Ανίκανη ηγεσία

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το κλείσιμο και αυτού του πακέτου θα έχει την ίδια κατάληξη με τα προηγούμενα: η κοινωνία θα πληρώσει πάλι ένα κόστος τρομακτικό. Κοινώς, στη μεσοσταθμική μείωση εισοδημάτων περίπου 20% την εποχή των μνημονίων θα έλθει τώρα να προστεθεί μια περίπου ισόποση μείωση. Μόνο που, αν και το 40% μοιάζει από μόνο του τρομακτικό, είναι απλώς ένας αριθμός που δεν λέει όλη την αλήθεια.

Αποκρύπτει όλα όσα και η συγκυβέρνηση, με τη βοήθεια των τσιλιαδόρων της, θέλει να αποκρυβούν.
Οι κοστουμάτοι φίλοι των τραπεζικών επιτελείων – οι οποίοι στον… ελεύθερο χρόνο τους

παριστάνουν ενίοτε και τους δημοσιογράφους – υποστηρίζουν ότι η ύφεση είναι αναγκαία, απαραίτητη και επιθυμητή (άρα θα έπρεπε να προσευχόμαστε να επέλθει η τρέχουσα ύφεση του 20%, η οποία τελικά θα πλησιάσει το θηριώδες 30%), αλλά οι αριθμοί δεν αποτυπώνουν την κοινωνική πραγματικότητα.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν, για παράδειγμα, το κόστος στα ελάχιστα, τα μικρά και τα μικρομεσαία εισοδήματα, τα οποία συρρικνώνονται έως εξαφανίσεως.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν την πλήρη ανέχεια για τους ήδη προ κρίσης χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, οι οποίοι πλέον πεινάνε.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν το επιπλέον κόστος των ανέργων μελών σε μια οικογένεια.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν την τραγωδία οικογενειών και με τα δύο ενήλικα μέλη τους άνεργα – με
ενάμισι εκατομμύριο ανέργους στην Ελλάδα, καμιά αριθμητική προσέγγιση δεν αποτυπώνει τη δυστυχία.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν την πείνα των παιδιών στα σχολεία.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν την αδυναμία πολλών σχολείων, ειδικά της βόρειας Ελλάδας, πληρώσουν τη θέρμανσή τους, με αποτέλεσμα να απειλείται η λειτουργία τους.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν την αδυναμία οικογενειών να ανταποκριθούν στο κόστος της θέρμανσης σε όλη την Ελλάδα.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν πολλά άλλα στοιχεία της επαπειλούμενης – αν όχι συντελούμενης – ανθρωπιστικής κρίσης, η οποία εξελίσσεται γοργά σε κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή.
● Δεν συμπεριλαμβάνουν αυτόπου, όταν – το 2010! – το… «προφητεύαμε», φαινόταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά φέτος για ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού θα είναι πραγματικότητα: την επιστροφή στις δεκαετίες του 1940 και του 1950 ως προς το επίπεδο διαβίωσης. Ας ελπίσουμε δε οι κήρυκες θεωριών περί «εμφυλίου» να παραμείνουν απλώς ανόητοι προπαγανδιστές…
Αυτή ακριβώς είναι η παγίδα για τους αιωνίως εξασφαλισμένους τζιτζιφιόγκους της πολιτικής και δημοσιογραφικής ψευδο-ελίτ, τους νέους αστέρες της πιο χυδαίας και παρακμιακής λάιφσταϊλ εκδοχής της διακυβέρνησης, τους «τεχνοκράτες» – αθύρματα της τρόικας, τους ευτελισμένους πλέον εκπροσώπους μιας νεκρής πολιτικής αντίληψης η οποία αντιμετωπίζεται από όλο και περισσότερους με τον απλουστευτικό, ισοπεδωτικό και δυνητικά επικίνδυνο χαρακτηρισμό «προδότης».
Όλοι αυτοί μαζί, συνεχώς ψευδόμενοι, αλλά και ανίκανοι – λόγω πολιτικού παρελθόντος, λόγω μακρόχρονης θητείας στη διαφθορά και τη διαπλοκή, λόγω περιορισμένων ή ανύπαρκτων ικανοτήτων – να συλλάβου