Ελλάδα , πηγάδι δίχως πάτο

Γράφει ο Κώστας Ντιτούρας

μέλος ΔΗΜ.Τ.Ο ΚΡΥΑΣ ΒΡΥΣΗΣΑς υποθέσουμε, πως ένας καλός άνθρωπος, φορτωμένος με φράγκα, καθάριζε για μας. Έλεγε, δηλαδή, «έλα εδώ, ρε Παπαδήμα, πιάσε ένα τσεκ 500 δις, για να ξοφλήσετε κι άλλα τόσα για να κάνετε όλες τις αλλαγές και να ξεκινήσετε πάλι».Κι επειδή είναι καλός άνθρωπος, επειδή βαρέθηκε τα πάντα, βαπόρια, χαρτοφυλάκια, τράπεζες , κατασκευές και να μας ζητήσει γι’ αντάλλαγμα μόνο τις επαναλήψεις του Κωνσταντίνου και Ελένης και των Δύο Ξένων , ώστε τα βράδια του να έχει με κάτι να ασχολείται. Έτσι, μας τα δίνει αχρεωστήτως, Δωρεάν.Θα πήγαινε λοιπόν ο Βενιζέλος με την μεγάλη του αγωνία για το χρέος της Ελλάδος, θα ξόφλαγε τα χρωστούμενα κι επειδή είναι κιμπάρης, θ’ άφηνε και πουρμπουάρ κανά δις.Κι ύστερα , αδέρφια, τι; Τι θα γινότανε μετά;Θα μαζευόντουσαν σε σουίτες ξενοδοχείων και στην Αθηναϊκή Λέσχη τα γνωστά παλικάρια και θα κάνανε ταμείο και πενταετές πλάνο.Οι αφανείς οικονομικά Έλληνες επιχειρηματίες , αυτοί που χτίσανε τις λεωφόρους του μέλλοντος με τις λακκούβες, τα τεράστια μεγέθους ολυμπιακά έργα, οι άρχοντες των διοδίων, των συμβάσεων, θα επιχειρήσουν άλλη μια γερή μοιρασιά, με χέρια που θα τρέμουν από την απληστία και την ανυπομονησία.Από τη χώρα πέρασαν Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, Μεσογειακά Προγράμματα, επιδοτήσεις παντός είδους. Πακτωλός για την δημιουργία έργων υποδομής, για την αναδιάρθρωση της Ελλάδος, της γεωργίας, της οικονομίας κλπ. Θα ήταν, υποτίθεται, το εισιτήριο του Ελληνισμού για το μέλλον.Σε αυτό το πηγάδι χωρίς πάτο, σε αυτό το άναρχο λημέρι της ανομίας, της οικογενειοκρατίας και της αναξιοκρατίας, μπορείς να ρίξεις όλο το χρήμα του κόσμου. Θα το δεις να χάνεται στην «μαύρη τρύπα» της μεταπολιτευτικής παράγκας. Και τούτα τα καλόπαιδα, εκδότες – μπετατζήδες – προμηθευτές και πρόεδροι ομάδων, ξέρουν καλή «μηχανή», στημένη και καλολαδωμένη χρόνια τώρα. Μηχανή που μπορεί να καταπιεί τον οποιοδήποτε προϋπολογισμό και να μην μείνει σάλιο. Άντε, το πολύ πολύ «κανάς» δρόμος με κατολισθήσεις και φαλιρημένα κανάλια, που εξευτελίζουν την νοημοσύνη μας, την αισθητική μας και υπονομεύουν την εθνική και κοινωνική συνοχή κατά το δοκούν των αφεντικών τους.Το πρόβλημα μας δεν είναι να βρίσκουμε δανεικά και να περιορίσουμε τις δαπάνες, ξεσκίζοντας τους εργαζόμενους. Ο μέσος μισθωτός, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων, πλην ελάχιστων υψηλόβαθμων , δεν φάγανε τίποτα και με κανέναν. 
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι το χρήμα. Είναι τα πρόσωπα, οι δομές, οι θεσμοί, η νοοτροπία. Η ατιμωρησία. Η μεγαλύτερη προδοσία σε βάρος της χώρας, είναι η επί δεκαετίες λεηλασία των κονδυλίων που εισέρρευσαν στην χώρα, η αποβιομηχάνιση, η καταστροφή της γεωργίας, η ληστεία του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών έργων, των δημοσίων έργων και προμηθειών και το πελατειακό κράτος, που γιγάντωσε τον δημόσιο τομέα.
Οι «χαζοί» εταίροι μας, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν παράγουν πια, έφτιαξαν εικοσιπενταετές πλάνο με τίτλο «Επιστροφή στη πραγματικότητα». Εμείς;Εμείς βάζουμε στο ΕΣΠΑ τους «παραδοσιακούς» …εκδότες!Εάν δ