H Κάλπη με τα Βατράχια

Του Ηλία Καραβόλια, 14/6

Είναι γνωστή η παροιμία που βρίσκει αντίκτυπο στους Πολέμους και στις Αγορές: όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Προσωπικά θεωρώ ότι με αυτήν την φράση , απεικονίζεται έντονα η τωρινή κατάσταση στην ελληνική και στην ευρωπαική κοινωνία.

Κουράστηκα αυτές τις ημέρες να ακούω περί πληροφοριών για προβάδισμα της ΝΔ , άλλες δε πληροφορίες δίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ

πρώτο , άλλες πάλι δείχνουν ντέρμπι,
ενώ τόσο το ελληνικό χρηματιστήριο όσο και οι αγορές συναλλάγματος, στέλνουν –υποτίθεται- θετικά μηνύματα σχετικά με το αύριο των εκλογών( θα γίνει κυβέρνηση, θα επέλθει σταθερότητα και όχι σπασμωδικές καταγγελίες συμβάσεων και μνημονίων με τους εταίρους ) Αυτό, δεν σημαίνει κατ ανάγκη νίκη της ΝΔ και σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ( και το αντίθετο) αλλά πιθανότητα για σχηματισμό κυβέρνησης αυξημένης, ευρείας και βιώσιμης συναίνεσης( βλ. ‘ Γιατί την Δευτέρα θα έχουμε πάλι Ευρώ, www.athenspress.gr, 13/6, Ηλίας Καραβόλιας)

Μια όμως ματιά στις αντιφατικές και συγκρουόμενες δηλώσεις ανώτερων ευρωπαίων και αμερικανών αξιωματούχων, τις τελευταίες μέρες, καθώς και μια προσεκτική ανάλυση της προβολής του Αλέξη Τσίπρα σε ναυαρχίδες του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου σε ΗΠΑ, Λονδίνο ( Bloomberg, CNN, WSJ, Financial Times) , γεννάει σε πολλούς Έλληνες το ερώτημα ποιοι στηρίζουν τον ‘Radical Greek’ τον ριζοσπάστη Έλληνα ( βλ. Bloomberg Business week,9/6) αλλά και το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο λαός μας ψάχνει κέντρα ισχύος που καθορίζουν το μέλλον του, διαχρονικά…

Ας δούμε μια πραγματικότητα: οι ΗΠΑ είναι πολλά ‘’πράγματα’’ μαζί. Πολλά γεωπολιτικά, οικονομικά, μικρο-πολιτικά και άλλα συμφέροντα, απλωμένα σαν χταπόδια ,που μερικές φορές αυτό-ακυρώνονται ή συναντώνται σε κοινούς τόπους δράσης . Η αμερικανική ηγεμονία και η παγκόσμια εξάπλωση του αμερικανικού μοντέλου ευημερίας και μιας υπερ-πιστωτικής οικονομίας( καθώς και των περιορισμένων εθνικών πλαισίων γεωπολιτικής που διαμορφώνει για διάφορα κράτη) μας κάνει να θεωρούμε τον συνήθη ύποπτο, την ‘Αμερική’ , σε ελεγκτή της παγκόσμιας κυκλοφορίας πανικού και τρόμου.

Μπορεί φαινομενικά να μην απέχει αυτή η άποψη από την πραγματικότητα, αλλά ο αληθινός ‘εξαγωγέας’ τρόμου , πανικού , υφέσεων, κοινωνικών πιέσεων και παρατεταμένης καθίζησης του συλλογικού ψυχισμού, δεν έχει μόνο σφραγίδα ΗΠΑ. Έχει ‘’συστημική’’ σφραγίδα, έχει προέλευση σχετική με τις δομικές ανισορροπίες της παγκόσμιας οικονομίας. Συνδέεται με την πολύ-πολική φύση της πιστωτικής ισχύος και την νέα παγκόσμια γεωγραφία του Χρήματος- τα υπερ-μεγεθυμένα τραπεζικά και χρηματιστηριακά groups που κατέχουν το μεγάλο μέρος τόσο της ρευστότητας όσο και των μοχλευμένων θέσεων σε διάφορες αγορές.

Το έχω περιγράψει και παλιότερα: η σύγκρουση πχ της κοινής ομάδας πιστωτικής και επενδυτικής ισχύος στην Ν. Υόρκη, με το ανάλογο λονδρέζικο χρηματοπιστωτικό κατεστημένο, και με την γερμανική και ελβετική τραπεζοκρατία( ως ενδιάμεσο εταίρο), έχει κοινό στόχο. Α