Ανοιχτή επιστολή απόγνωσης για το μέλλον των δομών Βοήθεια στο Σπίτι – Βρείτε επιτέλους μια λύση!

Γράφει ο Χρήστος Αλεξόπουλος

Κοινωνιολόγος

Σημείωση: Η παρακάτω επιστολή απηχεί προσωπικές απόψεις αποκλειστικά και μόνο του γράφοντος και κανενός άλλου.

Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας, Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011Από 1/1/2012, πάνω από 4.500 εργαζόμενοι στην ανεργία. Πάνω από μισό εκατομμύριο συνάνθρωποί μας που είχαν (και θα συνεχίσουν να έχουν) ανάγκη τη φροντίδα μας, στην απόλυτη ανέχεια και εξαθλίωση.Εργαζόμενοι που:Κατά τουλάχιστον 90% είναι γυναίκες, μητέρες με τις δικές τους οικογένειες, με εξίσου μεγάλο ποσοστό από αυτές να έχουν άνεργους συζύγους, απολυμένους από τις “Πειραϊκές-Πατραϊκές”, τους “Παπαστράτους” και τις εταιρίες κλωστοϋφαντουργίας που μια ωραία πρωία οι ιδιοκτήτες τους τις έκλεισαν για να πάρουν μέρος στο βαλκανικό “Ελ-Ντοράντο” – κοινώς πλιάτσικο! Πολλές μάλιστα από αυτές τις εργαζόμενες μητέρες είναι κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης: που θα βρουν δουλειά με τέτοια κρίση, σε μια τόσο προχωρημένη εργασιακά ηλικία;….2.    ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ είχαν όλα αυτά τα χρόνια το μεγάλο προνόμιο να πληρώνονται το πολύ δύο φορές το…χρόνο(!!!). Σε πολλές δε περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση της Ηγουμενίτσας, έχουν να τους πληρώσουν 28(!!!) μήνες! Ναι 2 ολόκληρα χρόνια και 4 μήνες! Οι συνάδελφοι στις Δομές της Ημαθίας, πρέπει να αισθάνονται…προνομιούχοι, αφού τους οφείλονται “μόνο” 15-18 μήνες…3.    Παρ’ όλες αυτές τις τεράστιες δυσκολίες, ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος! Από νωρίς το πρωί, με χιόνια, με βροχές, με λιοπύρια, με τα ρούχα τους να στάζουν από το αγιάζι ή τον ιδρώτα, έδιναν πάντα ΤΟ ΠΑΡΟΝ! Δίπλα στον παππού και τη γιαγιά, τον άνθρωπο με αναπηρία ή ψυχολογικό πρόβλημα. Να τον περιποιηθούν, να του πάνε φάρμακα, τρόφιμα, λογαριασμούς ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ (σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις πληρωμένους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τα λεφτά που δεν τους περίσσευαν, απλήρωτοι όντες τόσους μήνες). Να τους χτυπήσουν φιλικά στην πλάτη, να τους πουν ένα λόγο παρηγοριάς κι ελπίδας! Ως επιβράβευση, μια αγκαλιά ανοιχτή (“αχ παιδάκι μ’ είναι σαν να αγκαλιάζω τ’ν κόρη μ’, το παιδί μ’”, μας έλεγαν πολλές γιαγιάδες). Για πολλούς απ’ αυτούς  είμαστε η μόνη τους επαφή με τον “έξω κόσμο” (“Εμάς εδώ επάν’ ακόμα κι ου χάρους ξέχασε να ρθεί να μας μαζέψ’, κι έρχεστε σεις κι μας θ’μάστε εμμάς τα σαράβαλα)…4.    ΟΛΟΙ ΜΑΣ έχουμε διοριστεί με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ, δηλαδή ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, δεν μας διόρισε κανένα πράσινο ή γαλάζιο κομματόσκυλο, ούτε φιλήσαμε κατουρημένες ποδιές! Επίσης, δεν είμαστε “αραχτοί και λάιτ” σε κάποιο γραφείο, να βαράμε μύγες ή να παίζουμε πασιέντζα στον υπολογιστή. Από τα άγρια χαράματα είμαστε στο δρόμο, κάτω από τις πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες, όπως ανέφερα και πιο πάνω.Για όλα αυτά ποια είναι η απάντηση της επίσημης πολιτείας, της τοπικής αυτοδιοίκησης;«Δεν μπορούμε να σας κρατήσουμε όλους», «δεν υπάρχουν πιστώσεις» (όλες πάνε για να πληρώσουμε τους δανειστές μας, βλέπετε), μας έλεγε ο κύριος Καστανίδης. Όσο για τους δημάρχους: αυτοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία σφυρίζουν αδιάφορα, στην καλύτερη δε των περιπτώ