Corpus Fascism

Toυ Ηλία Καραβόλια,

Θα με παρεξηγήσουν πολλοί φίλοι με αυτό το άρθρο, αλλά ουδόλως με ανησυχεί αυτό, διότι δεν μπορώ ούτε να κλείσω το στόμα μου, ούτε να σταματήσω το χέρι μου απο το να γράψει. Επιμένουν πολλοί να στηρίζουν την θεωρία των δύο άκρων στην σημερινή πολιτική κατάσταση και να θεωρούν ότι μια χρόνια γενικευμένη αριστερή ανομία, που “υποθάλπει’’ την αντι-εξουσιαστική δράση, είναι αυτή που ευθύνεται για το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής,

που ολοένα και κυκλώνει τον καθένα μας( αν το αντιλαμβάνεται αυτό ο καθένας…)
Πολλοί λοιπόν, συνειδητοποιώ ότι ενώ και αγνοούν αλλά και δεν θέλουν να μάθουν τι σημαίνει πραγματικά Αριστερά ,τους βολεύει να την ταυτίζουν με τον Τσίπρα, τον Τατσόπουλο, τον Κουβέλη και τον Ψαριανό, ή με τις δράσεις τουΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, (σημ: προς τιμή της η Παπαρήγα είπε πριν κάποιους μήνες ότι δεν είναι Αριστερά το ΚΚΕ, αλλά…
κομμουνιστές) . Επιμένω λοιπόν, ότι κάποιοι που δεν έχουν, και δεν είχαν ποτέ, ούτε ψυχικούς ούτε ταξικούς δεσμούς με την Αριστερά, που ποτέ δεν εντάχθηκαν σε αυτήν, απλά επικαλούνται τις φοιτητικές τους και νεανικές δράσεις σε ΚΝΕ και σε ‘αυτόνομα’ ή αναρχικά μονοπάτια, όταν είχαν διαβάσει Μαρξ, Λένιν, Γκράμσι, χωρίς να έχει πήξει το μυαλό του( στα 18 και στα 20…) χωρίς να έχουν γίνει γρανάζια του συστήματος ή να αποκτήσουν πλούτο και θέσεις. Είναι αυτοί, που σήμερα εξαντλούν την μελέτη της επικαιρότητας στο να διαβάζουν Βήμα και Καθημερινή, να βλέπουν Μega και Σκάι. Είναι δικαίωμα τους και επιλογή τους, το κάνω και εγώ, μεταξύ άλλων πραγμάτων. Αλλά είναι κρίμα να σπαταλούν την οξυδέρκεια τους σε αντι-αριστερό μένος, σε αντι-κομμουνιστικά παραληρήματα, και να αγνοούν την πραγματικότητα.
Ουδείς αμφιβάλλει για την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ( όταν είχε 4% ) σε ακραία στοιχεία αριστεριστών, αντιεξουσιαστών και αυτόνομων εξτρεμιστών. Ούτε και για την έφεση που δείχνουν στελέχη του της ψευτοδιανόησης, όπως και της κυβερνητικής εταίρου ΔΗΜ.ΑΡ, σε υπεράσπιση αναρχικών και καταληψιών. Αλλά ουδείς δεν πρέπει να ξεχνάει τα δεξιά τσεκούρια, τους ‘Κένταυρους’, τις συγκεντρώσεις υστερίας και εθνικισμού από Εκκλησία και Πολιτεία για το Σκοπιανό, τις εθνικιστικές δράσεις και απόψεις σημερινών κυβερνώντων, πριν ελάχιστα μόλις χρόνια.
Όταν λοιπόν σημερινοί πολιτικοί με το …παπαδαριό, καλλιεργούσαν συστηματικά έναν ανάδελφο εθνικισμό σε αυτή την χώρα και έθρεφαν την ιδέα μιας ορθόδοξης θρησκευτικής μοναδικότητα μας, όταν το ΛΑΟΣ του θέριευε δήθεν ‘ακίνδυνα’ στην Βουλή και τα ΜΜΕ ,και όταν οι κάθε λογής μεγαλοεκδότες σήμερα μας ανοίγουν τα μάτια με δημοσιεύσεις σχεδίων για …πραξικόπημα που απέτυχε, καλό είναι να μην ξεχνάμε πώς όλα αυτά , κάτω από το ένδυμα μιας δήθεν αστικής νομιμότητας, συναντούν σήμερα τον αληθινό Φασισμό: αυτόν στον οποίο υποτάσσονται οι δήθεν θεματοφύλακες της αστικής δημοκρατίας, οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί που πετσοκόβουν μισθούς, συντάξεις, κεκτημένα, διότι δεν μπορούν να κάνουν ,λένε, αλλιώς. Είναι δυστυχώς οι σκιώδεις υπηρέτες του πιο επικίνδυνου, του πιο ύπουλου φασισμού