Έχουμε πάλι «θέμα Φώφης» και… απώλειας μνήμης

Γράφει η Σοφία ΒούλτεψηΠοτέ μου – και οπωσδήποτε ποτέ τα τελευταία είκοσι σχεδόν χρόνια – δεν κατάλαβα τα κριτήρια με βάση τα οποία επιλέγεται κανείς για τη θέση του εκπροσώπου ενός κόμματος.

Με βάση τις γνώσεις ή την άγνοιά του; Με βάση το υπόβαθρο, την επαγγελματική εμπειρία, την επικοινωνιακή ικανότητα, την ετοιμότητα, την αμεσότητα, την αναλυτική πολιτική σκέψη, την ικανότητα να προβλέπει, να σχεδιάζει, να εκτελεί, το φιλότιμο να νιώθει πως δεν εκπροσωπεί μόνο το κόμμα αλλά τον λαό; Ή με βάση τα ακριβώς αντίθετα;

Με βάση δηλαδή τα αντικειμενικά κριτήρια ή με βάση προσωπικές φιλοδοξίες, κομματικές

επιδιώξεις και συμμετοχή σε κάποια παρέα;

Επειδή επιβάλλεται ή επιλέγεται από κάποια συμφέροντα που επιθυμούν να καθηλώνουν ένα κόμμα ή να το ανεβάζουν στα ουράνια εμφανίζοντας μια εικονική πραγματικότητα;

Επειδή πραγματικά κάποιος αξίζει μια τέτοια θέση ή επειδή έτσι έτυχε ή έτσι θεωρήθηκε πως θα εξυπηρετηθεί καλύτερα το κόμμα;

Κάτι απ’ όλα τέλος πάντων. Και – απ’ ό,τι έχει στην πράξη αποδειχθεί – ποτέ για κάποιον από τους θετικούς λόγους.

Η περίπτωση της κ. Φώφης Γεννηματά δεν μπορούσε να ξεφύγει από τον γνωστό κανόνα της αναξιοκρατίας και της υστερόβουλης πρακτικής με σκοπό την υφαρπαγή των ψήφων.

Ουδέποτε καταλάβαμε για ποιον (πραγματικό) λόγο βρέθηκε στην πολιτική – αλλά προφανώς δεν είναι η μόνη, κάθε άλλο.

Ουδέποτε καταλάβαμε ποια υπήρξαν τα πολιτικά της επιτεύγματα – αλλά επίσης δεν είναι η μόνη.

Ουδέποτε καταλάβαμε για ποιο λόγο δεν έχει πάψει να βρίσκεται συνεχώς σε θέσεις και αξιώματα – όπως και πολλοί άλλοι, φυσικά.

Ουδέποτε καταλάβαμε για ποιο λόγο δεν έλειψε από κανέναν ανασχηματισμό της κυβέρνησης Παπανδρέου – το αυτό ισχύει και για τους υπόλοιπους.

Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνουμε με τίποτε, είναι πώς βρέθηκε αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Παπαδήμου και τι δουλειά έκανε όλους αυτούς τους μήνες.

(Μόνο την προηγούμενη Παρασκευή και όταν πια είχε γίνει γνωστό πως θα την τιμούσε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πληροφορηθήκαμε ότι υπέγραψε… μνημόνιο συνεργασίας με τον πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών για την… μεταναστευτική πολιτική! Για να υπάρξει, όπως είπε, «ανταλλαγή και διάχυση πρακτικών και τεχνογνωσίας σε ζητήματα μεταναστευτικής πολιτικής»! Δηλαδή, ζήτω που καήκαμε!)

Κατόπιν όλων αυτών, θα έπρεπε να μην καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο η Φώφη Γεννηματά εξασφαλίζει μια μόνιμη δημοφιλία.

Αλλά η χώρα λέγεται Ελλάς και δεν χρειάζεται να κουβαλάς μαζί σου τίποτε περισσότερο από ένα όνομα με συγκινησιακή κομματική φόρτιση.

(Γι’ αυτό άλλωστε χρεοκοπήσαμε).

Το όνομα είναι αρκετό: Για να διοριστείς στην Εθνική Τράπεζα (το 1988 μαζί με όλα τα φυσικά τέκνα των πρωτοκλασάτων του ΠΑΣΟΚ), για να εξασφαλίζεις μια θέση στα υπουργικά συμβούλια, για να ηγείσαι ψηφοδελτίων στις περιφερειακές εκλογές, για να διορίζεσαι σε λίστες Επικρατείας.

(Γι’ αυτό άλλωστε χρεοκοπήσαμε).

Το τρυκ του «ονόματος» οδηγεί και σε άλλα τρυκ. Όπω