Laffer ή Lagarde ?

Γράφει ο Αμετανόητος

Τον Arthur Laffer δεν τον γνωρίζουν οι καθημερινοί άνθρωποι.

Αυτός και η καμπύλη του όμως, είναι πασίγνωστοι, σε όσους ασχολούνται με τα οικονομικά.

Δημιούργησε μία πολύ απλή καμπύλη…σαν ένα τόξο.

http://www.laffercenter.com/arthur-laffer/the-laffer-curve/

Μάλιστα, ο συγκεκριμένος καθηγητής, του Πανεπιστημίου του Σικάγου,(νεοφιλελεύθερη σχολή), το 1974, την πρωτοσχεδίασε πάνω σε μία χαρτοπετσέτα και την έδειξε στον Ν.Ράμσφελντ και τον Ν.Τσένι.

Τους γνωστούς, τα συνεταιράκια των Μπους…τι τους είπε ? το απλό.

Είπε

ότι, αν συνεχίζει κάποιος να ανεβάζει τους φορολογικούς συντελεστές σε μία χώρα ,δεν σημαίνει ότι θα εισπράξει και περισσότερους φόρους…

Γιατί πολύ απλά, η φοροδοτική ικανότητα της κοινωνίας μειώνεται καθώς τοσυνολικό εισόδημα της μειώνεται ταυτόχρονα, και συνεπώς αντί να αυξάνονται τα συνολικά έσοδα του κράτους, αυτά θα μειώνονται…

Οταν δεν μπορείς καν να ζήσεις πώς θα πληρώσεις τους φόρους ?

Οταν δεν έχεις διαθέσιμο εισόδημα πως θα πληρώσεις δυσβάστακτα χαράτσια ?

Η παλιά ιστορία με τον Βεζύρη,τον ντελάλη και το πλήθος,είναι χαρακτηριστική…*

Και εάν σε μία οικονομία, σε ένα Κράτος,συμβεί αυτό, γρήγορα μετουσιώνεται σε πράξη η φιλοσοφία της «Πολιτικής Ανυπακοής» ενός άλλου Αμερικανού, του H.D.Thoreau…

Ολοι οι άνθρωποι λοιπόν που σπουδάζουν τα «οικονομικά της αγοράς» με Φιλελεύθερες και Νεοφιλελεύθερες καταβολές, γνωρίζουν άριστα την καμπύλη αυτή και το αποτέλεσμά της σε μία Οικονομία.

Πρέπει λοιπόν πάντα οι Υπουργοί Οικονομικών να μελετάνε και να εξετάζουν το peak (κορυφή) στην καμπύλη ώστε να μην γυρίσει μπούμερανγκ…

Επίσης δεν θα πρέπει να βεβαιώνεις μόνο τον φόρο…αλλά και να τον εισπράττεις.

Στις επιχειρήσεις π.χ.δεν φτάνει να λές ότι «τζιράρεις» αλλά πρέπει να βάζεις χρήματα στο ταμείο σου,να κοντρολάρεις τη ρευστότητα σου (cash flow) και να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις τις επιχείρησής σου…

Στο τέλος να πληρώνεις τους φόρους σου, (μορφή κοινωνικής ευθύνης) και να απολαμβάνεις το κέρδος από την επιχειρηματική πρωτοβουλία σου.

Οταν μιλάμε όμως για κράτη ο σκοπός τους,δεν είναι το κέρδος,όπως η επιχείρηση.

Ο κύριος σκοπός ενός κράτους πέραν των οποιοδήποτε οικονομικών, στρατιωτικών,περιβαλλοντολογικών,ηθικών,πολιτικών,νομικών κτλ ερμηνειών και ορισμών που μπορεί να υϊοθετήσει και να αναλύσει ο καθένας μας ,από όποια σκοπιά κι αν το βλέπει, είναι ένας. Πρέπει πάντα να μεριμνά για να υπάρχει μία «καλή κοινωνία».

Πρέπει να έχουμε “καλές κοινωνίες” λέει ένας άλλος Αμερικανός οικονομολόγος (της Θεσμικής όμως σχολής) ο J.K.Galbraith.

Και πώς ορίζεται η «καλή κοινωνία» ?

Στο ομότιτλο βιβλίο του, ο μεγάλος J.K.Galbraith εξηγεί:

«…στην καλή κοινωνία κανένας δεν μπορεί να αφεθεί χωρίς εισόδημα,λιμοκτονώντας χωρίς στέγη,χωρίς ιατρική φροντίδα.Η οικονομία που και καλή είναι και εξασφαλίζει την αφθονία καθώς και ένα καλό καθεστώς, αυτά δεν μπορούν να τα επιτρέπουν»

Αυτός ο ορισμός,