3η ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡH

Να σταθούμε λίγο στα διαλαμβανόμενα στην Πατρίδα, στις υποθήκες που βάζουν αναφορικά με
τις ευθύνες των ΑΝΤΙΚΑΤΟΧΙΚΩΝ δυνάμεων του τόπου, πολιτικών και κοινωνικών, και στις διδαχές
από την πρόσφατη ιστορία μας, από το 1827 και εντεύθεν.

Την 1η φορά, με την επανάσταση να έχει επικρατήσει και το όραμα της ελευθερίας από τον Τούρκικο
και τον παπαδίστικο ζυγό να έχει πλέον καρποφορήσει, ξαναζωντάνεψαν μαζί με τις αρετές
μας και
τα παλαιά αρχηγό-λασπόδρομα χούγια μας για το ποιός θα πρωτοστατήσει. Αλλά τώρα δεν είχαμε
πλέον την ΑΓΟΡΑ

και την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ των πολιτών που έλυναν τα προβλήματα. Τώρα είχαμε,
Άγγλους, Γάλους, Γερμανούς και Ρώσους να διαγκωνίζονται ποιοί θα αναλάβουν να μας κάνουν
ΚΡΑΤΟΣ. Μαζί, και τους από ανάγκη και άγνοια της ιστορίας προσαρτημένους οπλαρχηγούς, τους
παπάδες να δρούν απανταχού αντεπαναστατικά, ραγιαδίστικα και τουρκοπούστικα και τον λαό να
παραπαίει ανάμεσα στην πείνα και στην αρρώστια. Φυσικά στο τέλος επικράτησαν, διαρκώς
εναλλασσόμενοι μέχρι τον Β’ Π.Π., οι αγγλογερμανοί αγγλοσαξονικοί προστυχάντζες, συνεπικουρούμενοι
από τους ντόποιους κάθε φορά, λακέδες τους.

Την 2η φορά, μετά τους ατελείωτους ποταμούς αίματος που δώσαμε ενάντια στον γερμανοτσολιάδικο
ζυγό και τους ντόπιους βρωμύλους “έλληνες” υπηρέτες τους, χρηστοφοράκους και λοιπούς, και ενώ
ο λαός πάλι ανέμενε την συνταγματική του και εθνοσυνελευσιακώ τω τρόπω, πλήρη απεξάρτησή
τους από τους “συμμάχους”, “αντιναζιστές”, μας κατσικώθηκαν στο σβέρκο οι Άγγλοι και μετά οι
Αμερικάνοι. Αντί όλες, ΟΛΕΣ οι απελευθερωτικές δυνάμεις της εποχής, που είχαν την ΑΠΟΛΥΤΗ
λαϊκή εντολή να προχωρήσουν σε οριστική απελευθέρωση του τόπου, να συννενοηθούν για το
γαμημένο προφανές, χύσαν άλλο τόσο αίμα για το ποιός έχει περισσότερο γαμημένο δίκιο. Καλά
μας μεταχειρίστηκαν και τότε λοιπόν στην συνέχεια, τόσο οι Άγγλοι, όσο και οι Αμερικανοί.
Η ιστορία έχει δείξει ότι ο ανήμπορος μπορεί και να βρεί από κάπου βοήθεια κάποτε, ο μαλάκας
όμως είναι νεκρό-κρέας για τα αρπακτικά. Είδαμε Άρη Βελουχιώτη και Ναπολέοντα Ζέρβα να
σέρνουν μαζί τους Δημοτικούς μας χωρούς, γιατί αυτοί πολεμήσαν πραγματικά για την Πατρίδα,
την ώρα που οι μέν υπέγραφαν και εκχωρούσαν την Εθνική κυριαρχία στους Άγγλους και μετά στους
Αμερικάνους και οι δε εξέδιδαν εντολή εκτέλλεσης του μοναδικού ίσως κομμουνιστή που έκανε
πραγματική αντίσταση.

Απορώ. Άραγε σήμερα, οι αντικατοχικές δυνάμεις του τόπου θα συνειδητοποιήσουν το τι καλούνται
ιστορικά να συναθροίσουν; Έχουν κατανοήσει ότι κανείς τους δεν διερμηνεύει καλύτερα, ούτε τους
λόγους, αλλά ούτε και τις αιτίες που φτάσαμε ως εδώ; Έχουν αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν σαν
ανεξάρτητες εξεγερσιακές οντότητες, αλλά ΟΤΙ ο λαός τους ΔΙΑΤΑΖΕΙ να συνδιαυλίσουν το δυναμικό
τους και ότι ΟΛΟΙ τους κουβαλάνε την ιστορική ευθύνη της αποτυχίας ή επιτυχίας της ΑΝΤΙΚΑΤΟΧΙΚΗΣ
εκπροσώπησης του λαού μας και της μέγιστης θετικής χρήσης του ατέλειωτ