον Ιούλιο του 2012 έκανε τα πρώτα της βήματα η κυβέρνηση των τριών. Ενα σχήμα που είχε μέσα τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη μαζί έδινε την εντύπωση ότι, ναι, ίσως και να μπορούμε να περπατήσουμε στο νερό.

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ, τον Νοέμβριο του 2010 άρχισε να χάνει τον βηματισμό της η κυβέρνηση Παπανδρέου και να επιταχύνεται η κοινοβουλευτική της φθορά. Τον Νοέμβριο του 2011 ο τότε πρωθυπουργός είχε τη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος που αποδείχθηκε νάρκη πάνω στην οποία πάτησε περιχαρής. Και μην το ψάχνετε, τώρα το ημερολόγιο δείχνει πάλι ότι είμαστε στον μήνα Νοέμβριο. Εξού και το πράγμα γύρω μας άρχισε πάλι να σκοτεινιάζει.

ΔΕΝ είναι μόνον η δόση. Τη δόση θα την πάρουμε. Περισσότερο ανησυχητική είναι η κατάσταση στους δήμους. Η Αυτοδιοίκηση είναι ούτως ή άλλως μια πυριτιδαποθήκη κακοδιαχείρισης και χρεών. Ηταν όμως και ένας μηχανισμός που μείωνε την ανεργία απορροφώντας, με διάφορα νομικά καθεστώτα, εργαζόμενους οι οποίοι με τα λίγα προσόντα που είχαν δύσκολα θα έβρισκαν δουλειά. Η διαθεσιμότητα έχει, κυρίως, συμβολική αξία. Δεν είναι το μεγάλο μαχαίρι που θέλουν να μπει στο ευρύτερο Δημόσιο το ΔΝΤ και οι πάσης φύσεως φιλελεύθεροι. Παρ’ όλα αυτά, στη μικρή κλίμακα του κάθε δήμου η λίστα ζορίζει τους άρχοντες της Αυτοδιοίκησης που πρέπει να την καταρτίσουν. Εστω κι αν προκύπτει με αυτοματοποιημένα κριτήρια. Δεν είναι εύκολο να έχεις μπροστά σου τα πρόσωπα εκείνων που θα απομακρύνεις. Ιδίως αν ξέρεις ότι η διαθεσιμότητα είναι προστάδιο κι ευφημισμός για μια κατάσταση που οδηγεί στην ανεργία σε μερικούς μήνες. Και όχι με προοπτικές επανεισόδου στην αγορά εργασίας. Οχι μόνο γιατί η χώρα είναι σε ύφεση. Αλλά γιατί οι τιθέμενοι σε διαθεσιμότητα δεν βρίθουν προσόντων. Και βέβαια, οι περισσότεροι δήμαρχοι είναι για να διορίζουν και να υπόσχονται και όχι για να γίνουν κoψοχέρηδες.

ΚΑΠΩΣ έτσι φθάσαμε στο μπρα ντε φερ του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη με τους αυτοδιοικητικούς κι έχουμε γεμίσει σκουπίδια. Στη φυσιογνωμία του συνταγματολόγου από τη Θεσσαλονίκη αποτυπώνεται ακριβώς εκείνη η φωτισμένη προοδευτική ελίτ της χώρας που δεν θέλει να γίνουν αγριότητες αλλά αντιλαμβάνεται ότι κάτι πρέπει να γίνει για να μεταρρυθμιστεί το Δημόσιο. Και ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να μη γίνει τίποτε απολύτως. Οπως δεν γίνεται και να παίζουν όλοι με όλους μια δηλητηριώδη κολοκυθιά. Σε λογική ότι δεν θα το πούμε εμείς, πείτε το εσείς. Δεν θα δώσουμε εμείς τη λίστα, φτιάξτε την εσείς εφόσον έχετε τα ονόματα. Η απόφαση Μανιτάκη να ασκήσει πίεση στους δημάρχου