Άλλα κατάλαβαν

του Δημήτρη Κακογιάννη

Το μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες την 28η Οκτωβρίου προς τους πολιτικούς δεν αξιολογήθηκε σωστά ούτε από τους ίδιους (τους πολιτικούς), ούτε από τα γνωστά τους πληρωμένα φερέφωνα στα γνωστά τηλεοπτικά κυβερνητικά γραφεία τύπου.
Μέσα στον πανικό τους για τις αυθόρμητες αντιδράσεις του κόσμου, φαντασιώθηκαν οργανωμένες πολιτικές, παραστρατιωτικές, παραπολιτικές, παραθρησκευτικές και ότι άλλο «παρα» οργανώσεις μπορούσε να κατεβάσει η γκλάβα τους, για να δικαιολογήσουν την πρεμούρα, τον πανικό και την άτακτη φυγή που ακολούθησε τις διαμαρτυρίες.
Όλοι αυτοί οι

«κύριοι» είχαν μάθει σε τεμενάδες, σε «σπολάτη» από οσφυοκάμπτες ραγιάδες υπηκόους και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να διανοηθούν τέτοια «ανάρμοστη» συμπεριφορά από αυτούς.
Δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι ο συσσωρευμένος θυμός, η αγανάκτηση από το δίχρονο δούλεμα τους, η οικονομική τους εξαθλίωση από τις ανίκανες, αναποτελεσματικές, εξευτελιστικές, μειωτικές για το πνευματικό επίπεδο του λαού κυβερνητικές αποφάσεις είχαν φτάσει σε σημείο βρασμού στην κοινωνική χύτρα και η έκρηξη ήταν αναμενόμενη.
Κάποτε λοιπόν θα έπρεπε να το περιμένουν, αρκεί να βρισκόταν η ευκαιρία.
Και η ευκαιρία ήταν οι παρελάσεις.
Στη πλατεία Συντάγματος που είναι το άντρο των πολιτικών δεν μπορεί εύκολα κανείς να τους πλησιάσει ούτε τους φτάνουν τα αβγά, καθώς χιλιάδες πραιτοριανοί με ασπίδες, κλομπς, δακρυγόνα, μεταλλικά φράγματα εμποδίζουν τους διαμαρτυρόμενους να εκδηλώσουν τα «φιλοκυβερνητικά» τους αισθήματα.
Όμως στην παρέλαση βρέθηκε η ευκαιρία για να εκδηλωθούν.
Έτσι αυθόρμητα, ομαδικά και ας περιστοιχιζόταν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας από γαλαξίες αστεριών αξιωματικών που στέκονταν «κλαρίνο» μπροστά του, και οι λοιποί «εκπρόσωποι» παντού σε όλες τις πόλεις, κατάλαβαν πως η εξουσία που ασκούν σαν πολιτικά πρόσωπα είναι πολύ προσωρινή.
Η ψήφος που τους ανέδειξε μπορεί να καταληστεύθηκε από τον λαό σαν προϊόν ψευδών υποσχέσεων κατά παρέκκλιση των επιταγών του Συντάγματος, όμως είναι δανεική. Όπως τα δανεικά που εκταμίευαν χρόνια τώρα από την Ε.Ε.
Όπως λοιπόν ζητούν οι δανειστές τώρα πίσω τα λεφτά τους, έτσι ακριβώς και ο λαός ζητά πίσω την ψήφο του.
Ελπίζω να κατάλαβαν όλοι αυτοί οι κύριοι ότι ο καιρός που χαιρετούσαν τα πλήθη με αυτάρεσκα χαμόγελα κορδωμένοι και περιστρεφόμενοι πανταχόθεν πέρασε ανεπιστρεπτί.
Θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι διαμαρτυρίες δεν είχαν στόχο τους θεσμούς όπως κατά κόρον πρόβαλαν οι εραστές της εξουσίας και τα γνωστά τους φερέφωνα.
Στόχος ήταν αυτοί, που εκμεταλλευόμενοι την δανεική εξουσία που τους παραχώρησε ο λαός και τους έκανε εκπρόσωπους των θεσμών, αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, ανίκανοι να διαχειριστούν αυτή την εξουσία, υποκύπτοντας στα άνομα συμφέροντα των «βδελλών» που απομυζούν χρόνια τώρα τον δημόσιο κορβανά και καλούν το λαό να πληρώσει τα σπασμένα.
Τρανό παράδειγμα η κωλοτούμπα του λαλίστατου φανφαρόνου υπουργού των οικονομικών που ενώ απειλούσε-υποσχόταν να φέρει στη δημοσιότητα